مارال نصیری، هنرمند ایرانی سوئدی که با دریافت جایزه «گلدباگ» («سوسک طلایی») معتبرترین مراسم سالانه سینمایی سوئد به‌عنوان بهترین بازیگر زن آن کشور انتخاب شد، در گفتوگو با صدای آمریکا درباره دریافت جایزه بهترین بازیگر زن سوئد و حواشی مربوط به لباسی که در این مراسم پوشیده بود توضیحاتی را ارائه کرد.
نصیری این جایزه را برای بازی در فیلم «دشمن» ساخته میلاد اعلامی دریافت کرد. فیلم دشمن در هفت بخش مراسم انستیتو فیلم سوئد، که به مراسم اسکار سوئد شهرت دارد، نامزد دریافت جایزه بود.
مارال نصیری در نقش مریم، یک زن ایرانی ظاهر می‌شود که همراه با همسر و دو دخترش به سوئد پناهنده می‌شوند؛ نقش همسر او را پیمان معادی بازی می‌کند.
این فیلم بر مقوله مهاجرت تمرکز دارد و گوشه‌هایی از مشکلات پناهندگان در کشورهای اسکاندیناوی را به تصویر می‌کشد. فیلم دشمن در عین حال به چالش‌های شخصی و خانوادگی، دوگانگی احساسی، و سردرگمی در مواردی مانند همجنسگرایی می‌پردازد.
موفقیت این بازیگر ایرانی‌تبار بازتاب زیادی در رسانه‌های سوئد داشت و با واکنش‌های زیادی از سوی کاربران ایرانی در شبکه‌های اجتماعی مواجه شد.
مارال نصیری متولد ایران است و هنگامی که شش سال داشت، همراه با خانواده به سوئد مهاجرت کرد. او فعالیت‌های هنری خود را به‌عنوان بازیگر و کارگردان بصورت جدی از تئاتر آغاز کرد و تجربه بازی در چند فیلم و سریال را نیز در کارنامه حرفه‌ای خود دارد.
مارال نصیری در گفتوگو با صدای آمریکا درباره دریافت جایزه بهترین بازیگر زن سوئد توضیحاتی داد.
- چه احساسی دارید و این جایزه چه تأثیری در فعالیت‌های هنری شما خواهد داشت؟
از دریافت این جایزه بسیار خوشحالم، به‌خصوص که برای بازی در فیلم «دشمن» صاحب این جایزه شدم، فیلمی که بازی در آن برای من از جنبه‌های مختلفی بسیار چالش‌برانگیز بود. من در سوئد بزرگ شدم و ایفای نقش زنی که از ایران به به سوئد می‌آید، و بازی به زبان فارسی تجربه متفاوتی بود.
باید اضافه کنم که در نگاه اول این شخصیت از من بسیار دور بود، یعنی شناختی از آن نداشتم و نمی‌توانستم نقش را براساس تجربیات گذشته خود بازی کنم، باید شخصیت این زن را پیدا می‌کردم، کار ساده‌ای نبود.
مطمئن نیستم که این جایزه چه تأثیری در آینده هنری من خواهد داشت، ولی می‌دانم که به خاطر کاری که انجام دادم، صاحب این جایزه شدم و برای این موضوع خوشحال هستم.
واقعا مشخص نیست که چنین جوایزی تا چه حدی برای کارهای بعدی مهم است، من بیشتر در تئاتر فعال هستم و تا دو سال آینده در تئاتر ملی سوئد روی صحنه هستم. امیدوارم با این دریافت جایزه پیشنهادهای کاری خوبی دریافت کنم، بتوانم با هنرمندان بیشتری همکاری کنم، و داستان‌های زیادی تعریف کنم.
- لباسی که در شب مراسم اهدای جوایز بر تن داشتید بسیار مورد توجه قرار گرفت. ماجرای این لباس چه بود؟
هنگامی که نامزد دریافت جایزه شدم، پیش طراحان مختلفی رفتم. آنها معمولا علاقمند هستند که شما در چنین مراسمی طرح‌های آنها را بپوشید تا بیشتر دیده شود. وقتی این لباس‌ها را پوشیدم، احساس کردم که خودم نیستم و این طرح‌ها به شخصیتم نزدیک نیست، و باید در چنین مراسمی لباسی داشته باشم که معرف واقعی من باشد.
