یک پژوهشگر دانشکده مطالعات پیشرفته بین‌المللی دانشگاه جانز هاپکینز مریلند، در مقاله‌ای در مجله نیوزویک می‌نویسد، کمیته برگزارکننده بازی‌های المپیک علیرغم نقض مداوم آیین‌نامه‌های المپیک توسط جمهوری اسلامی، همواره، از جمله در بازی‌های امسال، در برابر حکومت ایران «بزدلی شرم‌آوری» از خود نشان داده است.
شی خطیری، دستیار سردبیر نشریه اینترنتی «پرسوئیژن» (Persuasion)، در این مقاله می‌نویسد، کمیته بین‌المللی المپیک، یک افسر سپاه پاسداران به نام جواد فروغی را بدون توجه به پیشینه‌اش، بزرگ می‌دارد و پیروزی او را جشن می‌گیرد، در حالی که آقای فروغی ۴۱ ساله، برنده مدال طلای رشته تیراندازی با تپانچه بادی مردان، به عنوان یک عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، برای برانداختن دموکراسی شکننده عراق به آن کشور اعزام شده بود، و بعد نیز به سوریه اعزام شد، کشوری که در آن جمهوری اسلامی و روسیه برای شرکت در کشتار نیم میلیون سوری، به حکومت اسد ملحق شدند. او می‌نویسد هنگام پخش سرود جمهوری اسلامی، آقای فروغی از روی سکوی مدال المپیک، سلام نظامی داد.
نویسنده عقیده دارد کمیته بین‌المللی المپیک با پذیرفتن ورزشکاران اعزامی حکومت ایران، از سیاست‌های جنایتکارانه جمهوری اسلامی، که برخلاف مقررات المپیک، سیاست و ورزش را از هم جدا نمی‌انگارد، استقبال می‌کند.
نویسنده این مقاله، اعدام «مشکوک» نوید افکاری، قهرمان کشتی فرنگی، و محرومیت علی دایی، قهرمان ملی فوتبال و صاحب ۱۰۹ گل در مسابقات بین‌المللی، را مثال می‌آورد. آقای دایی در ارتباط با باز کردن یک حساب بانکی برای کمک به قربانیان زلزله و انتقاد از مسئولان فوتبال کشور در فهرست سیاه حکومت قرار گرفت و از هر گونه فعالیت مرتبط با بازی فوتبال، منع شد.
او همچنین به سرنوشت برنا درخشانی، قهرمان شطرنج، اشاره دارد که به دلیل شرکت در مسابقه با یک حریف اسرائیلی، می‌ترسید به وطن بازگردد و ترس او بی‌مورد هم نبود. مدت ۴۲ سال است که حکومت ایران از روبرو شدن ایرانیان با ورزشکاران اسرائیلی در بازی‌های بین‌المللی جلوگیری می‌کند که این هم با مقررات المپیک مغایر است. در حالی که برنا درخشانی حالا برای بریتانیا مسابقه می‌دهد، خواهرش درسا، که به دلیل خودداری از بر سر گذاشتن حجاب اجباری در یک مسابقه بین‌المللی، به وطن بازنگشته است حالا از سوی کشور آمریکا در مسابقات شرکت می‌کند.
آقای خطیری می‌نویسد: «کمیته بین‌المللی المپیک هرگز علیه حکومت ایران اقدام نکرده است و ظاهرا، بهترین ورزش از دید این کمیته تسلیم شدن است.»
نویسنده یادآور می‌شود، در حالی که کمیته بین‌المللی المپیک به جمهوری اسلامی اجازه می‌دهد ورزش و سیاست را با هم مخلوط کند، آن حکومت با کشتن و ساکت کردن ورزشکاران و جلوگیری از ابراز همبستگی آنها با انسان‌هایی که جان خود را برای دفاع از آزادی به خطر می‌اندازند - از جمله با اعتراضات مردمی در خوزستان - جلوی آزادی بیان ورزشکاران را می‌گیرد.
او می‌نویسد، با در نظر گرفتن موارد گذشته واکنش کمیته بین‌المللی المپیک به پیروزی فروغی در مسابقه تیراندازی همان واکنش این کمیته به رنج انسانی و سرکوب - یعنی «سکوت» - است. و اگر امسال یک ورزشکار ایرانی دیگر از مسابقه با همتای اسرائیلی خود پرهیز کند «کمیته المپیک باز هم اقدامی نخواهد کرد.»
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی‌رسانی منتشر شده است و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
