فقدان مردی که دو لبه نابرابری نژادی در آفریقای جنوبی را به هم پیوند زد، بسیاری از مردم آفریقا را سوگوار کرده است. آنان امیدوارند که رهبران امروزشان در ترمیم شکاف دیگری به نام «ثروت» که به شکلی خطرناک در حال دوپاره کردن این قاره است، از نلسون ماندلا الهام بگیرند.
توماس کوزی، ۳۰ ساله است و در یکی از زاغه های حومه نایروبی زندگی می کند. او می گوید: «یک ماندلای دیگر لازم داریم تا برای فقرا مبارزه کند. کسی که به دنبال پرکردن جیب خودش نباشد. فقرا به حاشیه رانده شده اند.» آفریقایی ها می گویند همواره برای حمایت از «مردان بزرگی» که در پر قو زندگی می کنند، آلت دست شده اند و گرسنه مانده اند.
نلسون ماندلا، روز پنجشنبه، پنج دسامبر ۲۰۱۳ در ۹۵ سالگی درگذشت. او به دنبال آزادی از زندان در سال ۱۹۹۰، با ایجاد دمکراسی که طی آن سیاه و سفید از حق برابر رای برخوردار بودند، طرحی نو درانداخت که بسیاری قبلا آن را غیرممکن می دانستند.
شکاف طبقاتی و ثروت در آفریقای جنوبی، که بزرگترین اقتصاد در میان کشورهای زیر صحرای آفریقا به شمار می رود، امروز همچنان باقی است. بسیاری این امر را خیانت به میراث ماندلا می دانند.
اما در عین حال هستند کسانی که می گویند ماندلا برای ارتقا سطح زندگی سیاهان چندان موفق عمل نکرد.
یک شهروند ۲۸ ساله اوگاندا می گوید: «او به سفیدپوستان اجازه داد که تسلط بر بخش اقتصاد را حفظ کنند و ادامه دهند و همین موجب تفاوت فاحش اقتصادی میان سفیدها و سیاهپوستان در آفریقای جنوبی برای همیشه خواهد بود.»
آفریقا از زمان آزادی ماندلا از زندان و تبدیل به نماد قاره ای که نامش همواره با قحطی و فساد و جنگ گره خورده بود، تغییرات زیادی کرد. اخبار مربوط به جنگ و قحطی و فساد در آفریقا همچنان سرجای خود باقی است اما در عین حال اخباری مربوط به شکوفایی اقتصادی و صنعتی در این قاره هم تیتر اخبار رسانه های جهان می شود.
برخی کشورهای آفریقایی رشد چشمگیر شش تا هشت درصدی در اقتصاد دارند.
نمونه ای برای رهبران
بونو، خواننده گروه موسیقی راک «یوتو» که برای کمک به فقرای آفریقای فعالیت های زیادی کرده، در مقاله ای که در نشریه تایم منتشر کرد می پرسد: «بدون ماندلا، آیا آفریقا شاهد دهه رشد و کاهش فقر می بود؟»
امروز آفریقا شاهد دمکراسی های بیشتری نسبت به گذشته است. اما همزمان بسیاری از رهبران این قاره از ماندلا که وعده داد تنها یک دوره در قدرت بماند، پیروی نمی کنند. ماندلا از ۱۹۹۴ تا ۹۹رئیس جمهوری آفریقای جنوبی بود. شهروندان کشورهای آفریقایی می گویند دیکتاتورهای تشنه قدرت حاضر نیستند از مسند کنار بروند.
در کشورهای زیر صحرای آفریقا، چندین رئیس جمهوری از طریق دستکاری در قانون اساسی و آرای انتخاباتی ابقای خود در مسند قدرت را تضمین کرده اند.
رهبران گینه استوایی، آنگولا، زیمبابوه و کامرون سه دهه یا بیشتر است که در قدرت هستند. چند تای دیگر مانند رهبران اوگاندا، سودان، چاد، بورکینافاسو و اریتره بیست سال یا بیشتر است که در قدرت هستند. رهبران کشورهای دیگری مانند جمهوری دمکراتیک کنگو، گابون و کنیا به جای پدرانشان، بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زده اند.
با این حال رهبران آفریقایی بر تاثیر ماندلا در کمک به تغییر روند قانون در این قاره اذعان کرده اند.
