اختصاصی | دانشجوی ایرانی‌تبار در شیکاگو: از حمایت پنهان و آشکار از جمهوری اسلامی دست بردارید

یک دانشجوی حقوق ایرانی‌تبار در شیکاگو می‌گوید:« ایرانیان نشان داده‌اند می‌توانند خود را نجات دهند و تنها خواسته از مقامات دیگر کشورها این است که از حمایت پنهان و آشکار جمهوری اسلامی دست بردارند.»

سپیده صانعی، دانشجوی حقوق ایرانی آمریکایی به بخش فارسی صدای آمریکا گفت: «ما نه به دخالت ارتشی احتیاج داریم و نه می‌خواهیم کسی جنگ بکند. تنها چیزی که ما می‌خواهیم این است که ملاها و جمهوری اسلامی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم حمایت نشوند و درخواستمان از ایالت ایلینوی و شهر شیکاگو و مقامات محلی این است که در خانه دوم ما، حمایتی به کوچکی تغییر رنگ ساختمان به رنگ پرچم ایران یا حضور فرماندار ایالتی در برنامه‌های ما باشد.»

شماری از شهروندان ایرانی آمریکایی ساکن ایالت ایلینوی روز ششم نوامبر برابر با پانزدهم آبان با حضور در رالی انتخاباتی دموکرات‌ها در شیکاگو که با حضور کامالا هریس معاون اول رئیس‌جمهوری و فرماندار ایالتی برگزار شد، شرکت کردند، اما مسئولان برگزاری این برنامه آنها را از برنامه بیرون کردند.

سپیده صانعی، یکی از اعضای گروه ایرانی آمریکایی «شیکاگو برای ایران» است که در آن روز با چند تن دیگر در این کارزار حاضر شدند تا به گفته او، «صدای مردم ایران باشند و از شخصیت‌های سیاسی ایالتی و دولتی» آمریکا درخواست حمایت بکنند.

او به صدای آمریکا گفت که با وجود رعایت «تمامی قوانینی که در ایمیل مربوطه ذکر شده بودند»، و با این که از چک‌های امنیتی گذر کرده و وارد شده‌ بودند، پس از یک ساعت در حالی که «مثل بقیه جمعیت آن جا ایستاده» بودند و منتظر آمدن فرماندار و کامالا هریس بودند، مقامات امنیتی و پلیس به آنها گفته‌اند که برگزارکننده برنامه «دعوتش را از شما پس گرفته» و از آنها خواسته‌اند «آن محیط را ترک» کنند.

خانم صانعی با تأکید بر این که «ما در آن جا هیچ کار غلطی نکرده بودیم»، توضیح داد: «وقتی پرسیدم چرا، گفتند این یک برنامه مثبت است و نمی‌خواهیم منفی‌گرایی در آن پیش بیاید. این حرف شوکه‌آور بود چرا که این یک واقعیت است که مردم در ایران دارند کشته می‌شوند و نمی‌شود چشم‌هایمان را به روی آن ببندیم و بگوییم نمی‌خواهیم منفی‌گرایی کنیم.»

به گفته او، ایرانی‌تباران شرکت‌کننده در آن برنامه درخواست‌هایشان را «روی لباس‌های» خود نوشته بودند تا صدای مردم ایران باشند.

سپیده صانعی افزود: «پیام اصلی ما این است که مردم ایران احتیاج ندارند کسی بیاید آنها را نجات بدهد، مردم ایران این توانایی را دارند و نشان داده‌اند که خودشان می‌توانند خودشان را آزاد کنند، به شرط این که دولت‌های خارجی و مجامع بین‌المللی قاتل‌هایشان را حمایت نکنند. حالا چه پشت صحنه و چه علنی.»

این دانشجوی ایرانی آمریکایی با اشاره به دریافت پیام‌هایی از ایران، خواستار آن شد که مقامات این کشور با سازمان‌هایی که به گفته او «به اسم می‌گویند برای مردم ایران فعالیت می‌کنند و در واقعیت مردم ایران نه تنها قبولشان ندارند، بلکه آن فعالیت‌ها را هم نمی‌خواهند» صحبت نکنند.

خانم صانعی تأکید کرد: «همین که مقامات محلی (در تجمع‌های حمایت از ایرانیان) حضور داشته باشند و کمک کنند که همبستگی‌مان را با مردم ایران نشان دهیم، این نقطه امیدی برای ما ایرانی‌های دور از وطن است که شاید با این کار بتوانیم مردممان در ایران را کمک کنیم و به آنها دلگرمی بدهیم و صدایشان را برسانیم.»

توضیحات یک دانشجوی ایرانی‌تبار درباره اخراج حامیان اعتراضات ایران از یک جلسه عمومی انتخاباتی

گروه برگزارکننده این کارزار تا لحظه تنظیم این گزارش به پرسش صدای آمریکا و درخواست برای اظهارنظر درباره اطلاعات رسیده به ما، پاسخ نداده است.