خوآن فرناندز در بیمارستان متدیست هیوستون در ایالت تگزاس کار می کند، ولی به جای پزشکان، پرستاران و تکنیسین های پزشکی، با دستگاه تراش، مته و ابزارهای دیگر سروکار دارد. با این همه، همکارانش برای او احترام زیادی قائلند.
خوآن برای تکنیسین های اتاق عمل که می خواستند جریان اکسیژن را به نحو بهتری کنترل کنند، یک سوپاپ درست کرد، که اکسیژن به آن وارد و خارج می شود و دستگاه حسگر می گوید که بیمار چقدر اکسیژن دریافت می کند.
این ابزارهای ابتکاری بعضی اوقات آنقدر خوب کار می کنند که شرکت های سازنده تجهزات پزشکی در طرح های جدید خود از آنها بهره می گیرند.
متیو جکسون مهندس پزشکی برای ساخت قطعاتی از شبیه سازی سیستم قلب و عروق با خوآن فرناندز همکاری کرد. او می گوید «فایده این که یک ماشین برش دم دست داشته باشید این است که راه حل های منحصر به فرد و بسیار ساده ای برای مشکلات در دسترس شماست. برای ساختن ابزاری که لازم دارید کافی است یک قطعه اضافی را ببرید و یک قطعه لازم را بچسبانید و آنچه را که می خواهید، بسازید.»
خوآن فرناندز که ۲۵ سال است در بیمارستان متدیست هیوستون کار می کند می گوید این تجربه موقعی به درد می خورد که کسی می آید و طرح اولیه قطعه مورد نظرش را به شما می دهد. البته روی کاغذ همه چیز می توانید بکشید، ولی ساختن یک قطعه از روی آن به این راحتی نیست.
او بسیاری از قطعه های شبیه سازی شده دستگاه قلب و عروق را خودش درست کرده است. او با پلاستیک دستگاهی شبیه آئورت بیمار می سازد و جریان خون را روی آن امتحان می کند.
متیو جکسون می گوید به ابزاری احتیاج داشت که به جای فلز، از پلاستیک ساخته شده باشد، چون در دستگاه ام آر آی قرار می گیرد که خاصیت آهن ربایی بالایی دارد. ابزاری که خوآن برای او ساخت، در مراحل اولیه پروژه بسیار به درد خورد.
پژوهشگرانی که ابزارهای جدید پزشکی را می سازند، از طریق ثبت اختراع خود پول و پرستیژ بالایی کسب می کنند، و پزشکانی که از این ابزارها استفاده می کنند، در جامعه پزشکی اعتبار فراوانی به دست می آورند.
اما خوآن از جلب توجه گریزان است و ترجیح می دهد تنهایی کار کند. می گوید: «در عمق وجودم حس می کنم که به بشریت خدمت کرده ام و این تنها چیزی است که برای من مهم است.»
خوآن فرناندز اکنون ۶۵ سال دارد و می تواند بازنشسته شود. ولی به کارش ادامه می دهد و سهم خود را در پیشبرد تکنولوژی پزشکی به خوبی انجام می دهد.
خوآن برای تکنیسین های اتاق عمل که می خواستند جریان اکسیژن را به نحو بهتری کنترل کنند، یک سوپاپ درست کرد، که اکسیژن به آن وارد و خارج می شود و دستگاه حسگر می گوید که بیمار چقدر اکسیژن دریافت می کند.
این ابزارهای ابتکاری بعضی اوقات آنقدر خوب کار می کنند که شرکت های سازنده تجهزات پزشکی در طرح های جدید خود از آنها بهره می گیرند.
متیو جکسون مهندس پزشکی برای ساخت قطعاتی از شبیه سازی سیستم قلب و عروق با خوآن فرناندز همکاری کرد. او می گوید «فایده این که یک ماشین برش دم دست داشته باشید این است که راه حل های منحصر به فرد و بسیار ساده ای برای مشکلات در دسترس شماست. برای ساختن ابزاری که لازم دارید کافی است یک قطعه اضافی را ببرید و یک قطعه لازم را بچسبانید و آنچه را که می خواهید، بسازید.»
خوآن فرناندز که ۲۵ سال است در بیمارستان متدیست هیوستون کار می کند می گوید این تجربه موقعی به درد می خورد که کسی می آید و طرح اولیه قطعه مورد نظرش را به شما می دهد. البته روی کاغذ همه چیز می توانید بکشید، ولی ساختن یک قطعه از روی آن به این راحتی نیست.
او بسیاری از قطعه های شبیه سازی شده دستگاه قلب و عروق را خودش درست کرده است. او با پلاستیک دستگاهی شبیه آئورت بیمار می سازد و جریان خون را روی آن امتحان می کند.
متیو جکسون می گوید به ابزاری احتیاج داشت که به جای فلز، از پلاستیک ساخته شده باشد، چون در دستگاه ام آر آی قرار می گیرد که خاصیت آهن ربایی بالایی دارد. ابزاری که خوآن برای او ساخت، در مراحل اولیه پروژه بسیار به درد خورد.
پژوهشگرانی که ابزارهای جدید پزشکی را می سازند، از طریق ثبت اختراع خود پول و پرستیژ بالایی کسب می کنند، و پزشکانی که از این ابزارها استفاده می کنند، در جامعه پزشکی اعتبار فراوانی به دست می آورند.
اما خوآن از جلب توجه گریزان است و ترجیح می دهد تنهایی کار کند. می گوید: «در عمق وجودم حس می کنم که به بشریت خدمت کرده ام و این تنها چیزی است که برای من مهم است.»
خوآن فرناندز اکنون ۶۵ سال دارد و می تواند بازنشسته شود. ولی به کارش ادامه می دهد و سهم خود را در پیشبرد تکنولوژی پزشکی به خوبی انجام می دهد.
