همزمان با شتاب گرفتن موج مهاجرت کادر درمانی کشور، دبیرکل خانه پرستار ایران از «جبرانِ کمبود پرستار» در بیمارستان‌ها با «اضافه کار اجباری» ساعتی ۱۶ هزار تومان خبر داده است.
محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار ایران از جمله دلایل کمبود پرستار در بیمارستان‌ها را مخالفت وزارت بهداشت جمهوری اسلامی با «جذبِ نیروی رسمی» طی دو سال اخیر دانسته و به خبرگزاری «ایلنا» گفته است: بیمارستان‌ها برای تامین نیرو مجبورند از «نیروهای قراردادی و شرکتی» استفاده کنند.
به گفته این مقام صنفی، بسیاری از تحصیل‌کردگانِ پرستاری به‌دلیل حقوقِ پایین قراردادهای غیر رسمی، «حاضر به کار نمی‌شوند» و بیمارستان‌ها با «اضافه کارِ اجباری» از ظرفیتِ نیروی موجود برای پُر کردنِ خلاء با ساعتی ۱۶ تا ۲۰ هزار تومان «سوءاستفاده می‌کنند.»
عباس عابدی، معاون پرستاری وزارت بهداشت و درمان جمهوری اسلامی نوزدهم آذرماه ۱۴۰۱ از کمبود شدید پرستار خبر داده و گفته بود که کشور نیاز به «یکصد هزار پرستار» دارد.
دبیرکل خانه پرستار ایران با اعلام اینکه «تعدادِ استانداردِ نیروها» در ارائه «خدماتِ صحیح» مهم است، گفت: طبقِ استانداردهای حداقلی، به ازای هر هزار نفر، «حداقل باید ۳ پرستار» وجود داشته باشد که الان ۲ نفر است «و ما هنوز به کف استاندارد هم نرسیده‌ایم.»
معضل «کمبود پرستار» در ایران که با «افزایش مهاجرت» آنها بیشتر نمایان شده، در شرایطی است که به گفته محمد میرزابیگی، رئیس‌کل سازمان نظام پرستاری در بیست و هشتم تیرماه «۱۷ هزار نفر» از کادر سلامت که «۱۲ هزار نفر» آنها پرستار بودند، با وجود وعده استخدام، پس از فروکش کردن همه‌گیری [کرونا] نه تنها استخدام نشدند بلکه بیکار شدند.
