خبرگزاری فرانسه در گزارشی از کابل از یک قتل به اصطلاح ناموسی خبر می دهد که، این بار به حکم یک مقام مذهبی، به سبک اعدام از طریق تیرباران، توسط یک پدر در مورد دخترش، در ملاء عام درروستائی دور دست در افغانستان انجام گرفته است.
این خبرگزاری می نویسد پدر حلیمه، در مقابل دست کم ۳۰۰ سکنه روستا، و با نظارت رهبران مذهبی محل، دخترش را با گلوله هائی که به سر، شکم و کمر او شلیک کرد کشت، تا وی را برای رابطه ای نامشروع که به او نسبت داده می شد، مجازات کرده باشد.
کشته شدن حلیمه ۱۸ یا ۲۰ ساله، و مادر دو فرزند، برای «بی آبرو» کردن خانواده اش نشان می دهد که افغانستان پس از گذشت یازده سال از سقوط رژیم طالبان، هنوز برای محافظت از زنان با چه دشواری ها و تقلائی روبروست.
پلیس در ولایت بادغیس در شمال غربی افغانستان، می گوید حلیمه متهم شده بود در غیاب شوهرش که در ایران اقامت داشت، با پسر عمویش فرار کرده است، و پدرش، برای مجازات او، از ملاهای مورد حمایت طالبان، راهنمائی می خواهد.
شرف الدین شرف، رئیس پلیس ولایت بادغیس می گوید «مردم در مسجد و ده، در باره این فرار شروع به متلک گوئی کرده بودند. یک ملا و گرداننده مدرسه مذهبی محل به پدر می گوید که دخترش را باید به مجازات مرگ برساند، و ملاهای دیگر نظر می دهند که دختر باید در ملاء عام اعدام شود. پدر، دخترش را طبق دستور العمل رهبران مذهبی، با شلیک سه گلوله در مقابل سکنه روستا می کشد. ما دو روز بعد به آنجا رفتیم اما او و تمامی خانواده اش گریخته بودند».
عفو بین الملل می گوید این قتل، که روز ۲۲ آوریل در روستای کوکچاهی در ولایت بادغیس رخ داد، نشان می دهد که کنترل پلیس افغان در بسیاری از مناطق افغانستان تا چه حد اندک و محدود است.
حوریه مصدق ، محقق عفو بین الملل در امور افغانستان می گوید «خشونت علیه زنان در افغانستان به صورتی بومی ادامه دارد، و عدالت در مورد مسئولان به ندرت اجرا می شود. زنان نه تنها با خشونت اعضای خانواده برای دلائل به اصطلاح ناموسی مواجه اند بلکه اغلب با بدرفتاری و آزار و ایذای ناشی از احکام سیستم غیر رسمی و سنتی دادگستری نیز روبر می شوند».
پلیس در بادغیس، ولایتی دور افتاده و فقیر در همسایگی ترکمنستان، می گوید حلیمه با پسرعمویش به روستائی در فاصله ۳۰ کیلومتری گریخته بود.
پدر پس از ده روز جستجو او را پیدا می کند و به خانه بازمی گرداند. ملاها به او می گویند باید دخترش را در مقابل سکنه روستایشان بکشد تا از بار تحقیر خانواده اش کاسته شود.
در بادغیس یک فعال مدافع حقوق زن می گوید ویدیوی اعدام حلیمه را دیده است، اما خبرگزاری فرانسه نتوانسته است این ویدیو را به دست بیاورد.
این فعال که از ترس اقدامی تلافی جویانه خواسته است معرفی نشود، می گوید «ویدیو نشان می دهد که به حلیمه، در مقابل جمعیتی ۳۰۰-۴۰۰ نفری، سه بار شلیک می شود.برادرش که شاهد است به گریه می افتد. ویدیو حلیمه را پوشیده در چادری بلند، نشسته روی زانو نشان می دهد. یک ملا پیشاپیش برایش نماز میت می خواند، و بعد پدر، تفنگ به دست در فاصله پنج متری ، از پشت سر، به او شلیک می کند. ما شنیده ایم حکم مجازات مرگ حلیمه را یک منصوب پنهانی طالبان برای والی گری منطقه صادر کرده است. شورای مذهبی محل ابتدا گفته بود حلیمه باید سنگسار شود اما در غیبت پسر عمو تصمیم گرفته شد تیرباران شود».
هنوز معلوم نیست به سر این پسرعمو که حلیمه با او گریخته بود، چه آمده است.
