دولت چین همه اخبار مربوط به تظاهرات دموکراسی‌خواهانه مردم هنگ‌کنگ را از ساکنان دیگر نقاط کشور پنهان می‌کند. به گزارش آسوشیتدپرس، سانسور اخبار هنگ‌کنگ چنان شدید است که هیچ عکس و فیلمی راجع به آن در رسانه‌های دولتی چین پخش نشده؛ و دستکم یک نفر که رویدادهای هنگ‌کنگ را روی شبکه‌های اجتماعی گذاشته بود، دستگیر شده است.
برعکس، در جزیره نیمه خودمختار هنگ‌کنگ، رسانه‌ها بی‌وقفه اجتماعات گسترده دانشجویان را نشان می‌دهند که تنها سلاحشان در برابر گاز اشک‌آور و اسپری فلفل «چتر» است و مطالبه‌شان از دولت پکن، دموکراسی بیشتر در این مستعمره پیشین بریتانیاست.
پخش خبرهای مربوط به تظاهرات در رادیو تلویزیون و رسانه‌های هنگ‌کنگ تأکیدی است بر سیاست «یک کشور- دو نظام» حاکم بر سرزمین اصلی چین و جزیره هنگ‌کنگ – ترتیبی که حزب کمونیست چین سال ۱۹۹۷ (۱۳۷۶ خورشیدی) در مذاکره برسر بازگشت هنگ‌کنگ به آن کشور در پایان اجاره صد ساله‌اش از سوی بریتانیا، با آن موافقت کرده بود. این مسأله همچنین حساسیت شدید پکن نسبت به احتمال گسترش جرقه‌های دموکراسی‌خواهی به سرزمین اصلی چین را نشان می‌دهد.
ژائو چو، تحلیلگر مستقل ساکن شانگهای می گوید «برای مقامات چین این موضوع، مسأله مرگ و زندگی است. از نظر آن‌ها این یک مسأله محلی نیست، بلکه جرقه‌ای است که می‌تواند دنیایشان را به آتش بکشد.»
شبکه‌های تلویزیونی هنگ‌کنگ اخبار مربوط به تظاهرات را به طور کامل پوشش می‌دهند. و روزنامه پرطرفدار و دموکراسی‌خواه هنگ‌کنگ به نام اُپِل دیلی، گزارش لحظه به لحظه از وقایع را روی اینترنت قرار می‌دهد که تصاویر هوایی از جمعیت حاضر در خیابان – عکسبرداری شده توسط پهپادها – را به طور زنده نشان می‌دهد؛ و مسلم است که این کار، به هیچ رو خوشایند پکن نیست و آن را توطئه خارجی و تبانی با رسانه‌های غربی می‌داند. روز سه‌شنبه یک روزنامه وابسته به حزب کمونیست چین در انتقاد از اپل دیلی در سرمقاله‌اش نوشت « بسیاری از رسانه‌های غرب راجع به رویدادهای چند روز اخیر سروصدای زیادی به راه انداخته‌اند؛ و بعضی حتی پخش زنده از این وقایع دارند.»
بر اساس سیاست «یک کشور- دو نظام»، مردم هنگ‌کنگ از آزادی‌های مدنی‌ای برخوردارند که حتی به گوش مردم سرزمین اصلی چین نرسیده است. در مقابل در چین، رسانه‌های دولتی و رسمی حزب کمونیست کاملاً بر اخباری که در مورد هر ناآرامی در گوشه‌ای از کشور منتشر می‌شود، نظارت کامل دارند، و رویدادها را به صلاحدید حزب روایت می‌کنند، که گاه با واقعیت ۱۸۰ درجه اختلاف دارد.