دانشمندان به ساکنان ونکوور و شهرهای دیگر مناطق زلزله خیز جهان هشدار داده اند که خطر پس لرزه های زلزله های قوی را جدی بگیرند چرا که خطرات ناشی از وقوع آن ها صدها کیلومتر دورتر و حتی سال ها بعد هم این شهرها را در معرض خطر قرار می دهند.
به گزارش تارنمای شبکه سی بی اس، زلزله شناسان ایالات متحده و ژاپن در مقاله ای که روز پنج شنبه (٢٢ اوت) در نشریه «علوم» منتشر شد، تصریح کرده اند که به رغم آن با که توکیو از مرکز زلزله ٩ ریشتری مارس سال ٢٠١١ که خسارات ویرانگر و مخربی به سواحل شرقی این کشور وارد کرد، ٤٠٠ کیلومتر فاصله داشت اما زلزله های کوچکتر و پس لرزه هایی که بعدها این شهر ٣٦ میلیونی را به لرزه درآورده اند، خطراتی معادل ١٠ برابر زمین لرزه اولیه داشته اند.
امروز پس از گذشت دو سال از زلزله مرگبار ژاپن، به دلیل فشار ناشی از پس لرزه ها و زلزله هایی که در گسل های زیر پوست شهر توکیو ایجاد شده اند، احتمال وقوع زلزله سه برابر بیشتر از زمانی است که زلزله ٩ ریشتری دو سال پیش به وقوع پیوست.
شهر سانتیاگو در شیلی نیز پس از وقوع زلزله عظیم ٨ و ٨ دهم ریشتری فوریه سال ٢٠١٠ شاهد افزایش وقوع زلزله در مسافت هایی تا ٤٠٠ کیلومتر دورتر از مرکز زلزله بوده است.
راس استاین، کارشناس مرکز سازمان زمین شناسی ایالات متحده و شینجی تودا، استاد دانشگاه توهوکو در این مقاله نوشته اند: «وقوع پس لرزه هایی که قدرت تخریب آن ها فقط یک درجه از زلزله اصلی کمتر است، بسیار معمول است و پس لرزه های قوی تر از زلزله اصلی هم، اگر چه نادرند، ممکن است روی دهند. بنابراین این پس لرزه ها چندان هم بی خطر نیستند».
نویسندگان این مقاله تحقیقی خاطرنشان کرده اند که توکیو و سانتیاگو از حدود سال ١٦٠٠ که بنا شده اند و شکل شهر پیدا کرده اند، تا به حال، دو بار به طور کامل بر اثر وقوع زلزله ویران شده اند.
پژوهشگران هشدار داده اند که احتمال دارد سرنوشت مشابهی در انتظار شهرهای زلزله خیز دیگری همچون مانیل، ونکوور، جاکارتا، تایپه و لیما باشد.
آقای استاین به رادیو و تلویزیون دولتی کانادا گفته است: «ما نمی توانیم زلزله را پیش بینی کنیم و نمی توانیم اطلاعاتی که مردم نیاز دارند در اختیار افکار عمومی قرار دهیم و بگوییم (زلزله بعدی) کجا، چه هنگام و با چه قدرتی به وقوع خواهد پیوست.»
وی تاکید کرده است: «این امر به ویژه در سواحل غرب کانادا صدق می کند چرا که در آینده شماری عظیم و زلزله قدرتمندی در مقیاس زلزله هایی که شیلی و توکیو تجربه کردند، در این مناطق به وقوع خواهد پیوست. اما تنها کاری که می توانیم انجام دهیم هشدار، احتیاط و توجه به بیمه منزل در این مناطق است».
دانشمندان امیدوارند که با افتتاح یک مرکز مطالعات زمین لرزه با نام«مدل زلزله جهانی» خطرات و پیامدهای زلزله و پس لرزه ها به دقت بیشتری مورد ارزیابی قرار گیرند. این مرکز در سال ٢٠١٤ افتتاح خواهد شد.
کارلوس ونچورا، استاد مهندسی عمران دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا می گوید اگر یک زلزله عظیم در کالیفرنیا به وقوع بپیوندد، پس لرزه های آن حتی چند سال بعد در ونکوور احساس خواهد شد.
وی می افزاید: «پس لرزه ها در بلندمدت به وقوع می پیوندند و تعدادشان به مرور بیشتر خواهد شد.» وی می افزاید سیستم کنترل و نظارت شروع خوبی است و مسئولان شهری باید با در نظر گرفتن احتمال وقوع پس لرزه ها کدها و قوانین ساختمان سازی را به روز و مدرن کنند.
ونچورا می گوید به این دلیل که مدل وقوع زلزله در تمامی نقاط جهان یکسان نیست، جمع بندی و نتیجه گیری در خصوص زمین لرزه هایی که در نقاط گوناگون جهان رخ می دهند، کار ساده ای نیست. آقای ونچورا هدف نهایی تحقیقات زلزله شناسان را تعریف الگوهای وقوع زمین لرزه می خواند.