به گفته فعال بادغیسی، شوهر حلیمه با کشتن او مخالف بود و سعی داشت قبل از اعدام وی از ایران بازگردد.
میرویس میرزاکوال، مسئول روابط عمومی ولایت بادغیس روایت های راجع به چگونگی مرگ حلیمه را تائید می کند، اما وارد جزئیات نمی شود.
خبرگزاری فرانسه در اینجا می نویسد زنان در افغانستان مردسالار، هنوز هم پس از سقوط رژیم طالبان، که از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ بر آن کشور حکمرانی می کرد، و حضور زنان را در مدرسه و یا در هرگونه فعالیت اجتماعی ممنوع ساخته بود، با مواردی وحشتناک از نقض حقوق بشر مواجه اند.
در چارچوب معیارهای طالبان، زنان با خطر کتک خوردن روبرو هستند، اگر کاملا زیر پوشش برقع نباشند، و یا بدون آنکه مردی از خانواده همراهشان باشد از خانه بیرون بروند.
افغانستان در سال ۲۰۰۹ قانونی پایه وضع کرد که توسل به زور برای وادار ساختن زنان به ازدواج ، تجاوز، کتک زدن و اعمال خشونت های دیگر علیه زنان را جرم می شناسد، اما به گزارش عفو بین الملل و دیگر گرو های مدافع حقوق بشر این قانون به ندرت اجرا می شود.
برنامه فراخوانی نیروهای بین المللی از افغانستان در سال آینده بسیاری از زنان افغان را با نگرانی به این فکر انداخته است که تمامی پیشرفت های پس از ۲۰۰۱ با توجه به اقداماتی که طالبان برای افزایش نفوذ خود در سطوح محلی و سراسری انجام می دهد، رو به محو شدن می گذارد.
به گفته شرف، رئیس پلیس بادغیس ماموران در باره قتل حلیمه سرگرم تحقیق هستند اما تا کنون هیچکس بازداشت نشده است.
او ضمن اینکه می گوید «ما سعی می کنیم مجرمین را به دست عدالت بسپاریم» اذعان دارد که قدرت و اختیارات مقامات در روستاهائی نظیر کوکچاهی محدود است.
به گفته او «اینجا جائی ناآرام در مرز میان بادغیس و ولایت هرات است، ضمن آنکه طالبان نیز فعال است».
این خبرگزاری می نویسد پدر حلیمه، در مقابل دست کم ۳۰۰ سکنه روستا، و با نظارت رهبران مذهبی محل، دخترش را با گلوله هائی که به سر، شکم و کمر او شلیک کرد کشت، تا وی را برای رابطه ای نامشروع که به او نسبت داده می شد، مجازات کرده باشد.
کشته شدن حلیمه ۱۸ یا ۲۰ ساله، و مادر دو فرزند، برای «بی آبرو» کردن خانواده اش نشان می دهد که افغانستان پس از گذشت یازده سال از سقوط رژیم طالبان، هنوز برای محافظت از زنان با چه دشواری ها و تقلائی روبروست.
پلیس در ولایت بادغیس در شمال غربی افغانستان، می گوید حلیمه متهم شده بود در غیاب شوهرش که در ایران اقامت داشت، با پسر عمویش فرار کرده است، و پدرش، برای مجازات او، از ملاهای مورد حمایت طالبان، راهنمائی می خواهد.
شرف الدین شرف، رئیس پلیس ولایت بادغیس می گوید «مردم در مسجد و ده، در باره این فرار شروع به متلک گوئی کرده بودند. یک ملا و گرداننده مدرسه مذهبی محل به پدر می گوید که دخترش را باید به مجازات مرگ برساند، و ملاهای دیگر نظر می دهند که دختر باید در ملاء عام اعدام شود. پدر، دخترش را طبق دستور العمل رهبران مذهبی، با شلیک سه گلوله در مقابل سکنه روستا می کشد. ما دو روز بعد به آنجا رفتیم اما او و تمامی خانواده اش گریخته بودند».
عفو بین الملل می گوید این قتل، که روز ۲۲ آوریل در روستای کوکچاهی در ولایت بادغیس رخ داد، نشان می دهد که کنترل پلیس افغان در بسیاری از مناطق افغانستان تا چه حد اندک و محدود است.
