جان آلترمن، دارای کرسی زبیگنیف برژینسکی در «امنیت جهانی و ژئواستراتژی» و مدیر برنامه های خاورمیانه در «مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی» در واشنگتن، در یادداشتی در وبسایت «دفنس وان»، به سه تاکتیک احتمالی تهران در مذاکرات آتی با ایالات متحده پرداخته است.
آلترمن می گوید حتی اگر منطق سیاست دولت ترامپ در برابر جمهوری اسلامی ایران درست بود، نتیجه نداد.
دولت بایدن سیاست متفاوتی را متعهد شده است، اما ممکن است نتواند به نتیجه ای متفاوت برسد. نباید انتظار یک بازگشت راحت به مذاکرات را داشت و نباید انتظار داشت ایران آسیب دیده تسلیم شود.
ایران در این مقطع سه عنصر اصولی را در دستور کار دارد:
عنصر نخست؛ حکومت ایران به این باور رسیده است که نمایش ضعف اشتباهی مهلک است، ولی عزم تهران برای نمایش قدرت اغلب باعث سوء محاسبه می شود. به خاطر داشته باشید که وقتی دونالد ترامپ سال ۲۰۱۹ در نیویورک با حسن روحانی تماس گرفت رئیس جمهوری ایران از اتاق خود در هتل بیرون نیامد.
عنصر دوم استفاده از زمان به عنوان اهرم فشار است. در جریان مذاکرات هسته ای، مقام های ارشد تهران وظیفه ای مهم تر از مذاکره با آمریکایی ها نداشتند. اما، مقام های ارشد دولت اوباما مسئولیت های سنگین دیگری در سراسر جهان داشتند.
عنصر سوم ایجاد حس فوریت در میان همتایان مذاکره کننده است. این حس که تهران در انزوا خطرناک تر از تعامل است. این اقدامات شامل حملات سایبری، حمله به کشتی ها در خلیج فارس، حمله به تاسیسات نفتی عربستان و استفاده از حوثی ها در یمن و حزب الله در لبنان بوده است.
تهران با پیشبرد برنامه هسته ای اش به این فوریت دامن می زند.
به نظر می رسد که از نظر رهبران ایران مناقشه لازم است مدیریت شود، اما حل نخواهد شد.
دولت بایدن بعید است به توافقی با ایران برسد که تهدیدهای ناشی از ایران را یک بار برای همیشه از بین ببرد. استراتژی ایران چنین امکانی را فراهم نمی کند.
