سازمان خیریه بریتانیایی «نجات کودکان» که اخیرا با شماری از کودکان سوری در کمپ های پناهندگی کشورهای همسایه سوریه گفت و گو کرده از انجام جنایات هولناک علیه آنان خبر می دهد. کودکان سوری گفته اند در کشورشان شکنجه شده اند، شاهد شکنجه شدن و کتک خوردن کودکان دیگر و کشتار دسته جمعی بوده اند.
این گزارش نمی گوید که چه کسانی کودکان را آزار و شکنجه داده اند اما یک سخنگوی سازمان خیریه بریتانیایی گفت برخی شنیده ها حاکی است که والدین کودکان آزار دیده، نیروهای دولتی را متهم می کنند.
محققان سازمان ملل متحد می گویند نیروهای دولتی سوریه «در حدی نگران کننده» مرتکب نقض حقوق بشر شده اند و درباره آن هشدار جدی می دهند. این محققان در عین حال مواردی از قتل و آدم ربایی توسط انقلابیون مخالف را گزارش کرده اند.
کودکانی و نوجوانانی که «نجات کودکان» در کمپ های پناهندگی کشورهای مجاور سوریه با آنان گفت و گو کرده می گویند شاهد کشتارهای جمعی بوده و دیده اند که اعضای خانواده ها طی درگیری های یک سال و نیم گذشته در سوریه، به قتل رسیده اند.
وائل ۱۶ ساله که مانند بقیه کودکان مورد مصاحبه، نام کاملش اعلام نمی شود می گوید: «پسری به نام علا را می شناختم. فقط شش سالش بود. به پدرش گفته بودند که اگر تسلیم نشود فرزندش را می کشند. علا بیشتر از همه کسانی که در اتاق بودند شکنجه شده بود. سه روز به او آب و غذا ندادند و آنقدر ضعیف شده بود که دائما غش می کرد. بارها کتکش زده بودند. شاهد مرگش بودم. فقط سه روز طاقت آورد و بعد هم مرد.»
فعالان مخالف حاکمیت دمشق می گویند در درگیری های مخالفان و نیروهای دولتی سوریه، ۲۷ هزار نفر که اغلب غیرنظامی بودند جان باخته اند. بسیاری از غیرنظامیان در حملات نیروهای امنیتی به تظاهرات مسالمت آمیز جانشان را از دست دادند و بقیه در حملات و آتشباری نیروهای دولتی به شهرها و یا درگیری های داخلی کشته شدند.
خالد نوجوان ۱۵ ساله می گوید همراه با حدود صد نفر دیگر به مدرسه ای که قبلا آنجا درس می خواند برده شد. مدرسه به شکنجه گاه تبدیل شده بود. خالد می گوید دستانش را با طناب پلاستیکی بستند: «من را از مچ از سقف آویزان کردند به طوری که پاهایم روی زمین نبود. بعد کتکم زدند. می خواستند که ما حرف بزنیم و به چیزی اعتراف کنیم.»
خالد در ادامه می گوید: «از درد وحشتناک بیهوش شدم. مرا پایین آوردند و آب سرد روی سرم ریختند تا به هوش بیایم و بعد با سیگار بدنم را داغ زدند. ببینید، اینها جای سوختگی هاست.»
عمر ۱۱ ساله نیز از تجربه زندگی زیر بمباران می گوید و از این که یک شب خانه عمویش بمباران شد و دخترعمویش زیر آوار جان باخت.
منثر ۱۱ ساله نیز می گوید وقتی با چند کودک دیگر نزدیک مدرسه بودند صدای شلیک گلوله بلند شد: «پسری به اسم امجد کنار من ایستاده بود. گلوله به سرش خورد. اول متوجه نشدم که مرده. به طرف جلو روی زانوهایش به حالت سجده پایین افتاد. بعد احساس درد شدیدی کردم. به گردنم تیر خورده بود.»
جاستین فورسیت، مدیر اجرایی «نجات کودکان» می گوید روایت کودکان «باید شنیده و ثبت شود تا کسانی که مرتکب این جنایات شده اند، از آن شانه خالی نکنند.»
