در پيامی که امروز از فيدل کاسترو رهبر کوبا در سايت اينترنتی روزنامه ی رسمی آن کشور منتشر شد آقای کاسترو گفته است پس از تشکيل جلسه مجمع ملی جديد آن کشور در روز يکشنبه نه علاقه دارد و نه حاضر است که دوره رياست جمهوری ديگری را بپذيرد. آقای کاسترو در اين بيانيه گفته است که وی تلاش خود را برای آماده کردن مردم کوبا برای دوران غيبتش از قدرت انجام داده و قبول مسئوليت بيش از توان جسمی خود را خيانت به وجدان خود تلقی می کند. او می گويد استعفايش به معنای خداحافظی از مردم کوبا نبوده و به نگارش افکار و ايده های خود ادامه خواهد داد.
پرزيدنت بوش، که در ادامه بازديد خود از آفريقا در رواندا بسر می برد، در واکنش به خبر استعفای آقای کاسترو گفت سئوال اصلی اين است که چنين اعلامی چه معنايی برای مردم کوبا خواهد داشت. پرزيدنت بوش اظهار اميدواری کرد کناره گيری آقای کاسترو از رهبری کوبا آغازی برای گذار دموکراتيک در آن کشور باشد.
فيدل کاسترو در ۱۳ اوت ۱۹۲۶ در شرق کوبا متولد شد. بعضی تولد او را يکسال پس از اين تاريخ می دانند. پدر وی يک مهاجر بود و مزرعه موفقی را اداره می کرد. فيدل جوان پس از تحصيل در مدارس عيسوی به دانشگاه هاوانا راه يافت و در آنجا موفق به کسب مدرک در رشته حقوق و علوم اجتماعی شد. او در سال ۱۹۴۸ با ميرتا دياز بالارت ازدواج کرد. آندو يکسال بعد صاحب فرزندی شدند که فيدل جوان ناميده شد. آقای کاسترو در سال ۱۹۵۶ از همسرش جدا شد و پس از آن هرگز ازدواج نکرد.
فيدل کاسترو در اول ژانويه ۱۹۵۹ و در پی انقلاب کوبا رهبری آن کشور را در دست گرفت و بدون احتساب زمامداری پادشاهان، بيشتر از هر رهبر ديگری در جهان زمام امور يک کشور را در دست داشت.
ظاهر کاسترو با ريش انبوه، لباس سبز زيتونی، و سيگار برگ، دهها سال سمبل انقلاب سوسياليستی بشمار می رفت. فرياد «يا مرگ يا سوسياليزم» حتی سالها پس از آنکه دموکراسی غربی تقريباً تمامی جهان را فرا گرفت همچنان در کشور يازده ميليونی کوبا باقی ماند.
با انقلاب کوبا چهره آن کشور دگرگون شد. تأسيس بيش از ده هزار مدرسه جديد بی سوادی را در کوبا ريشه کن کرد و سيستم خدمات درمانی همگانی ای را در کوبا ايجاد کرد که بطور عام در آمريکای لاتين بهترين است.
با تغييراتی که کاسترو در کوبا ايجاد کرد کشورش به کانون همبستگی فعالان جهان سوم تبديل شد. او در طول سالهای طولانی رهبری خود با سران و شخصيت های بسياری از سراسر جهان ديدار کرد.
آقای کاسترو از ماه ژوئيه سال ۲۰۰۶، و به دنبال يک عمل جراحی روده، در انظار عمومی ظاهر نشده و اداره امور کشور را موقتاً به برادر جوانتر خود، رائول کاسترو، محول کرده بود. آقای کاسترو در نامه ای که از او در ماه دسامبر گذشته انتشار يافت گفته بود که در نظر ندارد برای هميشه قدرت را در دست داشته باشد. در اين نامه آقای کاسترو متذکر شده بود که وظيفه ی او حفظ مقام و مسدود کردن راه جوانتر ها نبوده بلکه در اختيار گذاردن تجارب و انديشه های خود با ديگران است.
گفته می شود رائول کاسترو، برادر هفتاد و شش ساله فيدل کاسترو، از شانس خوبی برای انتخاب به مقام رياست جمهوری کوبا از طرف مجمع ملی آن کشور برخوردار است. وی در سال ۱۹۵۹ رياست نيروهای مسلح کوبا را در دست گرفت و در سال ۱۹۷۲ قائم مقام نخست وزير آن کشور شد. وی همواره به فيدل کاسترو وفادار بوده و از او پشتيبانی کرده است. گر چه او زودتر از فيدل به نظريات کمونيستی روی آورد با اينهمه بسياری از مردم کوبا با شور و التهاب اميدوارند که رائول کاسترو انعطاف بيشتری نسبت به برادر بزرگتر خود در امر اقتصاد تحت کنترل دولت نشان دهد.