از طرفی، پس از کشته‌شدن مهسا امینی و هنگامی که اعتراضات سراسری در ایران آغاز شد، من در این رابطه فعال بودم و کارهای مختلفی انجام دادم. در ماه‌های اخیر مرتب از من پرسیدند که چه اتفاقی افتاد، چرا اعتراضات خاموش شد، و متأسف بودند که قربانی شدن این بچه‌ها هیچ نتیجه‌ای نداشت. می‌خواستم نشان دهم که مبارزه همچنان ادامه دارد، و افراد زیادی در زندان‌ها، و در کوچه و خیابان به روش‌های مختلفی با این رژیم مبارزه می‌کنند.
داستانی را برای شما تعریف کنم که هنگام دریافت جایزه نیز آن را بیان کردم. وقتی بیست روزه بودم همراه با مادرم در اوین زندانی بودیم. شرایط خوبی نداشتم و در حال مرگ بودم. سایر زندانیانی که حتی بعضی از آنها هیچ شناختی هم از ما نداشتند، به خاطر من اعتصاب غذا کردند و مقامات زندان مجبور شدند تا ما را به صورت موقت آزاد کنند.
من زندگی خود را مدیون زندانیانی هستم که با اعتصاب غذای خود ما را نجات دادند. به همین دلیل می‌خواستم در مراسم به این موضوع نیز بپردازم. چون از نظر شخصی برای من بسیار مهم است.
تصمیم گرفتم لباسی انتخاب را کنم که آزادی عمل داشته باشم و کسی به من نگوید که چه بپوشم یا چه کار کنم، به یک فروشگاه لباس‌‌های دست دوم رفتم و این لباس را خریدم و با کلاهی که داشتم، یک کیف درست کردم.
علاقه زیادی به عکس‌های شیرین نشاط دارم و روش او در استفاده از هنر برای بیان داستان‌های مردم در ایران را می‌پسندم. به همین دلیل با دوستانم صحبت کردم و تصمیم گرفتم تا اسامی زندانیان سیاسی کنونی را روی بدنم بنویسم.
با تعدادی دختر جوان سوئدی به‌عنوان آرایشگر و طراح که اشتیاق زیادی برای مشارکت در این ایده داشتند، همکاری کردم، و از این موضوع خیلی خوشحال هستم، آنها ایرانی نیستند ولی با علاقه این کار را انجام دادند.
خیلی راضی هستم که به این صورت روی فرش قرمز رفتم و در مراسم شرکت کردم، هرچند که شاید کار خیلی مهمی هم نکرده باشم ولی این حداقلی بود که می‌توانستم انجام دهم.
- زنان ایرانی علی‌رغم تمامی مشکلات و محدودیت‌ها به مبارزه با جمهوری اسلامی ادامه می‌دهند. نظرتان درباره جنبش «زن زندگی آزادی» چیست و چه پیامی برای زنان ایرانی دارید؟
فکر می‌کنم این جنبش، یکی از بزرگترین جنبش‌های فمینیستی در جهان است. به تمامی زنان ایرانی افتخار می‌کنم، آنها شجاع‌ترین افرادی هستند که دیدم، و بدون شک نام زنان ایرانی در تاریخ ثبت خواهد شد، زیرا شجاعانه مقابل یکی از وحشی‌ترین رژیم‌های جهان ایستادند.
آنها، و تمامی مبارزان ایران، هزینه زیادی می‌پردازند و برای آزادی خود و دیگران مبارزه می‌کنند؛ این بسیار ارزشمند است. تا پایان این مسیر کنارشان هستم و با افتخار می‌گویم «زن زندگی آزادی.»
- اهدای این جایزه به یک بازیگر ایرانی‌تبار بازتاب زیادی در رسانه‌های سوئد داشت، چه نظری در این رابطه دارید؟
هم به خاطر خودم خوشحالم، و هم به خاطر تمام کسانی که در تلویزیون دیدند که یک ایرانی، صاحب جایزه بهتربن بازیگر زن سوئد می‌شود. من متولد سوئد نیستم و به‌عنوان یک خارجی این جایزه را دریافت کردم، دستاوردی که در این کشور موفقیت بزرگی محسوب می‌شود.
فیلم «دشمن» ساخته میلاد اعلامی، سینماگر ایرانی سوئدی، در هفت بخش از جمله بهترین فیلم سال نامزد دریافت جایزه بود.
دشمن در بخش‌های کارگردانی، فیلم‌نامه، فیلم‌برداری و تدوین نامزد دریافت گلدباگ شد. این در حالی است که پیمان معادی و مارال نصیری نیز نامزد دریافت جوایز بهترین بازیگران مرد و زن بودند.
این فیلم از طرف سوئد برای شرکت در بخش آثار بین‌المللی یا غیرانگلیسی‌زبان به آکادمی اسکار نیز معرفی شد ولی به مراحل نها‌یی نرسید.