هرچند در تعریف نسل کشی اختلاف نظرهایی وجود دارد، اما بطور کلی به نابودی عمدی یک نژاد اشاره دارد که در جوامع قدیمی و مدرن به دلایل متفاوت صورت گرفته است.
به نوشته "لیست ورس" ده مورد دهشتناک نسل کشی در تاریخ بشر، از این قرار است که وحشتناک ترین آنها را در پایین فهرست زیر و در رتبه یک می خوانید.
۱۰ - نسل کشی انفال
"لیست ورس" می نویسد کردها یک قوم باستانی ایرانی هستند که در چندین کشور در خاورمیانه پراکنده اند. تخمین زده می شود کمتر از بیست درصد جمعیت عراق کرد هستند و اکثرا در شمال کشور بسر می بردند همیشه با دولت در تقابل بوده اند، تنش ها در جریان جنگ ایران و عراق اوج گرفت و رژیم صدام حسین آنچه را پیکار انفال نامیده شد، در سال ۱۹۸۸ آغاز کرد.
رهبری پیکار را علی حسین المجید پسر عموی صدام برعهده داشت که با استفاده از مواد شیمیایی از جمله گار خردل، سارین، و گاز ضد اعصاب وی اکس، به "علی شیمیایی" مشهور شد. تخمین زده می شود بیش از ۱۸۰ هزار کرد کشته شدند. او توسط ارتش آمریکا دستگیر و به جرم ارتکاب جنایات جنگی اعدام شد.
۹ - نسل کشی موریوری
مائوری ها مردم بومی جزایر پلینزی نیوزلند هستند، که حدود ۸۰۰ سال در منطقه زندگی می کردند. حدود ۵۰۰ سال پیش،گروهی از مائوری ها به جزایر چاتام مهاجرت کردند و جامعه ای را که بر زندگی صلحجویانه متمرکز بود بنا نهادند و خود را "موریوری" نامیدند.
بقیه، قبایل جنگجوی مائوری بزودی با آمریکایی ها و اروپایی ها تماس برقرار کردند، در حالی که جلسات اولیه گاهی با خوردن خارجیان پایان می یافت. در آغاز ۱۸۳۵، مائوری های بسیار مسلح وارد جزایر چاتام شدند و به کشتن و خوردن خویشاوندان بی دفاع خود پرداختند. آنهایی که جان بدر بردند، برده می شدند و ناچار بودندبا مائوری ها ازدواج کنند. در کمتر از ۳۰ سال فقط ۱۰۱ موریوری باقی ماندند. آخرین نفر با خون خالص موریوری در سال ۱۹۳۵ مرد.
۸- نسل کشی رواندا
مانند مائوری و موریوری، هوتوها و توتسی ها احتمالا اجداد مشترک دارند. در حقیقت بین آنها تا پیش از ورود امپریالیست های بلژیکی و آلمانی اختلاف زیادی وجود نداشت. اروپایی ها دو گروه را اکثر بر زمینه های اقتصادی تقسیم کردند و توتسی ها ثروتمندتر شدند.
توتسی ها سال ها طبقه حاکم در رواندا بودند، و احکام و مقررات خود را در برخی موارد با خشونت علیه مردم هوتو اجرا می کردند. اما در اوائل دهه ۱۹۹۰ قیام آغاز شد و هوتی ها در کشتار جمعی توتسی ها درگیر شدند. صدها هزار نفر کشته شدند – شیوه ترجیحی اعدام استفاده از قمه بود، زیرا مهمات بسیار گران و تهیه آن دشوار بود.
۷- قحطی سیب زمینی ایرلند
در حالی که بریتانیا نمی تواند مستقیما مسئول بلایی که قحطی سیب زمینی ایرلند موجب شد شناخته شود، اما مورخان گفته اند قصور بریتانیا از اقدام مناسب می تواند به معنای نسل کشی باشد. برای قرن ها، خونریزی بین بریتانیایی های پروتستان و ایرلندی های کاتولیک در جریان بوده است، و تا امروز با اقدامات گروه های جدایی خواه مانند "ارتش جمهوریخواه ایرلند" ادامه دارد.
بین ۱۸۵۲-۱۸۴۶ هزاران نفر در اثر بیماری و گرسنگی جان سپردند. زمینداران ثروتمند بریتانیایی کشاورزان را وقتی قادر به پرداخت اجاره نبودند، از زمین هایشان بیرون می کردند. در نتیجه، یک میلیون ایرلندی مردند، و یک میلیون دیگر ناچار به مهاجرت شدند.
۶- نسل کشی پیگمی
قبایل پیگمی در آفریقای مرکزی یافت می شوند. آنها که اکثرا بدوی و جنگل نشین هستند، در جریان جنگ های داخلی کنگو در منطقه به شدت آسیب دیدند.
نمایندگان پیگمی به سازمان ملل متحد متوسل شدند و ادعا کردند که جناح های شورشی، مانند جنبش برای آزادی کنگو، مردم آنها را شکار می کنند و می خورند. فقط ۵۰۰ هزار پیگمی باقی مانده است، و تعداد آنها در برابر کشتار و جنگ زدایی به شدت رو به کاهش می رود.
