در آمریکا، روزنامه نیویورک تایمز از آسان شدن شرایط زندان برای امیر حکمتی خبر داد و به نقل از خواهر این تفنگدار دریائی سابق آمریکا می‌نویسد به او که قریب دو سال است به ظن جاسوسی برای آمریکا در بازداشت است از ماه مارس به این سو اجازه داده اند تا به شکل ماهانه با عمویش در تهران ملاقات کند، و برای نخستین بار برای خانواده نامه بفرستد. به تعبیر خواهر امیر حکمتی می تواند احتمالا نشانه هایی از آن باشد که ایران بالاخره ممکن است او را آزاد کند.
با این حال درخواست های مکرر این آمریکائی ایرانی تبار ۲۹ ساله برای ملاقات با وکیل مدافعی که دادگاه برایش تعیین کرده است، به گفته خواهرش، سارا حکمتی، رد شده است. خواهر امیر در مصاحبه ای تلفنی گفت امیر و خانواده اش پس از گذشت یک سال از تصمیم دیوان عالی در مورد لغو حکم محکومیت اعدام وی، و دستور برگزاری محاکمه ای جدید، هنوز دقیقا از اتهاماتش، اگر اتهامی عنوان شده باشد، اطلاعی ندارند.
به گفته خواهر، هر وقت برادرش، که در زندان اوین تهران محبوس است ،می پرسد چرا پرونده اش پیش نمی رود «دلیل خوبی ارائه داده نمی شود».
حبس بودن امیر، معرف یکی از موارد معدود از پرونده های حساس سیاسی است که آمریکا اکنون به خاطر توقیف اتباعش توسط قدرت هائی که رفتاری غیر دوستانه دارند، با آن ها درگیر شده است. کره شمالی روز پنجشنبه، اعلام کرد یک آمریکائی کره ای تبار را برای اقداماتی خصمانه به پانزده سال حبس با اعمال شاقه محکوم کرده است. مقامات ونزوئلا نیز هفته گذشته یک فیمساز آمریکائی را به توطئه برای ایجاد بی ثباتی و تحریک به جنگ داخلی متهم کردند.
پرونده امیر، که متولد فلاگ استف آریزوناست، و چهار سال در نیروی تفنگداران دریائی آمریکاخدمت کرده است، هنگامی به یک منبع اصطکاک میان ایران و آمریکا مبدل شد که وی در اوت ۲۰۱۱ برای دیدن مادر بزرگ هایش به ایران سفر کرد. امیر پس از سه ماه که هیچکس از او خبری نداشت ناگهان روی صفحه تلویزیون دولتی ظاهر شد و ظاهرا تحت فشار اعتراف کرد که «سی آی ای» وی را فرستاده است. این برای اعضای خانواده اش که در فیلینت میشیگان زندگی می کنند یک ضربه شدید روانی بود.
امیر بعدا محاکمه و به عنوان یک جاسوس حکم اعدام گرفت ، اما در مارس ۲۰۱۲ حکم محکومیتش لغو شد و دستور محاکمه ای جدید صادر گشت، که کارشناسان می گویند بنظر می رسد بخشی از حسابگری ایران برای استفاده از او به عنوان اهرمی سیاسی در قالب اختلافاتی گسترده تر با آمریکاست.
خانواده امیر پس از ماه ها بی خبری از او، دریافتند که وی در سلول انفرادی بوده و به اعتصاب غذائی متوسل شده بود که مستلزم مراقبت های درمانی برای عوارض ناشی از لاغری و ضعیف شدن بوده است. خواهرش می گوید «ما چیزی نمی دانستیم تا وقتی که او بیهوش کف سلول زندان افتاد». به گفته خواهر، وضعیت برادر بعدا رو به بهبود گذاشت و «برای اعضای خانواده به وضوح روشن شد که مقامات در ایران نمی خواهند بمیرد».
خواهر می گوید برادرش دیگر در سلول انفرادی نیست و دو بار با عمویش ملاقات داشته و به او اجازه داده اند دست کم سه نامه برای خانواده اش بفرستد که وی در آنها ضمن ابراز تاسف از مضطری ساختن خانواده اطمینان داده است به آینده خوش بین است.
خانواده حکمتی ، وضعیت امیر را از طریق یک وب سایت علنی ساخته اند و برای رهبران ایران نیز نامه فرستاده اند.
اضطراب خانواده در ماه سپتامبرشدت گرفت زیرا معلوم شد پدر امیر، که یک استاد دانشگاه در فیلینت است، دچار بیماری سرطان مغز شده است.
ماه گذشته اعضای خانواه در تلاش برای روشن ساختن هر چه بیشتر وضعیت امیر با مقامات دیپلماتیک و قانون گذاران در واشنگتن ملاقات داشتند.
