خبرگزاری فارس نوشت: «صبح روز دوشنبه تعدادی از کارگران پیمانکاری‌های مختلف در سه راه پتروشیمی عسلویه در اعتراض به عدم پرداخت مطالبات خود تجمع برپا کردند. برخی از معترضین با مسدود کردن مسیر تردد با تعدادی از خودروها برای احقاق حقوق خود شعارهایی سر دادند.»
ادعای فارس مبنی بر اعتراض به عدم پرداخت مطالبات در حالی است که شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، روز دوشنبه ۱۸ مهر ماه، در اطلاعیه‌ای، اعلام کرد: «زمان آن رسیده تا بطور گسترده‌ای دست به اعتراض زده و خود را آماده اعتصابات سراسری و کمرشکن نماییم؛ این اعتصاب‌ها در حمایت از اعتراضات گسترده مردم صورت می‌گیرد.»
بر اساس اعلام شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، این اعتراضات برابر فراخوان‌های قبلی طی دو روز گذشته و در حمایت از اعتراضات گسترده مردم صورت گرفت.
این شورا پیش از این در اطلاعیه خود هشدار داده بود که «کارگران آگاه و جسور نفت در قبال سرکوب و کشتار مردم ساکت و منفعل نخواهند بود و همگام و همصدا با مردم دست به اعتراض خواهند زد».
بر همین اساس، اتحادیه آزاد کارگران ایران اعتراض و اعتصاب کارگران در سایت یک پتروشیمی بوشهر، پتروشیمی هنگام و پتروپالایش کنگان را تایید کرد تا معادلات اعتراضات سراسری در ایران وارد مرحله جدید و البته بسیار حساس شود.»
ناظران معتقدند اعتصاب کارگران و کارکنان صنعت نفت و همچنین شبکه حمل و نقل کشور هرکدام به تنهایی می‌تواند کفه ترازو را به نفع معترضان سنگین کند.
این اعتصابات، تداعی کننده اتفاقات سال ۵۷ است که در نهایت منجر به استقرار جمهوری اسلامی شد، اتفاقاتی که از روز دوم مهرماه ۱۳۵۷ آغاز شد و کارمندان و کارگران پالایشگاه آبادان اعتصاب کردند. به دنبال اعتصاب کارمندان و کارگران پالایشگاه آبادان، چندروز بعد، کارکنان اداره مرکزی شرکت نفت نیز به پشتیبانی از کارکنان پالایشگاه دست از کار کشیدند. اعتصاب‌کنندگان که در حدود سه هزار نفر بودند، خواستار عدم دخالت نظامیان در پالایشگاه و سایر قسمت‌های صنعت نفت شدند. اعتصابیون همچنین خواستار ۵۰ درصد افزایش حقوق خود شدند.
بر همین اساس، فعالان سیاسی و تحلیلگران، آغاز و تداوم اعتصاب در صنعت نفت را مهمترین رخداد اعتراضات سراسری اخیر می‌دانند.