او می گوید: «حرف ما این است که زلزله مرز نمی شناسد، اما شکل وقوع آن را می توان تعریف کرد.»
به گزارش تارنمای شبکه سی بی اس، زلزله شناسان ایالات متحده و ژاپن در مقاله ای که روز پنج شنبه (٢٢ اوت) در نشریه «علوم» منتشر شد، تصریح کرده اند که به رغم آن با که توکیو از مرکز زلزله ٩ ریشتری مارس سال ٢٠١١ که خسارات ویرانگر و مخربی به سواحل شرقی این کشور وارد کرد، ٤٠٠ کیلومتر فاصله داشت اما زلزله های کوچکتر و پس لرزه هایی که بعدها این شهر ٣٦ میلیونی را به لرزه درآورده اند، خطراتی معادل ١٠ برابر زمین لرزه اولیه داشته اند.
امروز پس از گذشت دو سال از زلزله مرگبار ژاپن، به دلیل فشار ناشی از پس لرزه ها و زلزله هایی که در گسل های زیر پوست شهر توکیو ایجاد شده اند، احتمال وقوع زلزله سه برابر بیشتر از زمانی است که زلزله ٩ ریشتری دو سال پیش به وقوع پیوست.
شهر سانتیاگو در شیلی نیز پس از وقوع زلزله عظیم ٨ و ٨ دهم ریشتری فوریه سال ٢٠١٠ شاهد افزایش وقوع زلزله در مسافت هایی تا ٤٠٠ کیلومتر دورتر از مرکز زلزله بوده است.
راس استاین، کارشناس مرکز سازمان زمین شناسی ایالات متحده و شینجی تودا، استاد دانشگاه توهوکو در این مقاله نوشته اند: «وقوع پس لرزه هایی که قدرت تخریب آن ها فقط یک درجه از زلزله اصلی کمتر است، بسیار معمول است و پس لرزه های قوی تر از زلزله اصلی هم، اگر چه نادرند، ممکن است روی دهند. بنابراین این پس لرزه ها چندان هم بی خطر نیستند».
نویسندگان این مقاله تحقیقی خاطرنشان کرده اند که توکیو و سانتیاگو از حدود سال ١٦٠٠ که بنا شده اند و شکل شهر پیدا کرده اند، تا به حال، دو بار به طور کامل بر اثر وقوع زلزله ویران شده اند.
پژوهشگران هشدار داده اند که احتمال دارد سرنوشت مشابهی در انتظار شهرهای زلزله خیز دیگری همچون مانیل، ونکوور، جاکارتا، تایپه و لیما باشد.
آقای استاین به رادیو و تلویزیون دولتی کانادا گفته است: «ما نمی توانیم زلزله را پیش بینی کنیم و نمی توانیم اطلاعاتی که مردم نیاز دارند در اختیار افکار عمومی قرار دهیم و بگوییم (زلزله بعدی) کجا، چه هنگام و با چه قدرتی به وقوع خواهد پیوست.»
وی تاکید کرده است: «این امر به ویژه در سواحل غرب کانادا صدق می کند چرا که در آینده شماری عظیم و زلزله قدرتمندی در مقیاس زلزله هایی که شیلی و توکیو تجربه کردند، در این مناطق به وقوع خواهد پیوست. اما تنها کاری که می توانیم انجام دهیم هشدار، احتیاط و توجه به بیمه منزل در این مناطق است».
دانشمندان امیدوارند که با افتتاح یک مرکز مطالعات زمین لرزه با نام«مدل زلزله جهانی» خطرات و پیامدهای زلزله و پس لرزه ها به دقت بیشتری مورد ارزیابی قرار گیرند. این مرکز در سال ٢٠١٤ افتتاح خواهد شد.
کارلوس ونچورا، استاد مهندسی عمران دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا می گوید اگر یک زلزله عظیم در کالیفرنیا به وقوع بپیوندد، پس لرزه های آن حتی چند سال بعد در ونکوور احساس خواهد شد.
وی می افزاید: «پس لرزه ها در بلندمدت به وقوع می پیوندند و تعدادشان به مرور بیشتر خواهد شد.» وی می افزاید سیستم کنترل و نظارت شروع خوبی است و مسئولان شهری باید با در نظر گرفتن احتمال وقوع پس لرزه ها کدها و قوانین ساختمان سازی را به روز و مدرن کنند.
ونچورا می گوید به این دلیل که مدل وقوع زلزله در تمامی نقاط جهان یکسان نیست، جمع بندی و نتیجه گیری در خصوص زمین لرزه هایی که در نقاط گوناگون جهان رخ می دهند، کار ساده ای نیست. آقای ونچورا هدف نهایی تحقیقات زلزله شناسان را تعریف الگوهای وقوع زمین لرزه می خواند.
او می گوید: «حرف ما این است که زلزله مرز نمی شناسد، اما شکل وقوع آن را می توان تعریف کرد.»
