هفتاد و هشت سال از آزادی اردوگاه مرگ آشویتس می‌گذرد. نازی‌های آلمان و همدستان آنها، در مجموع شش میلیون یهودی اروپایی و میلیون‌ها نفر دیگر را کشتند. روز آزادسازی اردوگاه‌های کار اجباری به عنوان «روز یادبود قربانیان هولوکاست» در بیست و هفتم ژانویه هر سال گرامی داشته می‌شود.
امسال نیز به همین مناسبت تنی چند از مقامات عالیرتبه دولت‌های آمریکا، اسرائیل، اوکراین و همچنین شاهزاده رضا پهلوی سخنانی را در این مورد اظهار داشتند.
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده در سالروز یادبود قربانیان هولوکاست با اشاره با اینکه نسبت به ظلم نباید بی‌تفاوت باشیم، در توییتی نوشت: «یادآوری وظیفه ابدی ماست، اما بدون عمل تبدیل به یک مراسم توخالی می‌شود.»
او افزود: «ما هرگز نباید نسبت به ظلم و رنج انسانی بی تفاوت باشیم. در روز یادآوری هولوکاست، ما دوباره متعهد می شویم که علیه یهودستیزی متحد شده و علیه همه اشکال نفرت اقدام کنیم.»
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد نیز به مناسبت این روز گفت: «ما هرگز نباید فراموش کنیم و اجازه بدهیم که دیگران هولوکاست را فراموش، تحریف یا انکار کنند.»
در همین راستا بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل نیز با گرامیداشت یاد و خاطره جانباختگان هولوکاست نوشت: «امروز روز جهانی یادبود هولوکاست و دقیقاً هفتاد و‌هشت سال از آزادی اردوگاه مرگ آشویتس می گذرد.»
نخست وزیر اسرائیل افزود: «ما در اسرائیل این رویداد را با گرامیداشت یاد و خاطره مقدس کسانی که به دست رژیم قاتل نازی کشته شدند، گرامی می‌داریم.»
ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین نیز که خود یک یهودی است، روز جمعه هفتم بهمن‌ماه، با انتشار ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی گفت: «امروز مثل همیشه، اوکراین یاد میلیون‌ها قربانی هولوکاست را گرامی می‌دارد. می‌دانیم و به یاد داریم که بی‌تفاوتی نیز همچون نفرت می‌تواند جان افراد را بگیرد.»
او با درخواست از ملت‌های جهان برای غلبه بر بی‌تفاوتی و نفرت، گفت: «بی‌تفاوتی و نفرت با هم شر می‌آفرینند.»
به گزارش بنیاد یدوشم، هولوکاست یک نسل‌کشی بی‌سابقه، کامل و سیستماتیک بود که توسط آلمان نازی و شرکای آن با هدف نابودی یهودیان انجام شد. انگیزه اصلی آن ایدئولوژی نژادپرستانه ضد‌یهود نازی بود. آلمان نازی بین سالهای ۱۹۳۳ و ۱۹۴۱ سیاستی را دنبال کرد که با سلب حقوق و مالکیت یهودیان آغاز شد و با شناسایی و تمرکز بر آنها ادامه یافت. این سیاست در آلمان و بسیاری از کشورهای اروپای اشغالی، مورد حمایت گسترده قرار گرفت. نازی ها و شرکایشان در سال ۱۹۴۱، با تهاجم به سرزمین های اتحاد جماهیر شوروی، کشتار دسته جمعی و سیستماتیک یهودیان را آغاز کردند. تا سال ۱۹۴۵ نزدیک به «شش میلیون یهودی» به قتل رسیده بودند.
بنا بر اسناد منتشر شده در وبسایت این بنیاد، در دوره اوج کشتار، در طی ۲۵۰ شبانه روز بین آوریل تا نوامبر ۱۹۴۲، «دو و نیم میلیون» یهودی مرد، زن، پیر و به ویژه کودک به قتل رسیدند. قاتلان در هیچ مرحله‌ای خویشتنداری نشان ندادند. قتل‌ها تنها زمانی کاهش یافت که تعداد یهودیان کاهش یافت و تنها زمانی متوقف شد که نازی ها تسلیم شدند
این بنیاد تصریح می کند:«در جریان هولوکاست بزرگترین فاجعه از نظر گستره و ماهیت بر سر مردم یهود آمده است، هزاران جامعه یهودی به همراه گنجینه های مادی و معنوی آنها ویران شدند.»
بنیاد یدوشم می‌نویسد: «در طول جنگ، بیشتر یهودیان اروپا به قتل رسیدند. فرهنگ باشکوهی که بیش از دو هزار سال رشد کرده بود به پایان رسید. بازماندگان خسته بقیه نیروی خود را جمع کردند و با نشاط معجزه آسایی زندگی خود را بازسازی کردند. آنها تصمیم گرفتند از شکنجه کنندگان خود انتقام نگیرند، بلکه تلاش کردند تا آنها را محاکمه کنند. آنها زندگی را انتخاب کردند، خانواده های جدید در سایه سوگ به وجود آمدند و جوامع پر رونق، همزمان با حفظ یاد هولوکاست و قهرمانی به زندگی معنا بخشیدند.»
