فقر در ایران هر روز تبعات گسترده‌تری از خود بروز می‌دهد. در تازه‌ترین مورد می‌توان به اظهارات سجاد احمدی، معاون توسعه مدیریت و منابع «مرکز آموزشی و درمانی امام رضا تبریز» اشاره کرد که گفته است به طور میانگین ماهانه ۱۵۰ مورد فرار از اورژانس در این بیمارستان ثبت و ضبط می‌شود.
مرکز آمار جمهوری اسلامی مهرماه سال جاری در گزارشی از وضعیت هزینه و درآمد خانوارهای ایرانی نوشت که سهم بهداشت و درمان از سبد هزینه خانوار شهری در سال قبل، حدود ۹/۱ درصد بود که پس از هزینه‌های مسکن و سوخت، و هزینه‌های خوراکی و دخانی، در رتبه سوم قرار دارد.
وب‌سایت «خبرآنلاین» نیز مهرماه سال جاری در گزارشی ضمن بازتاب آمارهای منتشر شده تاکید کرد با مراجعه به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی می‌توان شاهد «هزینه‌های بالا بهبودی و درمان» بود.
این وب‌سایت خبری نوشته بود که در چند سال اخیر، با افزایش نرخ تورم در ایران، هزینه‌های بهداشت و درمان نیز افزایش یافته است، به گونه‌ای که بسیاری از خانواده‌ها از پس پرداخت آن برنمی‌آیند.
آمارهای منتشر شده نشان می‌دهد که اختلاف طبقاتی در تامین سلامت جسمی نیز به بالاترین میزان خود رسیده است.
شماری از تحلیل‌گران معتقدند اینکه پردرآمدها برای حفظ سلامت خود پول بیشتری خرج می‌کنند و کم‌درآمدها هزینه کمتری برای سلامت می‌پردازند، به دلیل تورم، رکود و افت تولید و تداوم تحریم است.
مقامات وزارت بهداشت جمهوری اسلامی در تابستان ۱۴۰۱ بارها وعده داده بودند تا با اجرای طرح موسوم به «دارویار»، کمبود دارو پس از دو تا سه ماه به «حداقل» کاهش پیدا کند و قیمت داروها به سمت «واقعی شدن» برود. این وعده محقق نشد و علاوه افزایش قیمت بسیاری از داروها، برخی اقلام نیز کمیاب‌یا حتی نایاب شدند.