۵- نسل کشی آمریکاییان بومی
تعیین تعداد آمریکاییان بومی پیش از ورود کریستوفر کلمبوس غیر ممکن است، اما تخمین های محافظه کارانه معمولا این رقم را حداقل یک میلیون نفر می داند. در سال های بعد ۱۴۹۲ میلادی اروپاییان وارد شدند، هر موجی برای کنترل منابع طبیعی دنیای جدید از گروه قبلی مصمم تر بود. مردم بومی تنها مانع در برابر آنها بودند.
در آمریکای جنوبی، فرانسیسکو پیزارو، مردم "اینکا" را قصابی کرد. در مکزیک، هرنان کورتز آزتک ها را نابود کرد. اما ویران کننده ترین از همه برای مردم بومی بیماری بود – بویژه آبله - که هیچ مصونیتی در برابر آن نداشتند.
میلیون ها بومی نابود شدند، تا جایی که گرگ ها آنها را در حالی که در روستاهایشان سرگردان بودند می بلعیدند. امروز جمعیت آمریکاییان بومی پراکنده هستند، و بسیاری از قبایل و سنت های قدیمی برای همیشه از بین رفته است.
۴- "نسل های به سرقت رفته" ابوریجینال ( ساکنان بومی استرالیا)
ابوریجینال ها از جمله قدیمی ترین نژادها در سراسر جهان هستند. آزمایش های اخیر "دی ان ای" حاکی است آنها ریشه ای آسیایی دارند، که ۵۰ هزار سال پیش یا بیشتر وارد استرالیا شدند. از آغاز ۱۹۰۹ ( که تا دهه ۱۹۷۰ ادامه یافت) دولت استرالیا سیاست دور کردن اطفال ابوریجینال از پدران و مادرانشان را به اجرا گذاشت.
انگیزه دقیق این عمل هنوز مورد بحث است، برخی ادعا می کنند برای "حفاظت" از آنها در برابر شیوه های بدوی والدینشان بود. دیگران معتقدند بچه ها یا برای جلوگیری از ازدواج با سفید پوستان، یا ترغیب به آن، برده می شدند. مورخان در این باره که آیا این اقدام به معنای نسل کشی بود یانه بحث می کنند، اما در ۲۰۰۸، دولت استرالیا رسما از "نسل به سرقت رفته" عذر خواهی کرد.
۳- نسل کشی ارامنه
امپراتوری عثمانی مسئول بسیاری از موارد بزرگ نقض حقوق بشر بود، اما هیچکدام وحشیانه تر از نسل کشی ارامنه نبود. از آغاز ۱۹۱۵، در حالی که بقیه جهان مشغول جنگ جهانی اول بود، عثمانی ها ارامنه را هدف گرفتند.
این نسل کشی، هر چند به اندازه هالوکاست شناخته شده نیست، اما بسیار دهشتناک بود. مردان قصابی می شدند، و زنان و کودکان را به راه پیمایی های مرگ با عبور از صحرای سوریه مجبور می کردند. تمامی روستاها با ساکنانشان به آتش کشیده می شدند، و قایق های پر از ارامنه به دریای سیاه برده می شوند و غرق می شدند.
۲- نسل کشی بوسنی
فروپاشی اتحاد شوروی پیامدهای سیاسی و اجتماعی گسترده ای داشت، هیچکدام ویران کننده تر از آنچه در یوگوسلاوی سابق اتفاق افتاد نبود. از آغاز ۱۹۹۰، کشور به جمهوری هایی تقسیم شد، و تنش های قومی شدید و دربدری مردم را به دنبال آورد.
بدترین جنایت ها در بوسنی اتفاق افتاد، در آنجا ژنرال راتکو ملادیچ، رهبری اعدام هزاران مسلمان بوسنیایی و صرب را در کوشش برای "پاکسازی قومی" منطقه بر عهده گرفت.
۱- هالوکاست
از زمان های قدیم، یهودیان توسط مصریان، رومن ها و مسیحیان هدف آزار قرار گرفته اند. اما کمتر یک نسل کشی به فراگیری هالوکاست نازی ها بوده است: "راه حل نهایی" آدولف هیتلر برای مساله یهودیان.
مهم است وضعیت اقتصادی و اجتماعی آلمان در سال های پس از جنگ جهانی اول را فهمید. در معرکه هرج و مرج برآمده از آن، هیتلر پیام نفرت خود را تبلیغ می کرد و از یهودیان به عنوان سپر بلای از دست دادن شکوه آلمان استفاده می کرد.
بقیه در تاریخ ثبت شده است. یهودیان دسته دسته به محله های محاصره شده "گتو ها" رانده می شدند و سپس با قطار به "اردوگاه ها" برده می شدند و در آنجا شکنجه و کشته می شدند. تا ۱۹۴۵، وقتی اردوگاه ها آزاد شدند، دست کم شش میلیون یهودی کشته شده بودند.