جان درامانی ماهاما، رئیس جمهوری غنا در روزنامه نیویورک تایمز نوشته است: «اتفاقی نیست که در سالهای پس از آزادی ماندلا، بخش های زیادی از آفریقا به سوی دمکراسی و حاکمیت قانون پیش رفته است.»
زندگی نلسون ماندلا:
توماس کوزی، ۳۰ ساله است و در یکی از زاغه های حومه نایروبی زندگی می کند. او می گوید: «یک ماندلای دیگر لازم داریم تا برای فقرا مبارزه کند. کسی که به دنبال پرکردن جیب خودش نباشد. فقرا به حاشیه رانده شده اند.» آفریقایی ها می گویند همواره برای حمایت از «مردان بزرگی» که در پر قو زندگی می کنند، آلت دست شده اند و گرسنه مانده اند.
نلسون ماندلا، روز پنجشنبه، پنج دسامبر ۲۰۱۳ در ۹۵ سالگی درگذشت. او به دنبال آزادی از زندان در سال ۱۹۹۰، با ایجاد دمکراسی که طی آن سیاه و سفید از حق برابر رای برخوردار بودند، طرحی نو درانداخت که بسیاری قبلا آن را غیرممکن می دانستند.
شکاف طبقاتی و ثروت در آفریقای جنوبی، که بزرگترین اقتصاد در میان کشورهای زیر صحرای آفریقا به شمار می رود، امروز همچنان باقی است. بسیاری این امر را خیانت به میراث ماندلا می دانند.
اما در عین حال هستند کسانی که می گویند ماندلا برای ارتقا سطح زندگی سیاهان چندان موفق عمل نکرد.
یک شهروند ۲۸ ساله اوگاندا می گوید: «او به سفیدپوستان اجازه داد که تسلط بر بخش اقتصاد را حفظ کنند و ادامه دهند و همین موجب تفاوت فاحش اقتصادی میان سفیدها و سیاهپوستان در آفریقای جنوبی برای همیشه خواهد بود.»
آفریقا از زمان آزادی ماندلا از زندان و تبدیل به نماد قاره ای که نامش همواره با قحطی و فساد و جنگ گره خورده بود، تغییرات زیادی کرد. اخبار مربوط به جنگ و قحطی و فساد در آفریقا همچنان سرجای خود باقی است اما در عین حال اخباری مربوط به شکوفایی اقتصادی و صنعتی در این قاره هم تیتر اخبار رسانه های جهان می شود.
برخی کشورهای آفریقایی رشد چشمگیر شش تا هشت درصدی در اقتصاد دارند.
نمونه ای برای رهبران
بونو، خواننده گروه موسیقی راک «یوتو» که برای کمک به فقرای آفریقای فعالیت های زیادی کرده، در مقاله ای که در نشریه تایم منتشر کرد می پرسد: «بدون ماندلا، آیا آفریقا شاهد دهه رشد و کاهش فقر می بود؟»
امروز آفریقا شاهد دمکراسی های بیشتری نسبت به گذشته است. اما همزمان بسیاری از رهبران این قاره از ماندلا که وعده داد تنها یک دوره در قدرت بماند، پیروی نمی کنند. ماندلا از ۱۹۹۴ تا ۹۹رئیس جمهوری آفریقای جنوبی بود. شهروندان کشورهای آفریقایی می گویند دیکتاتورهای تشنه قدرت حاضر نیستند از مسند کنار بروند.
در کشورهای زیر صحرای آفریقا، چندین رئیس جمهوری از طریق دستکاری در قانون اساسی و آرای انتخاباتی ابقای خود در مسند قدرت را تضمین کرده اند.
رهبران گینه استوایی، آنگولا، زیمبابوه و کامرون سه دهه یا بیشتر است که در قدرت هستند. چند تای دیگر مانند رهبران اوگاندا، سودان، چاد، بورکینافاسو و اریتره بیست سال یا بیشتر است که در قدرت هستند. رهبران کشورهای دیگری مانند جمهوری دمکراتیک کنگو، گابون و کنیا به جای پدرانشان، بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زده اند.
با این حال رهبران آفریقایی بر تاثیر ماندلا در کمک به تغییر روند قانون در این قاره اذعان کرده اند.
جان درامانی ماهاما، رئیس جمهوری غنا در روزنامه نیویورک تایمز نوشته است: «اتفاقی نیست که در سالهای پس از آزادی ماندلا، بخش های زیادی از آفریقا به سوی دمکراسی و حاکمیت قانون پیش رفته است.»
زندگی نلسون ماندلا:
