سونیا پیس، خبرنگار صدای آمریکا، گرجستان
در حالی که شهروندان گرجستان به تدریج به خانه های خود در روستاهای جنگ زده گرجستان باز می گردند، بسیاری از آوراگان جنگی هنوز سرپناه ندارند.
جنگ بین گرجستان و روسیه در اوایل ماه اوت سبب شد بیش از ۱۳۰ هزار شهروند گرجستان از هراس بمب و خمپاره و پیامدهای آن خانه های خود را ترک کرد ه و آواره شوند.
پس از گذشت دو ماه بیشتر این افراد به خانه های خود بازگشته اند، اما ده ها هزار تن از آنها هنوز یا به ناچار و یا به دلیل این که نمی توانند به خانه های خود بازگردند، در چادر و سرپناه های موقتی اقامت کرده اند.
یک مهد کودک در مرکز شهر گودی به پناهگاه حدود ۱٧۰ شهروند آواره گرجستان بدل شده است. همه افرادی که در این پناهگاه موقتی مانده اند، از بمباران، خمپاره، تیراندازی و خانه و روستاهای سوخته و خشونت های جنگ ماه اوت فرار کرده اند.
در یکی از کلاس های این مهد کودک، دهها زن دور هم جمع شده و بعضی روی صندلی های کوچک مهد کودک نشسته اند.
این زن ها روایت های شنیدنی از فرار خود دارند.
النی کاهداهری ۶۹ ساله، اهل روستای کورتا در اوستیای جنوبی است و کابوس فرار دهشتناک خود و دیگر سالمندان منطقه را حکایت می کند.
وی می گوید: «همه روستاهای گرجستان در قلمرو اوستیای جنوبی در آتش ویران شدند و ما هم مجبور شدیم فرار کنیم. یک زوج سالخورده از من خواستند تا آنها را هم با خود ببرم. ما مخفی شده بودیم و شب را در جنگل پناه گرفتیم.»
النی می گوید ناچار بودند برای اجتناب از مواجهه با مردان مسلح در جاده ها، از روستاهای خالی، دشت ها و زمین های خالی گذرکنند.
وی می گوید:« بالاخره توانستیم به منطقه بی طرف برسیم و سرپناهی پیدا کنیم. در نهایت توسط یکی از اقوام جوان خود نجات یافتیم. روز پانزدهم، یکی از اقوامم از راه رسید و همه در یک تاکسی پنهان شدیم و از روستاها گذشتیم و به این جا رسیدیم.»
حکایت النی، فقط یکی از روایت هایی است که در گرجستان رخ داده است.
۱۳۰ هزار شهروند گرجستان در بحبوحه جنگ خونبار بین نیروهای گرجستان و ارتش روسیه و متحدان جدایی خواه آن ها در مناطق انشعابی اوستیای جنوبی ناچار به ترک خانه های خود شدند.
نیروهای روسیه با عبور از ارتش گرجستان، در قلمرو گرجستان پیش روی کردند و مناطق بی طرف خود مختار اطراف اوستیای جنوبی و دیگر مناطق انشعابی گرجستان در آبخازیا در شمال شرق کشور را تصرف کردند.
نیروهای روسیه از مناطق بی طرف عقب نشینی کرده اند.
استفانو بری، رییس دفتر پناهندگان سازمان ملل در گوری می گوید: « اولویت کنونی بازگرداندن مردم به خانه هایشان است. دولت و سازمان های بین المللی پروژه های بازسازی و بازپروری را در مناطق بی طرف آغاز کرده اند. ما امیدواریم نیازهای آوراگان گرجستان پیش از آغاز زمستان فراهم شود.»
اگرچه مردم گرجستان بازگشت به خانه هایشان را آغاز کرده اند، اما اکثر خانه ها ویران شده و سوخته است. آنها می گویند برای بازسازی به کمک نیاز دارند.
هنوز ۳۰ هزار آواره به گرجستان بازنگشته اند.
زنانی که در مهدکودک شهر گوری پناه گرفته اند، چاره دیگری ندارند. بیشتر آنها اهل روستاهای اوستیای جنوبی هستند که هنوز در کنترل نیروهای روسیه و جدایی طلبان استقلال یافته از گرجستان است.
زیزیلو تروشولی ۶۸ ساله می گوید:« از همسایه هایم شنیدم اخیرا خانه ام سوخته و نابود شده است. شورای محلی به آنها که تصمیم به بازگشت داشته اند اولتیماتوم داده است. آن ها گفته اند هر کس که مقیم این روستا بوده می تواند برگردد، اما باید گذرنامه گرجستانی خود را تحویل دهد و گذرنامه روسی بگیرد.»
این زنان می گویند به تبعیت خود به گرجستان وفادار خواهند ماند و اوستیای جنوبی خانه اصلی آنهاست و گذرنامه هایشان را تعویض نخواهند کرد.
اما در حال حاضر، این مهد کودک به خانه هایشان بدل شده و سرپناه، تخت، غذا و لباس برایشان فراهم می کند.
اگرچه بازگشت به خانه به رویای دوردسترسی می ماند، اما این زنان درتلاشند تا بار دیگر چیزی شبیه به زندگی طبیعی خود را از سر بگیرند.
النی می گوید :« نمی دانم دولت در نهایت چه تصمیمی خواهد گرفت اما احتمالا اجازه نخواهد داد ما تا ابد در خیابانها آواره باشیم.»
صبوری و امید تنها چاره گذران برهه کنونی ست.
شنبه ۱ دی ۱۴۰۳ ایران ۱۶:۵۴
