تعداد ۳۰ نفر از مخالفان دولت سوریه با نمایندگان حکومت دمشق در مسکو دیدار و گفتگو کردند. این گفتگوها روز چهارشنبه آغاز شد و به گفته سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه، این گردهمایی «مقدمات کنفرانسی بزرگتر را فراهم میکند، که با میانجیگری سازمان ملل متحد» و با هدف پایان دادن به جنگ داخلی سوریه تشکیل خواهد شد.
مخالفان سیاسی سوریه، به دو گروه داخلی و خارجی تقسیم میشوند، و آنهایی که به مسکو رفتهاند، مخالفان سیاسی داخلی هستند که دمشق نیز آنها را کم و بیش تحمل میکند.
اما حتی مقامهای وزارت خارجه روسیه به شرط محفوظ ماندن نامشان گفتند، مخالفان سیاسی مستقر در خارج، تقریبا بدون استثنا گردهمایی مسکو را تحریم کردهاند و چشمانداز این کنفرانس نیز تیره و تار است. این نخستین تلاش مسکو برای گفتگو با مخالفان داخلی سوریه نبوده است.
از دید مخالفان سوری در خارج، صرف حضور مخالفان در داخل، و تعامل شان با حکومت بشار اسد، مشروعیت آنها را از بین برده است.
تابستان دو سال پیش، وزارت خارجه روسیه از مخالفان داخلی به رهبری فردی بنام قدری جمیل دعوت کرد تا زمینه بهتری برای تعامل آنان با حکومت سوریه فراهم شود. اما آن زمان هم مخالفان خارجی دعوت مسکو برای حضور در آن جلسه را نپذیرفتند و کمی بعد مقامهای دمشق نیز آقای جمیل را بازداشت کردند.
این اقدام نشان داد که حکومت سوریه حتی به آن گروه از مخالفان مورد تائید هم اعتماد ندارد، و اوائل هفته جاری، ماجد حبو دبیرکل ائتلافی از مخالفان داخلی گفت، مهمترین هدف از اجلاس مسکو، اعتماد سازی بین طرفین است.
بشار اسد رئیس جمهوری سوریه نیز در مصاحبه با نشریه آمریکایی فارین پالیسی (سیاست خارجی) که روز چهارشنبه منتشر شد گفت «اجلاس مسکو در مورد طرق پایان دادن به جنگ نیست، بلکه تنها مقدمات کنفرانسی بزرگتر را فراهم می کند.»
تا به حال بیش از ۲۰۰ هزار نفر در جنگ داخلی سوریه کشته، و میلیونها نفر آواره شده و به خارج پناه بردهاند.
اخضر ابراهیمی دومین سفیر ویژه سازمان ملل به دمشق که جانشین کوفی عنان اولین فرستاده آن نهاد شده بود، پس از آن که بشار اسد برای سومین بار نامزد شرکت در انتخابات ریاست جمهوری شد، از سمتش کناره گیری کرد. اما پیش از آن، در مورد ادامه جنگ و مصیبت های بیشتر آن هشدار داد و گفت «هر کسی که در این مورد مسئولیت دارد باید بخاطر داشته باشد که مهمترین سئوال این است که چند نفر باید کشته شوند، و چه میزان خسارت باید به بار آید، تا شاهد برقراری صلح باشیم.»
تهران مهمترین متحد منطقهای دمشق است و واحدهایی از سپاه قدس، یا بازوی برون مرزی سپاه پاسداران، نیز عملا در منازعه سوریه دخالت کردهاند.
برخی از تحلیلگران میگویند، قدرت گیری جهادیهایی که خلافت خود خواندهای در بخشهایی از شمال عراق و شرق سوریه تشکیل دادهاند، چالش بزرگی برای حکومت دمشق است، اما به تحکیم موقعیت بشار اسد منتهی شده است.
منشه امیر تحلیلگر امورخاورمیانه در اسرائیل میگوید «اگر رژیم اسد سقوط کند، و سلفیها و جبهه النصره و اسلامگرایان افراطی روی کار بیایند، نه فقط برای اسرائیل، بلکه برای حکومت جمهوری اسلامی ایران هم بسیار بد میشود.»
در همین حال، ایران از طریق اعزام واحدهای سپاه قدس در جنگ داخلی سوریه دخالت کرده است. نیروی قدس بویژه در دو سال اخیر به صورت یکی از ستونهای مؤثر حمایت از رئیس جمهوری سوریه در آمده و به نظر میرسد مذاکرات بیرمق مسکو بین دمشق و مخالفان داخلیاش، حداقل در کوتاه مدت، تاثیری در پویایی نظامی این دخالت ندارد.
