نرگس محمدی، زندانی سیاسی فعال و حقوق بشر در پی بروز «مشکل تنفسی» از زندان قرچک ورامین به بیمارستان انتقال یافت.
تقی رحمانی، همسر خانم محمدی روز پنج‌شنبه ۲۸ بهمن در توییتی با اعلام این خبر و بیان این که «از وضع او اطلاع دقیقی» ندارد، نوشت: «نرگس در نامه‌ای به وضعیت زندان قرچک اعتراض کرده بود.»
آقای رحمانی، انتقال نرگس محمدی به زندان قرچک را «انتقام‌گیری» توصیف کرده و گفته است: «مسئولان از وضع جسمی نرگس اطلاع دقیق دارند.»
نرگس محمدی که دوران محکومیت خود را در زندان قرچک ورامین سپری می‌کند، روز دوشنبه ۲۵ بهمن با انتشار نامه‌ای به تشریح وضعیت اسفناک این زندان پرداخت و زندان قرچک را «تبعیدگاهی برای مرگ تدریجی زندانی» خواند.
این فعال حقوق بشر زندانی با اشاره به وضعیت نامساعد آب، بوی نامطبوع فاضلاب، و وضعیت گرمایشی نامساعد زندان اعلام کرد که نامه‌ای به معاون دادستان کل کشور ارسال کرده و زندانیان در صورت عدم رسیدگی «در برابر این شکنجه تدریجی و مستمر برای زندانیان» دست به اعتراض خواهند زد.
وخامت حال نرگس محمدی و انتقال او از زندان به بیمارستان با چهلمین روز درگذشت بکتاش آبتین هم‌زمان شده است.
بکتاش آبتین، شاعر، فیلم‌ساز، و عضو کانون نویسندگان ایران بود که ۱۵ آذر پس از وخامت حالش به دلیل ابتلا به کرونا از زندان به بیمارستان منتقل شد و برای ادامه روند درمان، در وضعیت کمای مصنوعی قرار گرفته بود. وی روز شنبه ۱۸ دی درگذشت.
آقای آبتین متولد ۱۳۵۳ (۴۷ ساله) بود. او پیش از زندانی شدن در ویدئویی گفته بود: «فضیلت پایداری، ایستادگی و مبارزه حلقه مفقوده سرزمین من است» و «حاضرم در جوانی جان شیرینم را فدا کنم.»
برخی تحلیل‌گران و فعالان سیاسی و مدنی مرگ او را «جنایت» و ادامه «قتل‌های زنجیره‌ای» اندیشمندان و نویسندگان ایران دانسته‌اند؛ قتل‌هایی که مسئول آن مقامات جمهوری اسلامی هستند.
