پرستاران در نزدیک به ۵۰ بیمارستان و درمانگاه در چند شهر ایران دست‌ از کار کشیده‌اند، مسئول رسیدگی به مشکلات این قشر کیست؟ علی‌رغم خبرهایی چون مهاجرت گسترده یا موارد متعدد خودکشی پرستاران و در خطر بودن سیستم درمانی کشور در سالهای اخیر چرا گوش شنوایی برای رفع مشکلات این قشر وجود نداشته؟ بازنشستگان تامین اجتماعی، مالی کشور و دیگر اقشار نیز بیش از یکسال است روزهای دوشنبه، سه شنبه و چهارشنبه تجمعات اعتراضی برگزار می‌کنند. آیا حکومت همان سیاست بی محلی به بازنشستگان را در مورد پرستاران به کار می‌گیرد؟