سیمون بایلز در المپیک سال ۲۰۱۶ ریو و در ۱۹ سالگی «تاریخ‌ساز» شد و چهار مدال طلا و یک مدال برنز کسب کرد.
پنج سال بعد، این اسطوره ژیمناستیک که یک سال قرنطینه دوران کرونا هم به فراز و نشیب‌های زندگی‌اش اضافه شده است، با ۳۰ مدال المپیک و قهرمانی جهان در کارنامه‌اش، قدم به میدان المپیک توکیو گذاشت.
آن چه دنیا را شگفت‌زده کرد، انصراف ناگهانی او از این مسابقات و چشم‌پوشی از یک رکورد دیگر بود.
سیمون بایلز پس از کسب مدال نقره توسط تیمش، با چشمانی گریان گفت: «باید آن چه را که برای من مناسب است انجام دهم، روی سلامت روان خود تمرکز کنم، و سلامتی‌ام را به خطر نیاندازم.»
کسانی که در این زمینه تخصص دارند می‌گویند بایلز نه احساس اندوه می‌کرد و نه از مسابقه دادن هراس داشت، بلکه وضعیت روحی او به گونه‌ای بود که این قهرمان جوان ژیمناستیک احساس کرد در معرض آسیب جسمی بیشتر قرار می‌گیرد؛ چرا که در ورزش، به ویژه در ژیمناستیک، هماهنگی مغز و بدن اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند.
بایلز به خبرنگاران گفت احساس می‌کند بیش از آن که از ژیمناستیک لذت ببرد، دچار اضطراب می‌شود. هر چند شاید کناره‌گیری او از المپیک برای بسیاری غیرقابل درک باشد، اما اهمیت سلامت روان را هر چه بیشتر در کانون توجه قرار داده است.
سیمون بایلز زندگی پرفراز و نشیبی داشته است. او شش ساله بود که به دلیل اعتیاد مادرش به الکل، توسط پدربزرگ و مادربزرگش به فرزندخواندگی پذیرفته شد.
بایلز یکی از قربانیان لری ناصر، پزشک سابق تیم ملی ژیمناستیک ایالات متحده آمریکا، است. ناصر به اتهام آزار جنسی ده‌ها دختر نوجوان و جوان تا ۱۷۵ سال زندان محکوم شد.
تابویی که توسط زنان ورزشکار شکسته می‌شود
تاریخ‌سازی سیمون بایلز در المپیک و جسور بودنش در میدان ژیمناستیک و زندگی فردی، یک قصه جذاب هالیوودی را برای رسانه‌های آمریکا و جهان رقم زد.
او حالا نیز که با جسارت و شجاعت، سلامت روان خود را به گرفتن مدال ترجیح داد، باز هم مورد تحسین قرار گرفته است به ویژه از سوی آنهایی که خودشان، تجربه‌ای مشابه داشته‌اند.
موضوع سلامت روان به ویژه میان ورزشکاران که از آنها انتظار می‌رود سرسخت و شکست‌ناپذیر باشند، تابویی است که به لطف چند زن جوان ورزشکار در حال شکستن است.
نائومی اوساکا، تنیس‌باز ژاپنی برنده چهار جایزه «گرند اسلم»، هم از مسابقات اپن فرانسه کنار کشید، در ویمبلدون شرکت نکرد، و از المپیک توکیو هم خارج شد.
خدمات مشاوره و روانشناسس «ترایو وورکس» در بررسی‌های خود به این نتیجه رسیده است که از هر سه ورزشکار نخبه، یک نفر با اضطراب و افسردگی دست به گریبان است که از این میزان، ۶۹ درصد مربوط به زنان ورزشکار بوده است.
کیم پلورد، مددکار اجتماعی که با این سازمان کار می‌کند، به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت: «ورزشکاران زن با سطح متفاوتی از توقعات از خود، مربیان، سایر ورزشکاران، رسانه‌ها، و طرفداران - از شکل ظاهری گرفته تا عملکردشان در میدان - روبرو هستند»
کناره‌گیری سیمون بایلز از سوی بسیاری به عنوان حرکتی الهام‌بخش برای دیگران، به ویژه دختران جوان، یاد شد. آماندا کلوتس، مربی ورزش و چهره تلویزیونی، در اینستاگرام خود نوشت: «بایلز مدال طلای مراقبت از خود را کسب کرد.»
مایکل فلپس، شناگر مشهور آمریکایی و برنده ۲۳ مدال طلا که حالا بازنشسته شده است، نیز مدت‌ها است در مورد سلامت روان فعالیت می‌کند. او پیشتر اعلام کرده بود که پس از المپیک سال ۲۰۱۲ با افسردگی دست به گریبان بود و به خودکشی فکر می‌کرد.
به گزارش «آسوشیتدپرس»، فلپس گفت دیدن تقلای سیمون بایلز برای ماندن در المپیک امسال قلبش را شکست. فلپس می‌گوید در هجده ماه گذشته، سلامت روان موضوع مورد بحث مردم بوده است و «از آنجایی که همه انسان هستیم، ایرادی ندارد که حالمان خوش نباشد.»