یک فعال حقوق بشر ساکن بلژیک می‌گوید جمهوری اسلامی در سناریویی برای کشاندن او به روستایی در مرز ایران و ترکیه و بازداشتش، تلاش کرده او را متقاعد کند که پدرش ابراهیم بابایی، در نزدیکی شهر وان ترکیه درگذشته است.
شیما بابایی، فعال حقوق بشر ایرانی در بلژیک، در گفت‌وگو با بخش فارسی صدای آمریکا گفت این موضوع را به وکیلش در بلژیک اطلاع داده اما هنوز موفق به تماس با مقامات امنیتی این کشور نشده است.
این نخستین بار نیست که جمهوری اسلامی تلاش می‌کند فعالان مخالف خود را در خارج از کشور برباید.
به گفته خانم بابایی، ابراهیم بابایی ۵۵ ساله و جانباز ۴۵ درصد جنگ است. او یک سال در دهه ۶۰ و چهار سال نیز از ۸۸ تا ۹۲ زندانی سیاسی بوده و در پرونده‌ای دیگر به دلیل حمایت از دخترش که به خاطر مخالفت با حجاب اجباری در ایران زندانی بود، به ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده است. به گفته دخترش «پنج رگ قلب او در زندان بسته شده بود و شرایط جسمی خوبی» ندارد.
به گفته شیما بابایی، برای پدرش «در ایام زندان یک پرونده جدید برای او گشودند و حکم تعلیقی ۵ سال تبعید به زندان بندرعباس برای او صادر کردند.» او «سال ۹۶ از ایران خارج شد و به ترکیه رفت، اما نتوانست شرایط آن جا را تحمل کند و به طور غیرقانونی به ایران برگشت.»
خانم بابایی با بیان این که پدرش «در ایران مخفیانه زندگی می‌کرد، امکان کار نداشت و از امکانات پزشکی و همه چیز محروم بود»، گفت: «این شرایط به او خیلی فشار روحی وارد کرد و تصمیم گرفت دوباره از ایران خارج شود.»
آقای بابایی تا شب پیش از ناپدید شدن، یعنی ۳۰ آذر با دخترش در تماس بود. شیما بابایی به صدای آمریکا توضیح داد که آن روز «طی تماسی در دوازده و نیم ظهر به وقت ایران گفت در ماکو [در استان آذربایجان غربی] است. تا ۵:۱۰ بعدازظهر اینترنت داشت، اما جواب نمی‌داد، پس از آن اینترنتش قطع شد و گوشی‌اش از دسترس خارج شد.»
این فعال حقوق بشر با بیان این که قاچاقچی مرتبط «تا دو روز می‌گفت پدرت سالم است و رسیده به ترکیه با شما تماس می‌گیرند که تحویلش بدهند»، گفت: «روز سوم تماس گرفتند و گفتند پدرت در خانه قاچاقچی درگذشته و تحویل پلیس داده شده»، در حالی که «پی‌گیری‌های دوستانم نشان می‌داد چنین اتفاقی در آن جا نیافتاده» است.
او با این توضیح که از یک وکیل ترکیه‌ای خواسته ماجرا را پی‌گیری کند، اضافه کرد: «وکیل ترک پس از تحقیقات و صحبت با پلیس امنیت و پلیس محلی به من گفت پدر تو از ایران خارج نشده و هر اتفاقی برایش افتاده، در همان ایران افتاده» است.
به گفته خانم بابایی، «شواهد نشان می‌دهد» که پدرش «آخرین بار در شهر ماکو بوده و به احتمال زیاد آن جا بازداشت شده یا قاچاقچی‌ها [به مقامات] تحویلش داده‌اند و دقیق نمی‌دانیم چه بلایی در شهر ماکو سرش آورده‌اند.»
شیما بابایی تأکید کرد: «شواهد، حرف‌های ضد و نقیضی که به ما می‌زنند، و تحقیقاتی که کرده‌ایم نشان می‌دهد پدر من نه در سردخانه است، نه در بیمارستان و نه چنین گزارشی به پلیس شده است. و این سناریویی بوده است که مرا به آن روستای مرزی بکشانند و بعد هم به ایران منتقل کنند.»
بنا بر این گزارش، خانواده آقای بابایی در ایران «پیگیر هستند، اما حتی کلانتری در این حد هم همکاری نکرده که بتوانند یک شکایت به عنوان مفقود شدن او ثبت کنند و از طرفی به مرزبانی و پلیس محلی شهر ماکو مراجعه کرده‌اند و آنها می‌گویند اصلا چنین کسی را بازداشت نکرده‌اند.»
شیما بابایی تصریح کرد: «این شواهد نشان می‌دهد که احتمالا پدر من در همان اطلاعات ارومیه بازداشت شده است و نمی‌دانیم الان در چه وضعیتی است، نگران سلامتی‌اش هستیم و نگران این هستیم که خودشان بلایی سر او بیاورند.»
او اضافه کرد: «این سناریو ما را نگران می‌کند از اتفاقات بعدی‌ای که ممکن است بیافتد. از برنامه‌ای که در ذهنشان داشته‌اند و این که در آینده چه حکمی برای او صادر کنند. ما نگرانیم و فقط می‌خواهیم یک خبری از خودش به ما بدهد و ما صدایش را بشنویم.»
شیما بابایی در پاسخ به این پرسش که آیا مقامات امنیتی بلژیک را در جریان این واقعه گذاشته است، گفت: «من با وکیلم صحبت کردم و او در جریان است. ولی هنوز با مقامات امنیتی موفق نشده‌ام که صحبت کنم.»
مرورگر شما HTML5 را پشتیبانی نمی کند
اختصاصی صدای آمریکا؛ توضیحات شیما بابایی درباره ناپدید شدن پدرش حین خروج از ایران
این فعال حقوق بشر همچنین در پیامی ویدئویی که در توییتر منتشر کرده، گفته است: «۱۲ روز تمام مرا شکنجه کردند. با روان من بازی کردند و کاری کردند باورم بشود پدرم مرده است. من برای پدرم عزاداری کردم. ولی هیچ ردی از او پیدا نکردم. شبانه با من تماس گرفتند و گفتند یک روستای مرزی در ترکیه به نام اوزار نزدیک مرز ایران و ترکیه است که پدرت آن جا است. اگر می‌خواهی جسدش را پیدا کنی باید به آن جا بیایی.»
او در این پیام از رسانه‌ها و نهادهای حقوق بشری خواسته تا برای یافتن پدرش به او کمک کنند.