شماری از زنان همبند سپیده کاشانی و نیلوفر بیانی آنها را «عاشقان و خادمان بی‌گناه محیط زیست» نامیدند و آزادی زندانیان پرونده موسوم به «محیط زیست» را خواستار شدند.
در بیانیه این ۲۰ زن زندانی که روز دوشنبه هشتم اسفند در حساب اینستاگرام نرگس محمدی منتشر شده، «آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی و بازداشت‌شدگان اخیر» از نتایج «جنبش زن زندگی آزادی» برشمرده شده است.
برخی از امضاکنندگان این بیانیه اکنون از زندان آزاد شده‌اند.
در این بیانیه، با توجه به روند دادرسی و صدور احکامی که حتی بر خلاف قوانین حکومت می‌باشد، این آرا اساسا بی‌اعتبار و فاقد وجاهت قانونی می‌باشد.
امضاکنندگان این بیانیه، افزوده‌اند: «بی‌گناهان دیگری هنوز به دلیل اعمال نظرهای ضابطان (بازجویان) و مقامات قضایی - امنیتی، همچنان در زندان‌ها هستند.»
به گفته آنها، «مظلومانی که در مسیرهای غیربشری و ناعادلانه به دلیل سیاست‌های اقتدارگرایانه حکومتی و کشمکش‌های قدرت، متحمل زندان شده‌اند.»
در این بیانیه، فعالیت این کنشگران محیط زیست برای حفظ «دورافتاده‌ترین» زیست‌بوم‌های ایران، «عاشقانه و دلسوزانه» توصیف شده است. آنها اضافه کرده‌اند: «در حالی که همه ناظران بر ساختگی بودن پرونده اذعان داشته‌اند، اما موارد بی‌شمار نقض حقوق بشر در این پرونده پایان نمی‌پذیرد.»
در بهمن ۱۳۹۶ مقامات امنیتی جمهوری اسلامی شماری از فعالان محیط زیست ایران از جمله کاووس سیدامامی، سپیده کاشانی، نیلوفر بیانی، هومن جوکار، سام رجبی، مراد طاهباز، امیرحسین خالقی، عبدالرضا کوهپایه، و طاهر قدیریان را بازداشت کردند.
قوه قضاییه اتهام این افراد را «جاسوسی» و «اقدام علیه امنیت ملی» عنوان کرد. دو هفته بعد از اعلام اتهام، عنوان شد که کاووس سیدامامی در زندان خودکشی کرده است. خانواده‌اش مرگ او در زندان را مشکوک دانستند، اما تاکنون هیچ تحقیقات مستقل و شفافی درباره مرگ او در زندان انجام نشده است.
عبدالرضا کوهپایه نیز که به چهار سال زندان محکوم شده بود، سال ۹۹ بر اساس بخشنامه‌ای مبنی بر آزادی زندانیان سیاسی با محکومیت زیر پنج سال، آزاد شد.
این کنشگران مدافع طبیعت، که دو سال بازداشت در سلول‌های امنیتی سپاه پاسداران و هشت ماه زندان انفرادی بوده‌اند. بنا بر این بیانیه، این افراد «تحت شکنجه و فشار روحی و روانی شدید و برخی نیز زیر شکنجه فیزیکی، تهمت، افترا، تهدید، ارعاب،نیرنگ و فریبکاری، هتک حرمت و تهدید و آزار جنسی، تهدید به تزریق آمپول هوا و فلج‌کننده» قرار داشته‌اند.
بر اساس این بیانیه، «مخدوش کردن نوشته‌های متهمان، نشان دادن عکس و فیلم از کاووس سیدامامی و تحت بازجویی بودن خواهر و پدر» و نزدیکان «متهمان، ایجاد صداهای دلهره‌آور و کوبین به صندلی‌ها و دیوارها، ملاقات با همسر با لباس‌های خون‌آلوده و لب‌های چاک خورده» از دیگر فشارهایی بوده که این زندانیان با آن مواجه بوده‌اند.
در این بیانیه تأکید شده که زندانیان پرونده محیط زیست «تا امروز به دلیل محرمانه و فوق امنیتی» نامیده شدن، به پرونده‌شان دسترسی نداشته‌اند و از دسترسی به وکیل تا جلسات دادگاه محروم بوده‌اند.
امضاکنندگان این بیانیه با اعلام این که زندانیان پرونده محیط زیست تاکنون از کیفرخواست بی‌اطلاع بوده‌اند، بر «توهین قاضی به متهمان و اخراج آنها از جلسه محاکمات و دادگاه و عدم ابلاغ آرا» و «محرومیت از آزادی مشروط، مرخصی و شمول بخشنامه‌های صادره از سوی قوه قضاییه» تأکید کرده‌اند.
«نرگس محمدی، ناهید تقوی، زهرا زهتابچی، فاطمه مثنی، مهوش شهریاری، فریبا کمال‌آبادی، سپیده قلیان، بهاره هدایت، فائزه هاشمی، گلرخ ایرایی، ویدا ربانی، شکیلا منفرد، عالیه مطلب‌زاده، نوشین جعفری، هستی امیری، رها عسگری‌زاده، ژیلا مکوندی، ملیحه جعفری، گلاره عباسی، و بهاره سلیمانی» امضا کرده‌اند. برخی از این افراد اکنون آزاد شده‌اند و برخی دیگر همچنان در زندان به سر می‌برند.
پیش از این، ۲۷۸۰ نفر از چهره‌های دانشگاهی، وکلا، حقوقدانان، هنرمندان، و فعالان مدنی در نامه‌ای سرگشاده خواستار بررسی مجدد پرونده این افراد شدند.