پاتریک ونترل، سخنگوی وزارت امورخارجه آمریکا به خبرنگاران گفت ما مصمم هستیم آزادی او را فراهم کنیم و عمیقا نگران سلامتی او در جریان توقیف وی در نزد مقامات ایران هستیم.
خواهر امیر می گوید مقامات وزارت امورخارجه ترتیبی داده اند که اعضای خانواده با لیویا لئو آگوستی ، سفیر سویس در تهران ،در جریان سفر اواخر این ماه وی به واشنگتن ملاقات کنند. سویس حافظ منافع آمریکا در ایران است، زیرا دو کشور بیش از سه دهه است که مناسبات دیپلماتیک ندارند.
هنوز معلوم نیست چرا محمد حسین یزدی صمدی وکیل مدافع امیر اجازه نداشته است با وی ملاقات کند. روز جمعه تلاش برای تماس با آقای صمدی بی نتیجه ماند. اما فعالان ایرانی مدافع حقوق بشر در آمریکا عدم دسترسی امیر به وکیل مدافع را لزوما نشانه ای غیر عادی تلقی نمی کنند.
هادی قائمی بنیان گذار کمپین بین المللی برای حقوق بشر در ایران، که یک گروه حقوق بشری مستفر در نیویورک است، می گوید «هیچ زندانی سیاسی در ایران مجاز به دیدن وکیل مدافع نیست». به گفته وی مقامات قضائی در ایران ممکن است به این نتجه رسیده باشند که نمی توانند وی را به جاسوسی متهم کنند و در نهایت بخواهند او را آزاد کنند».
نشانه ای دیگر برای به حرکت افتادن پرونده امیر می تواند اقدام هفته پیش آمریکا در آزاد ساختن مجتبی عطارودی استاد مدعو ایرانی باشد که از دسامبر ۲۰۱۱ به اتهام نفض قوانین صادراتی آمریکا در توقیف بود. ایران بارها در باره این استاد و آزاد شدنش، که با میانجیگری دولت عمان عملی شد و سخنگوی وزارت امور خارجه ایران نیز علنا بدان اذعان داشت، ابراز نگرانی کرده بود.
آزادی آقای عطارودی از دید خانواده حکمتی پنهان نمانده است. آنها در اطلاعیه ای که روز جمعه منتشر شد می گویند «ما اقدامات دولت های آمریکا، ایران و عمان را که منجر به بازگشت پرفسور عطاردی به نزد خانواده اش شد تحسین می کنیم - حرکتی که امیدواریم اقدامی متقابل در پی داشته باشد».
با این حال درخواست های مکرر این آمریکائی ایرانی تبار ۲۹ ساله برای ملاقات با وکیل مدافعی که دادگاه برایش تعیین کرده است، به گفته خواهرش، سارا حکمتی، رد شده است. خواهر امیر در مصاحبه ای تلفنی گفت امیر و خانواده اش پس از گذشت یک سال از تصمیم دیوان عالی در مورد لغو حکم محکومیت اعدام وی، و دستور برگزاری محاکمه ای جدید، هنوز دقیقا از اتهاماتش، اگر اتهامی عنوان شده باشد، اطلاعی ندارند.
به گفته خواهر، هر وقت برادرش، که در زندان اوین تهران محبوس است ،می پرسد چرا پرونده اش پیش نمی رود «دلیل خوبی ارائه داده نمی شود».
حبس بودن امیر، معرف یکی از موارد معدود از پرونده های حساس سیاسی است که آمریکا اکنون به خاطر توقیف اتباعش توسط قدرت هائی که رفتاری غیر دوستانه دارند، با آن ها درگیر شده است. کره شمالی روز پنجشنبه، اعلام کرد یک آمریکائی کره ای تبار را برای اقداماتی خصمانه به پانزده سال حبس با اعمال شاقه محکوم کرده است. مقامات ونزوئلا نیز هفته گذشته یک فیمساز آمریکائی را به توطئه برای ایجاد بی ثباتی و تحریک به جنگ داخلی متهم کردند.
پرونده امیر، که متولد فلاگ استف آریزوناست، و چهار سال در نیروی تفنگداران دریائی آمریکاخدمت کرده است، هنگامی به یک منبع اصطکاک میان ایران و آمریکا مبدل شد که وی در اوت ۲۰۱۱ برای دیدن مادر بزرگ هایش به ایران سفر کرد. امیر پس از سه ماه که هیچکس از او خبری نداشت ناگهان روی صفحه تلویزیون دولتی ظاهر شد و ظاهرا تحت فشار اعتراف کرد که «سی آی ای» وی را فرستاده است. این برای اعضای خانواده اش که در فیلینت میشیگان زندگی می کنند یک ضربه شدید روانی بود.
