گزارش‌های رسیده به صدای آمریکا حاکی از آن است که زهره سرو، زندانی سیاسی در اوین، در هجدهمین و نوزدهمین روز اعتصاب غذا دو بار به بیمارستان منتقل شد و پس از چند ساعت دوباره به زندان برگردانده شد.
یک منبع نزدیک به زهره سرو، زندانی مشروطه‌خواه، روز سه‌شنبه ۲۱ آذر به صدای آمریکا خبر داد، این زندانی سیاسی که از دوم آذر در اوین اعتصاب غذا کرده دوشنبه ساعت ۱۰ شب «غش کرده» و بیهوش شده و با پی‌گیری برخی زندانیان سیاسی دیگر از جمله «نرگس محمدی، سمانه نوروز مرادی، سپیده قلیان، محبوبه رضایی، و مهناز طراح» برای بار دوم توسط مقامات زندان به بیمارستان انتقال یافته است.
این منبع با هشدار نسبت به وخامت حال زهره (ماهی) سرو، گفت در حالی که او فشارش به «شش روی چهار» کاهش یافته و قند خونش به «۶۰» رسیده، و همچنین «دکتر گفته در صورت ادامه اعتصاب غذا احشای داخلی بدنش آسیب جدی می‌بیند و احتمال کما هست»، مقامات زندان ساعت چهار صبح او را به زندان بازگردانده‌اند.
همچنین، بنا بر اطلاعات رسیده به صدای آمریکا در روز دوشنبه، شامگاه یک‌شنبه ۱۹ آذر نیز، زهره سرو «خون بالا آورد» و به «بیمارستان طالقانی» انتقال یافت.
بر اساس اظهارات منبع نزدیک به زهره سرو، پزشکان تشخیص داده‌اند که «معده‌اش خون‌ریزی کرده» و گفته‌اند «باید در بیمارستان بماند» و «تا چهار صبح هم بیمارستان بوده، اما با اصرار پاسیارها او را به بند» در زندان اوین برگرداندند.
به گفته این منبع، در شامگاه یک‌شنبه «ضربان قلب زهره سرو به ۵۰» در دقیقه رسیده و «فشار خون او هفت بر روی چهار» بود.
ادامه بی‌توجهی مقامات قضایی به وضعیت این زندانی سیاسی در حالی است که در نوزدهمین روز از اعتصاب غذای تر، سلامت او به خطر افتاده است.
بر اساس گزارش‌های پیشین صدای آمریکا، زهره سرو از روز پنج‌شنبه دوم آذر در اعتراض به «تداوم پرونده‌سازی، جلوگیری از آزادی مشروط یا مرخصی، و محرومیت از حق درمان» اعتصاب غذا کرده است.
بنا بر تشخیص پزشک، «رباط صلیبی و مینیسک پای راست» زهره سرو «پاره شده» و او به جراحی نیاز دارد.
این زندانی سیاسی در سال ۱۴۰۰ «پس از گذراندن دو سال و نیم در زندان قرچک» ورامین، برای مدت «۴۵ روز آزاد شده بود»، اما دوباره بازداشت شد و «تقریبا سه سال است که در زندان اوین» به سر می‌برد. به گفته منبع، «پس از آتش‌سوزی سال ۱۴۰۱ در اوین، حکومتی‌ها به بهانه انتقال زهره سرو به بیمارستان برای مداوا، او را از زندان خارج کردند و برای مدت نزدیک به «پنج ماه به زندان قرچک تبعید شد.»
بسیاری از کنشگران حقوق بشر، اعتصاب غذا را به عنوان آخرین راه اعتراض یک زندانی برای درخواست حقوق و رساندن صدای خود به افکار عمومی می‌دانند.
در روزهای گذشته نیز چند زندانی بهائی در بند زنان زندان اوین در یک اعتصاب غذای سه روزه به نقض حقوق بهائیان توسط جمهوری اسلامی اعتراض کردند که این اقدام با حمایت نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل که او نیز در اوین زندانی است، همراه شد.
