ریچارد رتکلیف، که سیزدهمین روز اعتصاب غذای خود را در مقابل ساختمان وزارت امور خارجه بریتانیا می‌گذراند، اعلام کرد تا وقتی که دولت این کشور به ضرورت تلاش بیشتر برای بازگرداندن همسرش از ایران اذعان نکند، به اعتصاب غذا ادامه می‌دهد.
همسر او نازنین زاغری-رتکلیف است که در سال ۲۰۱۶ برای دیدار با والدین خود به تهران سفر کرد، اما هنگام خروج از ایران در فرودگاه بین المللی تهران به اتهام «جاسوسی» بازداشت و به پنج سال زندان محکوم شد. او اتهاماتش را به طور کامل رد کرده است.
نازنین زاغری اگرچه پنج سال را در زندان سپری کرد، اما کمی پیش از پایان دوران محکومیتش، پرونده‌ای دیگر در اواخر مهر ماه برای او گشوده شد که در آن به یک سال زندان و یک سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده است.
روزنامه گاردین روز جمعه ۱۴ آبان در گزارشی نوشت، ریچارد رتکلیف در سیزدهمین روز اعتصاب غذا، در دمایی نزدیک به صفر درجه، در داخل یک چادر شب را به صبح می‌رساند.
آقای رتکلیف به این روزنامه گفت: سیاست دولت بریتانیا این است که صبر کنیم تا وقتی که ایران کار درست را انجام دهد یا یک راه حل دیپلماتیک پیدا شود. هیچ استراتژی برای به خانه بازگرداندن نازنین وجود ندارد و من این را هفته پیش به همین صراحت به لیز تراس، وزیر خارجه، هم گفتم. برای همین این جا در کنار خیابان چادر زده ام، چرا که بعد از پنج سال و نیم، این موضوع مشخص است.
ریچارد رتکلیف از دولت بریتانیا می‌خواهد بدهی ۴۰۰ میلیون پوندی به ایران را، که مربوط به پرونده خرید نظامی ایران از بریتانیا در دهه ۱۹۷۰ میلادی است، بپردازد. ایران به صراحت اعلام کرده که اگرچه بدهی مربوط به این پرونده یک موضوع مستقل است، اما پرداخت آن به آزادی زندانیان بریتانیایی-ایرانی کمک خواهد کرد.
ریچارد رتکلیف پیشتر در سال ۲۰۱۹ هم در مقابل سفارت ایران اعتصاب غذا کرده بود و ۱۵ روز آن را ادامه داد.
در حال حاضر علاوه بر نازنین زاغری-رتکلیف، مراد طاهباز، و انوشه آشوری، چندین دوتابعیتی و چندتابعیتی دیگر، از جمله عماد شرقی، سیامک نمازی، و پدرش باقر نمازی (شهروندان ایرانی-آمریکایی)، احمدرضا جلالی (پژوهشگر ایرانی-سوئدی)، مسعود مصاحب (شهروند اتریشی‌آلمانی)، کامران قادری (شهروند ایرانی-اتریشی)، مهرداد رئوف (شهروند ایرانی-بریتانیایی)، و ناهید تقوی (شهروند آلمانی ایرانی‌تبار)، در ایران زندانی هستند.