امیر بعدا محاکمه و به عنوان یک جاسوس حکم اعدام گرفت ، اما در مارس ۲۰۱۲ حکم محکومیتش لغو شد و دستور محاکمه ای جدید صادر گشت، که کارشناسان می گویند بنظر می رسد بخشی از حسابگری ایران برای استفاده از او به عنوان اهرمی سیاسی در قالب اختلافاتی گسترده تر با آمریکاست.
خانواده امیر پس از ماه ها بی خبری از او، دریافتند که وی در سلول انفرادی بوده و به اعتصاب غذائی متوسل شده بود که مستلزم مراقبت های درمانی برای عوارض ناشی از لاغری و ضعیف شدن بوده است. خواهرش می گوید «ما چیزی نمی دانستیم تا وقتی که او بیهوش کف سلول زندان افتاد». به گفته خواهر، وضعیت برادر بعدا رو به بهبود گذاشت و «برای اعضای خانواده به وضوح روشن شد که مقامات در ایران نمی خواهند بمیرد».
خواهر می گوید برادرش دیگر در سلول انفرادی نیست و دو بار با عمویش ملاقات داشته و به او اجازه داده اند دست کم سه نامه برای خانواده اش بفرستد که وی در آنها ضمن ابراز تاسف از مضطری ساختن خانواده اطمینان داده است به آینده خوش بین است.
خانواده حکمتی ، وضعیت امیر را از طریق یک وب سایت علنی ساخته اند و برای رهبران ایران نیز نامه فرستاده اند.
اضطراب خانواده در ماه سپتامبرشدت گرفت زیرا معلوم شد پدر امیر، که یک استاد دانشگاه در فیلینت است، دچار بیماری سرطان مغز شده است.
ماه گذشته اعضای خانواه در تلاش برای روشن ساختن هر چه بیشتر وضعیت امیر با مقامات دیپلماتیک و قانون گذاران در واشنگتن ملاقات داشتند.
پاتریک ونترل، سخنگوی وزارت امورخارجه آمریکا به خبرنگاران گفت ما مصمم هستیم آزادی او را فراهم کنیم و عمیقا نگران سلامتی او در جریان توقیف وی در نزد مقامات ایران هستیم.
خواهر امیر می گوید مقامات وزارت امورخارجه ترتیبی داده اند که اعضای خانواده با لیویا لئو آگوستی ، سفیر سویس در تهران ،در جریان سفر اواخر این ماه وی به واشنگتن ملاقات کنند. سویس حافظ منافع آمریکا در ایران است، زیرا دو کشور بیش از سه دهه است که مناسبات دیپلماتیک ندارند.
هنوز معلوم نیست چرا محمد حسین یزدی صمدی وکیل مدافع امیر اجازه نداشته است با وی ملاقات کند. روز جمعه تلاش برای تماس با آقای صمدی بی نتیجه ماند. اما فعالان ایرانی مدافع حقوق بشر در آمریکا عدم دسترسی امیر به وکیل مدافع را لزوما نشانه ای غیر عادی تلقی نمی کنند.
هادی قائمی بنیان گذار کمپین بین المللی برای حقوق بشر در ایران، که یک گروه حقوق بشری مستفر در نیویورک است، می گوید «هیچ زندانی سیاسی در ایران مجاز به دیدن وکیل مدافع نیست». به گفته وی مقامات قضائی در ایران ممکن است به این نتجه رسیده باشند که نمی توانند وی را به جاسوسی متهم کنند و در نهایت بخواهند او را آزاد کنند».
نشانه ای دیگر برای به حرکت افتادن پرونده امیر می تواند اقدام هفته پیش آمریکا در آزاد ساختن مجتبی عطارودی استاد مدعو ایرانی باشد که از دسامبر ۲۰۱۱ به اتهام نفض قوانین صادراتی آمریکا در توقیف بود. ایران بارها در باره این استاد و آزاد شدنش، که با میانجیگری دولت عمان عملی شد و سخنگوی وزارت امور خارجه ایران نیز علنا بدان اذعان داشت، ابراز نگرانی کرده بود.
آزادی آقای عطارودی از دید خانواده حکمتی پنهان نمانده است. آنها در اطلاعیه ای که روز جمعه منتشر شد می گویند «ما اقدامات دولت های آمریکا، ایران و عمان را که منجر به بازگشت پرفسور عطاردی به نزد خانواده اش شد تحسین می کنیم - حرکتی که امیدواریم اقدامی متقابل در پی داشته باشد».