حوریه مصدق ، محقق عفو بین الملل در امور افغانستان می گوید «خشونت علیه زنان در افغانستان به صورتی بومی ادامه دارد، و عدالت در مورد مسئولان به ندرت اجرا می شود. زنان نه تنها با خشونت اعضای خانواده برای دلائل به اصطلاح ناموسی مواجه اند بلکه اغلب با بدرفتاری و آزار و ایذای ناشی از احکام سیستم غیر رسمی و سنتی دادگستری نیز روبر می شوند».
پلیس در بادغیس، ولایتی دور افتاده و فقیر در همسایگی ترکمنستان، می گوید حلیمه با پسرعمویش به روستائی در فاصله ۳۰ کیلومتری گریخته بود.
پدر پس از ده روز جستجو او را پیدا می کند و به خانه بازمی گرداند. ملاها به او می گویند باید دخترش را در مقابل سکنه روستایشان بکشد تا از بار تحقیر خانواده اش کاسته شود.
در بادغیس یک فعال مدافع حقوق زن می گوید ویدیوی اعدام حلیمه را دیده است، اما خبرگزاری فرانسه نتوانسته است این ویدیو را به دست بیاورد.
این فعال که از ترس اقدامی تلافی جویانه خواسته است معرفی نشود، می گوید «ویدیو نشان می دهد که به حلیمه، در مقابل جمعیتی ۳۰۰-۴۰۰ نفری، سه بار شلیک می شود.برادرش که شاهد است به گریه می افتد. ویدیو حلیمه را پوشیده در چادری بلند، نشسته روی زانو نشان می دهد. یک ملا پیشاپیش برایش نماز میت می خواند، و بعد پدر، تفنگ به دست در فاصله پنج متری ، از پشت سر، به او شلیک می کند. ما شنیده ایم حکم مجازات مرگ حلیمه را یک منصوب پنهانی طالبان برای والی گری منطقه صادر کرده است. شورای مذهبی محل ابتدا گفته بود حلیمه باید سنگسار شود اما در غیبت پسر عمو تصمیم گرفته شد تیرباران شود».
هنوز معلوم نیست به سر این پسرعمو که حلیمه با او گریخته بود، چه آمده است.
به گفته فعال بادغیسی، شوهر حلیمه با کشتن او مخالف بود و سعی داشت قبل از اعدام وی از ایران بازگردد.
میرویس میرزاکوال، مسئول روابط عمومی ولایت بادغیس روایت های راجع به چگونگی مرگ حلیمه را تائید می کند، اما وارد جزئیات نمی شود.
خبرگزاری فرانسه در اینجا می نویسد زنان در افغانستان مردسالار، هنوز هم پس از سقوط رژیم طالبان، که از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ بر آن کشور حکمرانی می کرد، و حضور زنان را در مدرسه و یا در هرگونه فعالیت اجتماعی ممنوع ساخته بود، با مواردی وحشتناک از نقض حقوق بشر مواجه اند.
در چارچوب معیارهای طالبان، زنان با خطر کتک خوردن روبرو هستند، اگر کاملا زیر پوشش برقع نباشند، و یا بدون آنکه مردی از خانواده همراهشان باشد از خانه بیرون بروند.
افغانستان در سال ۲۰۰۹ قانونی پایه وضع کرد که توسل به زور برای وادار ساختن زنان به ازدواج ، تجاوز، کتک زدن و اعمال خشونت های دیگر علیه زنان را جرم می شناسد، اما به گزارش عفو بین الملل و دیگر گرو های مدافع حقوق بشر این قانون به ندرت اجرا می شود.
برنامه فراخوانی نیروهای بین المللی از افغانستان در سال آینده بسیاری از زنان افغان را با نگرانی به این فکر انداخته است که تمامی پیشرفت های پس از ۲۰۰۱ با توجه به اقداماتی که طالبان برای افزایش نفوذ خود در سطوح محلی و سراسری انجام می دهد، رو به محو شدن می گذارد.
به گفته شرف، رئیس پلیس بادغیس ماموران در باره قتل حلیمه سرگرم تحقیق هستند اما تا کنون هیچکس بازداشت نشده است.
او ضمن اینکه می گوید «ما سعی می کنیم مجرمین را به دست عدالت بسپاریم» اذعان دارد که قدرت و اختیارات مقامات در روستاهائی نظیر کوکچاهی محدود است.
به گفته او «اینجا جائی ناآرام در مرز میان بادغیس و ولایت هرات است، ضمن آنکه طالبان نیز فعال است».