«نجات کودکان»، سازمان ملل متحد را به افزایش حضور در سوریه ترغیب کرد تا بتواند تمامی جرائم و جنایات را ثبت کند.
این گزارش نمی گوید که چه کسانی کودکان را آزار و شکنجه داده اند اما یک سخنگوی سازمان خیریه بریتانیایی گفت برخی شنیده ها حاکی است که والدین کودکان آزار دیده، نیروهای دولتی را متهم می کنند.
محققان سازمان ملل متحد می گویند نیروهای دولتی سوریه «در حدی نگران کننده» مرتکب نقض حقوق بشر شده اند و درباره آن هشدار جدی می دهند. این محققان در عین حال مواردی از قتل و آدم ربایی توسط انقلابیون مخالف را گزارش کرده اند.
کودکانی و نوجوانانی که «نجات کودکان» در کمپ های پناهندگی کشورهای مجاور سوریه با آنان گفت و گو کرده می گویند شاهد کشتارهای جمعی بوده و دیده اند که اعضای خانواده ها طی درگیری های یک سال و نیم گذشته در سوریه، به قتل رسیده اند.
وائل ۱۶ ساله که مانند بقیه کودکان مورد مصاحبه، نام کاملش اعلام نمی شود می گوید: «پسری به نام علا را می شناختم. فقط شش سالش بود. به پدرش گفته بودند که اگر تسلیم نشود فرزندش را می کشند. علا بیشتر از همه کسانی که در اتاق بودند شکنجه شده بود. سه روز به او آب و غذا ندادند و آنقدر ضعیف شده بود که دائما غش می کرد. بارها کتکش زده بودند. شاهد مرگش بودم. فقط سه روز طاقت آورد و بعد هم مرد.»
فعالان مخالف حاکمیت دمشق می گویند در درگیری های مخالفان و نیروهای دولتی سوریه، ۲۷ هزار نفر که اغلب غیرنظامی بودند جان باخته اند. بسیاری از غیرنظامیان در حملات نیروهای امنیتی به تظاهرات مسالمت آمیز جانشان را از دست دادند و بقیه در حملات و آتشباری نیروهای دولتی به شهرها و یا درگیری های داخلی کشته شدند.
خالد نوجوان ۱۵ ساله می گوید همراه با حدود صد نفر دیگر به مدرسه ای که قبلا آنجا درس می خواند برده شد. مدرسه به شکنجه گاه تبدیل شده بود. خالد می گوید دستانش را با طناب پلاستیکی بستند: «من را از مچ از سقف آویزان کردند به طوری که پاهایم روی زمین نبود. بعد کتکم زدند. می خواستند که ما حرف بزنیم و به چیزی اعتراف کنیم.»
خالد در ادامه می گوید: «از درد وحشتناک بیهوش شدم. مرا پایین آوردند و آب سرد روی سرم ریختند تا به هوش بیایم و بعد با سیگار بدنم را داغ زدند. ببینید، اینها جای سوختگی هاست.»
عمر ۱۱ ساله نیز از تجربه زندگی زیر بمباران می گوید و از این که یک شب خانه عمویش بمباران شد و دخترعمویش زیر آوار جان باخت.
منثر ۱۱ ساله نیز می گوید وقتی با چند کودک دیگر نزدیک مدرسه بودند صدای شلیک گلوله بلند شد: «پسری به اسم امجد کنار من ایستاده بود. گلوله به سرش خورد. اول متوجه نشدم که مرده. به طرف جلو روی زانوهایش به حالت سجده پایین افتاد. بعد احساس درد شدیدی کردم. به گردنم تیر خورده بود.»
جاستین فورسیت، مدیر اجرایی «نجات کودکان» می گوید روایت کودکان «باید شنیده و ثبت شود تا کسانی که مرتکب این جنایات شده اند، از آن شانه خالی نکنند.»
«نجات کودکان»، سازمان ملل متحد را به افزایش حضور در سوریه ترغیب کرد تا بتواند تمامی جرائم و جنایات را ثبت کند.
