روزنامه هم‌میهن با اشاره به بازنشستگی سیاسی بهزاد نبوی نوشت: «الگوی سیاست‌ورزی اصلاح‌طلبی به‌هر دلیل، جذابیت و مقبولیت خود را در جامعه از دست داده است.»
نویسنده دوره مسئولیت بهزاد نبوی در مقام «رئیس جبهه اصلاحات» از اوایل سال ۱۳۹۹ تا امروز را مصادف با دورانی دانسته که «در آن، پایگاه اجتماعی اصلاحات از مشی اصلاح‌طلبانه ناامید شد و یا از آن، به‌سوی الگوهای رادیکال‌تر و نافی وضع موجود تغییر مشی داد.»
نویسنده این روزنامه در نگاهی متفاوت به این جریان سیاسی در ایران نوشته است: «برخی سیاستمداران اصلاح‌طلب دچار وضعیتی شدند که می‌توان آن را با وام گرفتن از علیرضا علوی‌تبار (که زمانی از «انقلابیون شرمنده» می‌گفت)، با عنوان «اصلاح‌طلبان شرمنده» صورت‌بندی کرد.» به نوشته این روزنامه نزدیک به حزب کارگزاران، بهزاد نبوی از «معدود چهره‌هایی است که گرچه خود را یک انقلابی شرمنده می‌داند، اما در این دو سال جدی‌تر از همیشه بر اصلاح‌طلبی پای فشرد.»
روزنامه هم‌میهن مشی و راهبرد اصلاحات را تاکید بر صندوق رای و پافشاری بر آن دانسته و نوشته است: «کنار رفتن بهزاد نبوی از جبهه اصلاحات از این منظر، حاشیه رفتن بیش ازپیش این تعریف و تلقی راهبردی از اصلاحات در میان اصلاح‌طلبان را تقویت می‌کند.»
از دی ماه ۹۶ که «اصلاح‌طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» به یکی از شعارهای معترضان به وضعیت موجود تبدیل شد، سخن گفتن از «اصلاحات» در چارچوب‌های فعلی جمهوری اسلامی دیگر خریداری پیدا نکرد.
در جریان اعتراضات ماه‌های اخیر در ایران نیز این روند شدت بیشتر پیدا کرد و بسیاری از نیروهای سیاسی و فعالان سیاسی «اصلاح‌طلب» به عبور جامعه از «اصلاح‌طلبی» اذعان کردند.
