روی اندرسون، فیلمساز سوئدی، هنرمند مدرنیستی است که غایتش، تصویرگری از روزمرگی انسان است. او می‌گوید؛ هرجایی از فیلم‌ها که احساساتی شدید، بدانید همانجا بی اهمیت‌ترین لحظات است. موضوع اندیشه روی اندرسون، رخوت انسان در تکرار بی پایانِ هستی است. راهکارش اما خیام‌وار است. اندرسون در سینمایش، یک راه رهایی برای بشر متصور است و آن اینکه انسان به درجه آگاهی از این تکرار بی پایان برسد. لحظه آگاهی از این حقیقت هستی، لحظه شادی ورهایی است.