نرگس محمدی، فعال حقوق بشر که در زندان اوین است، در گزارشی تفصیلی مشخصات ۵۸ تن از زنان محبوس در بند عمومی اوین را شرح داده که ۳۳ تن از آنها به گفته او مادر هستند و برخی از آنان کودکان خردسال دارند.
خانم محمدی در این گزارش که روز پنج‌شنبه ۲۹ دی در حساب اینستاگرام او توسط ادمین منتشر شده، تأکید کرده است که «ده‌ها زندانی سیاسی» در ایران «بدون طبقه‌بندی جرایم در بندهای عادی» زندانی شده‌اند و مشکلاتی بیشتر از آنچه او شرح داده است دارند و «نباید فراموش شوند.»
به گفته نرگس محمدی، در بند زنان زندان اوین «۶۱ زندانی زن» وجود دارد و «نگاهی اجمالی به محکومیت‌ها، تحمل سلول بندهای امنیت و سلول انفرادی، بازجویی و پرونده‌سازی‌ها و همچنین وضعیت نگهداری زندانیان از جمله دسترسی و امکان معالجه و درمان آنها، بیانگر شدت سرکوب زنان زندانی توسط حکومت است.»
فرنگیس مظلوم یکی از زندانیانی است که به گفته نرگس محمدی به بیماری‌های قلبی و کبدی مبتلا است و «تعویض مفاصل لگن که حرکت را برایشان بسیار دشوار کرده» لازم است.
به گفته خانم محمدی هشت تن از این زنان زندانی «به بیماری‌های قلبی» مبتلا هستند. از جمله، زهرا صفایی در سه سال گذشته «چهار بار آنژیوگرافی شده»، «در رگ‌های قلب استنت دارد» و به بیماری «فشار خون» مبتلا شده است.
چهار تن از این زندانیان «به آسم شدید و بیماری ریه» مبتلا هستند و یک زندانی ۷۰ ساله که «پنج ماه» در بند ۲۰۹ محبوس بوده «به بیماری فیبروز» مبتلا است. یک زندانی دیگر علاوه بر آسم دچار «برونشیت» و تحت درمان با «آنتی‌بیوتیک‌های تزریقی است.»
این مدافع حقوق بشر که خود نیز زندانی است و بیماری‌های متعددی مبتلا است، با نام بردن از نرگس منصوری و مریم محمدی، می‌گوید که با وجود اصرار «پزشکان معالج هفت زندانی زن نیازمند به انجام عمل جراحی» که در شرایط حاد قرار دارند، «نهادهای امنیتی و دادستان تهران» حاضر نیستند به آنها مرخصی درمانی بدهند.
علاوه بر این، «نگهداری زندانیان در بیمارستان‌ها» نیز در «شرایط سخت امنیتی و با بدرفتاری برخی از پاسیاران همراه است که گاهی حتی پروسه درمان را ناقص می‌گذارد.»
بر اساس این گزارش، ۱۰ زن بالای ۶۰ ساله، به احکام سنگین زندان محکوم شده‌اند. ۳۳ نفر از این زندانیان «مادر هستند» و از جمله «ثمین احسانی، زهره داوری، زهره زیوری، فریبا اسدی و نرگس منصوری کودکان کم سن و سال دارند.»
این مدافع حقوق بشر «حبس در سلول انفرادی بندهای امنیت» را «از جمله موارد نقض فاحش حقوق بشر و اعمال شکنجه سفید» برشمرده که «۵۷ نفر» از کسانی که نامشان در فهرست خانم محمدی ذکر شده، «تجربه این شکنجه» به گفته او «هولناک ضد انسانی» را داشته‌اند.
بنا بر این گزارش، اغلب این زنان زندانی از «عوارض و بیماری‌های ناشی از حبس در سلولهای انفرادی رنج می‌کشند، به ویژه افرادی که مدت زمان‌های طولانی در سلولهای انفرادی حبس کشیده‌اند.»
بر اساس گزارش نرگس محمدی، «مریم حاج‌حسینی کل ۴۱۲ روز را در خانه امن و به شکل کاملا انفرادی و تنها محبوس بوده» و «فریبا عادلخواه، ۴ ماه از ۹ ماه حبس در سلولهای بند امنیت ۲-الف سپاه را در سلول انفرادی و تنها بوده است.»
همچنین «مهوش شهریاری و فریبا کمال‌آبادی» ۸ ماه از ۳۶ ماه حبس در سلولهای بند امنیت ۲۰۹ وزارت اطلاعات را در سلولهای انفرادی و شرایط سختی بوده‌اند.»
از فعالان محیط زیست زندانی نیز، «نیلوفر بیانی ۹ ماه از ۲۴ ماه حبس در سلولهای بند امنیت ۲- الف سپاه را در سلول انفرادی و تنها گذارنده» و «سپیده کاشانی ۸ ماه از ۲۴ ماه حبس در سلولهای بند امنیت ۲-الف سپاه را در سلول انفرادی و تنها» بوده است.
ناهید تقوی، زندانی دوتابعیتی ۶۸ ساله، «۲۰۰ روز از ۲۲۰ روز حبس در سلولهای بند امنیت ۲-الف را در سلول انفرادی بوده» و «زهرا زهتابچی تمام ۱۴ ماه حبس در سلولهای بند امنیت ۲۰۹ را در سلول انفرادی و در تنهایی سپری کرده است.»
همچنین «زهرا صفایی ۸ ماه از ۹ ماه حبس در سلول بندهای متعدد امنیت را در انفرادی و شرایط دشوار» به سر برده و «مریم محمدی تمام ۲۳ ماه حبس در سلول بندهای امنیت را، در دوره‌های مختلف، در انفرادی و در شرایط غیرانسانی و طاقت‌فرسایی» سپری کرده است.
شماری از این زندانیان پیش از این نیز در دوره‌هایی زندانی بوده‌اند و برخی از جمله «مهوش شهریاری، فریبا کمال‌آبادی، مریم حاج‌حسینی، نیلوفر بیانی، ناهید تقوی، زهرا زهتابچی، و نرگس محمدی» تنها در پرونده‌های اخیر خود «به حبس‌های طولانی حدود ۱۰ سال محکوم شده‌اند» و فاطمه مثنی نیز «به ۱۵ سال زندان محکوم شده است.»
خانم محمدی پیش از این نیز بارها درباره وضعیت زنان زندانی هشدار داده است.
همچنین در روزهای گذشته لیلا حسین‌زاده، فعال دانشجویی که به‌تازگی از بند زنان زندان عادل‌آباد در شیراز آزاد شده، در گزارشی اعلام کرده است که «جنایتی هولناک علیه زندانیان عادی از طریق قرص‌های اعصاب و آرام‌بخش» در جریان است.
