اتحادیه آزاد کارگران ایران در بیانیه ای «اخراج سازی معلمان و اساتید دانشگاه ها» را محکوم کرد و بر «همبستگی جنبش کارگری و معلمان و دیگر جنبش های اجتماعی» تاکید ورزید.
این تشکل مستقل کارگری ضمن تاکید بر این که «هیچ درجه ای از سرکوب قادر نخواهد شد موج خروشان مدرنیسم و آزادی‌خواهی معلمان و اساتید دانشگاه‌ها و نوجوانان و جوانان» ایران را به عقب نشینی وادار کند، افزود که حکومت نمی تواند بیش از این «آموزش و پرورش و همه شئون زندگی اجتماعی فرهنگی و اقتصادی سیاسی کشور را به قهقرا ببرد.»
در بیانیه با اشاره به اخراج اسماعیل عبدی از آموزش و پرورش پس از آن که او نزدیک به ۹ سال زندانی بود آمده است: «اسماعیل عبدی و بداقی ها، قاسم زاده ها، ابراهیمی ها، حبیبی ها و صدها و هزاران معلم متعهد و دلسوز و آزادیخواه، شیرازه ها و سنگ بنای یک آموزش و پرورش مدرن و در خدمت منافع جامعه هستند که طی ۴۶ سال گذشته یا از دم تیغ گذرانده شدند و یا بازداشت و زندانی شده و با اخراج سازی و بازنشستگی اجباری خانه نشین شدند.»
به اعتقاد اتحادیه آزاد کارگران ایران، «ویران سازی آموزش و پرورش و به قهقرا بردن علم و دانش و آگاهی اجتماعی و سیاسی تنها وجهی از سیاست ویرانگرانه حکومتی است که به دنبال ۴۶ سال حاکمیت، امروز جامعه ایران را در تمامی ابعاد زندگی اقتصادی اجتماعی و فرهنگی سیاسی به بن بست کشانده و آن را در معرض فروپاشی مهلکی قرار داده است.»
این تشکل کارگری گفت که «اگر جمهوری اسلامی در اوج اقتدار و انسان کشی در دهه ۶۰ با پاک سازی آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها و اعدام و اخراج هزاران معلم و استاد موفق شد سدی در برابر گرایش اجتماعی نوجوانان و جوانان به مدرنیسم و آزادی‌خواهی و برابری طلبی ایجاد کند این بار نیز آنهم در اوج بن بست و بحران عظیم سیاسی اقتصادی، خواهد توانست جامعه را به عهد بربریت برگرداند.»
در روزهای اخیر کانون صنفی معلمان تهران و شمار زیادی از انجمن های صنفی معلمان و فرهنگیان در استان های ایران اخراج اسماعیل عبدی و نیز صدور حکم زندان برای محمد حبیبی، دیگر فعال صنفی معلمان، به دلیل اعراض به مسمیت سازی مدارس در سال ۱۴۰۱ را محکوم کرده اند.
این تشکل های همچنین خواستار توقف برخوردهای اداری، امنیتی و قضایی با معلمان و فعالان صنفی آنان شده اند.