در حالی که ماموریت سازمان ملل متحد که به حضور نیروهای آمريکا در عراق مشروعیت می بخشد روز ۳۱ دسامبر منقضی می شود، یک فاجعه انسانی و استراتژیک نمودار می شود، سرنوشت حدود ۳۵۰۰ ایرانی مخالف رژیم که قرار است در جریان مذاکرات مربوط به وضعیت نیروها بین واشنگتن و بغداد مطرح شود.
آنها اعضای سازمان مجاهدین خلق هستند که در پایگاه اشرف در مرکز عراق بسر می برند، بر اساس کنوانسیون چهارم ژنو " افراد حفاظت شده" شناخته می شوند و از سال ۲۰۰۴ تحت محافظت نیروهای نظامی آمريکا قرار داشته اند. بموجب کنوانسیون ممنوعیت شکنجه که در سال ۱۹۸۴ تصویب شد ، و دولت آمريکا آنرا امضا کرده است، انقضای ماموریت سازمان ملل متحد به تعهد آمريکا به ادامه حفاظت از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در عراق پایان نمی دهد.
افزون بر این، شبکه هواداران مجاهدین در داخل ایران اطلاعات محرمانه بسیار پرارزشی فراهم آورده است. برای مثال، برنامه های اتمی ایران و ارسال بمب های کنار جاده ای به عراق را فاش کرد. در شناخت این کمک، سرهنگ دوم جولی نورمن، در یادداشتی در ۲۴ ژوئیه ۲۰۰۶ نوشت: "سازمان مجاهدین خلق همیشه نسبت به مداخله رژیم ایران هشدار داده و نقش مثبتی در فاش کردن تهدیدها و خطرات چنین مداخلاتی بازی کرده است، اطلاعات آن در این زمینه بسیار مفید بوده و در برخی شرایط به نجات جان سربازان آمريکائی کمک کرده است."
هر چند وزارت امور خارجه آمريکا مجاهدین خلق را یک سازمان تروریستی خارجی می داند، اما احتمالا این گزینش در اکتبر تمام خواهد شد، زیرا دیگر شامل معیارهای تروریستی نمی شود، تروریسم را تقبیح کرده، سال ها است به عملیاتی دست نزده است، توانائی انجام عملیاتی در آینده را ندارد و امنیت آمريکا را تهدید نمی کند. ژنرال ریموند اودیرنو، که قرار است بزودی فرماندهی نیروهای آمريکا در عراق را بر عهده گیرد، در ماه مه ۲۰۰۳ گزینش مجاهدین خلق بعنوان یک سازمان تروریستی خارجی را زیر سئوال کشید و گفت : "هر سازمانی که تجهیزاتش را به ائتلاف تسلیم کرده است آشکارا با ایالات متحده همکاری می کند، و بباور من این عمل باید به بازنگری این موضوع که آیا آنها هنوز یک سازمان تروریستی هستند یانه ، منجر شود."
از آن هنگام، یک گروه داخلی دولت آمريکا، بسرپرستی اف بی آی، ایرانیان مسقر در پایگاه اشرف را از اتهام تروریستی تبرئه کرده است. پس از آن که یک دادگاه بریتانیائی حکم داد سازمان مجاهدین خلق ایران در فعالیت های تروریستی شرکت ندارد، دولت آنرا از فهرست تروریستی خارج کرد.
طبیعتا، اخراج اعضای مجاهدین از عراق درخواست عمده تهران از بغداد و واشنگتن است. رژیم ایران تصمیم دارد مخالف اصلی خود را از بین ببرد و ، با اندکی موفقیت، دولت عراق را زیر فشار گذاشته است پایگاه اشرف را منحل کند و آنها را به ایران تحویل دهد. سیاستمداران عراقی طرفدار تهران به این درخواست پیوسته اند.
سپس، روز ۹ ژوئیه، هشیار زیباری وزیر امور خارجه عراق گفت دولت تصمیم گرفته است مجاهدین را اخراج کند. حسن کاظمی قمی، سفر ایران در بغداد، مشخص ساخت که کابینه عراق با چنین اقدامی موافقت کرده است. کانال تلویزیونی جام جم ایران روز ۶ ژوئیه گزارش داد " نیروهای نظامی آمريکا اعلام کرده اند آماده هستند پایگاه اشرف را به بغداد تحویل دهند، و دولت عراق شش ماه به مجاهدین مهلت داده است کشور را ترک کنند.
در صورتی که این گزارش ها درست باشد، به این معنا خواهد بود که ساکنان غیر مسلح پایگاه اشرف به نیروهای عراقی تحویل داده می شوند یا به ایران اخراج خواهند شد. در هر مورد، وقوع یک کشتار تمام عیار، یا بوسیله عوامل و کارگزاران تهران در عراق یا توسط خود تهران، محتمل می نماید. با الهام از چنین موفقیتی، جاه طلبی های ایران در عراق بدون تردید بیشتر خواهد شد.
دولت بوش در باره این تحولات ساکت بوده است، اما - بر اساس تعهدات انسانی و بین المللی خود، و نیاز به داشتن متحدانی در برابر تهران - وظیفه دارد، و منافعش ایجاب می کند، که در مذاکرات وضعیت نیروها با بغداد تاکید کند اعضای سازمان مجاهدین خلق در پایگاه اشرف زیر حفاظت ارتش آمريکا باقی بمانند و آزاد باشند که پایگاه را ترک کنند.
پس از خارج ساختن مجاهدین خلق ایران از فهرست سازمان های تروریستی خارجی، واشنگتن باید با تهدید با ملاقات با مجاهدین و کمک به کوشش های روابط عمومی آن، باید از هراس های رژیم ایران بهره برداری کند. این، آسانترین و کارسازترین راه برای ترساندن جمهوری اسلامی ایران است.
** دانیل پایپس Daniel Pipes، مدیر مجمع خاورمیانه، و استاد مدعو موسسه هوور در دانشگاه استانفورد است .
