وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی در دیدار با مارتین گریفیتس، معاون بشردوستانه و کمک‌های اضطراری دبیرکل سازمان ملل متحد در مسقط گفت: «ایران به هیچ طرفی در جنگ کمک نظامی نمی‌کند و جنگ را راه‌حل نمی‌داند و از حاکمیت و تمامیت ارضی تمام کشورها از جمله اوکراین حمایت می‌کند.»
این ادعای حسین امیرعبداللهیان در حالی است که «صدای آمریکا» دوم اردیبهشت ماه در گزارشی از ابراز نگرانی سخنگوی وزارت خارجه آمریکا نسبت به کمک‌های پهپادی جمهوری اسلامی به روسیه در نبرد با اوکراین خبر داد.
بر اساس این گزارش ودانت پاتل، معاون سخنگوی وزارت خارجه ایالات متحده، در پاسخ به سوالی در مورد پهپادهای مورد استفاده در جنگ اوکراین گفت: «ارائه پهپادها به روسیه توسط ایران برای استفاده علیه زیرساخت‌های غیرنظامی و انرژی در سراسر اوکراین و بویژه در کیف و مناطق اطراف آن برای ما نگران کننده است.»
ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین نیز در یکم دیماه سال ۱۴۰۱ در یک سخنرانی در کنگره آمریکا، ارسال پهپاد از ایران به روسیه را «کمک یک تروریست به یک تروریست دیگر» نامید.
بیست و سوم دی ماه نیز نشریه آمریکایی فارین پالیسی در همین رابطه نوشت: «نزدیکی جدید حکومت‌های روسیه و ایران که در قالب پهپادهای انتحاری در شهرهای جنگ‌زده اوکراین، نمایان شده است، از نیازهای تسلیحاتی و اقتصادی مسکو و تهران به یکدیگر ناشی می‌شود و هر چند به کمک کامل روسیه به برنامه تسلیحات هسته‌ای حکومت ایران منجر نشده است، اما تا وقتی مسکو بر جنگ اوکراین متمرکز باشد، ادامه خواهد یافت.»
حضور جمهوری اسلامی ایران در تجاوز روسیه به اوکراین بارها با مستندات مطرح شده و در ۲۹ مهرماه سال ۱۴۰۱ جان کربی، هماهنگ کننده ارتباطات راهبردی شورای امنیت ملی کاخ سفید در این رابطه به خبرنگاران گفت: «طبق ارزیابی ما، پرسنل نظامی ایران در کریمه حضور داشتند و در این عملیات به روسیه کمک کردند.»
به گفته او، ایرانیان در کریمه نقش مربیان و کارکنان پشتیبانی فنی را ایفا کردند. او افزود: «خود روس‌ها پهپادهای ایرانی را هدایت می‌کنند و آسیب‌های قابل‌توجهی را به زیرساخت‌های اوکراین وارد کرده‌اند.»
سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید گفته بود: «تهران، اکنون روی زمین و از طریق تهیه سلاح‌هایی که بر غیرنظامیان و زیرساخت‌های غیرنظامی در اوکراین تاثیر می‌گذارد، به طور مستقیم درگیر [جنگ] اوکراین است.»