بیل راجرز، خبرنگار صدای آمریکا، واشنگتن
کشورهایی همچون روسیه ، ایران و ونزوئلا دیگر بر درآمدهای حاصل از فروش نفت تکیه نمی کنند.
تحلیل گران بر این باورند برخی کشورها با استفاده از درآمد حاصل از فروش نفت اهداف عقیدتی خود را ترویج می کنند و نفوذ خود را گسترش می دهند. اما کاهش قیمت نفت بر تداوم چنین سیاست هایی تاثیر خواهد گذاشت.
قیمت نفت از ۱۴۷ دلار به ازای هر بشکه ، بالاترین قیمت در سال جاری، به حدود ۵۰ دلار در بشکه در روزهای اخیر کاهش یافته است.
به نظر می رسد ارتش جدید روسیه، از درآمد حاصل از فروش نفت احیا شده باشد. ایران نیز از درآمد حاصل از فروش نفت برای گسترش نفود خود در منطقه خاورمیانه استفاده کرده و با بهره گیری از همین درآمد در برابر تحریم های اقتصادی که با هدف توقف بلندپروازی های هسته ای این کشور اعمال شده اند مقاومت کرده است.
هوگو چاوز، رییس جمهوری ونزوئلا، با بهره گیری از درآمد ثابت حاصل از فروش نفت قدرتمند شده است و با استفاده از نفوذ خود با سیاست ایالات متحده در نیم کره غربی مقابله می کند.
کنت مدلاک، تحلیل گر انرژی در دانشگاه رایس در هیوستون می گوید: « افت قیمت نفت عامل تضعیف پایه های قدرت دولت ها می شود و اساسا" شرایط را برای پیش بردن اهداف دولت ها دشوارتر می کند و برنامه ها را با اختلال روبرو خواهد کرد. بنابراین کاهش قیمت نفت پایه های حکومت سیاستمداران بر سر قدرت را متزلزل خواهد کرد.»
همزمان با تصمیم محمود احمدی نژاد، رییس جمهوری ایران برای حضور در رقابت های انتخاباتی ریاست جمهوری سال آینده ، نگرانی پیرامون بحران اقتصادی ناشی از کاهش قیمت نفت افزایش یافته است.
هوگو چاوز، رییس جمهوری ونزوئلا اخیرا" گفته است: « ما آواز پیروزی سر نمی دهیم اما توانایی مقاومت در برابر بحران را داریم و نه تنها در برابر دشواری ها مقاومت می کنیم بلکه به سرمایه گذاری های خود ادامه خواهیم داد.»
در پی هراس های موجود نسبت به کاهش قیمت نفت و اقتصاد وابسته به نفت، احزاب مخالف در ونزوئلا در انتخابات محلی هفته گذشته پیروزی های چشمگیری کسب کردند. نفت ونزوئلا همچون بسیاری از کشورهای دیگر به طور انحصاری در کنترل دولت قرار دارد.
کنوکو فیلیپس، رئیس شرکت جیمز مولوا می گوید: « هم اکنون شرکت های نفتی بزرگی همچون اکسان موبیل بر نفت کمتری کنترل دارند. شرکت های نفتی که در انحصار دولت ها هستند در صدر ۱۰منبع بین المللی نفت جهان هستند و شرکت های بزرگ غربی کنترل کمتر از ۱۰درصد منابع نفت و گاز جهان را در اختیار دارند. یکی از دلایل این امر است که باور کلی کشورهای نفت خیز این است که شرکت های نفتی ملی توانایی محافظت از ثروت نفت ملت ها را دارند.»
جری تایلور تحلیل گر انرژی موسسه کاتو می گوید: « دلیل دیگر این است که زمانی که شرکت های خصوصی بزرگ درآمد زا می شوند، لایه های مقاومت در رویارویی با حکومت سیاسی شکل می دهند. از آن جا که استخراج نفت، منبع اصلی درآمد اقتصادی این کشورها محسوب می شود، در اختیار گرفتن مالکیت و انحصار صنایع نفتی در واقع به آن ها کمک خواهد کرد تا از احتمال افزایش مخالفت سیاسی و اجتماعی پیشگیری کنند. »
تایلور می گوید: « در شرایطی که شرکت آرامکو در عربستان سعودی نمونه یک شرکت نفتی دولتی کارآمد و فرآور است، شرکت های دیگری همچون پمک مکزیک، ناکارآمد و عاری از پویایی و فرآوری است.»
کنت مدلاک، تحلیل گر دانشگاه رایس می گوید عملکرد برخی از این شرکت ها در بسیاری موارد از ناتوانی توسعه به هنگام و کارآمد حکایت می کند.
شرکت های بین المللی بزرگ توانایی چنین توسعه ای را ندارند و با انگیزه های سرمایه گذاری و مالی قابل توجه می توانند امور این کشورها را به پیش ببرند.
چشم انداز تزریق نفت بیشتر و افزایش درآمدهای حاصل از فروش نفت، درعین این که منابع نفتی کشورها را نابود می کند، اما فرصت های بیشتری را برای شرکت های بزرگ نفتی غربی فراهم می کند.
سه شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۳ ایران ۲۳:۲۰
