کریم محمدی، پدر نرگس محمدی برنده جایزه صلح نوبل که در زندان اوین به سر می‌برد، در حالی که از ملاقات و تماس تلفنی با دخترش محروم بود، در نهمین دهه از زندگی‌اش درگذشت.
حساب اینستاگرام نرگس محمدی روز سه‌شنبه هشتم اسفند با انتشار متنی از درگذشت پدر این فعال حقوق بشر خبر داد و اعلام کرد کریم محمدی ۲۲ ماه از دیدار دخترش محروم بود و سه ماه بود که حتی صدایش را نیز نشنیده بود.
کریم محمدی بیش از ۹۰ سال داشت و در «روزهای واپسین عمر» خود، و پس از آن که از تماس تلفنی با نرگس محمدی نیز محروم شد، در دی ۱۴۰۲ نوشته بود: «این روزها را داشتم با حسرت دیدن دختر و نوه‌هایم سر می‌کردم. گلایه‌ای هم نداشتم. اما حسرت شنیدن صدای دخترم از زندان ظالم را تاب نمی‌آورم.»
پدر نرگس محمدی گفته بود: «من نمیدانم حکومت ظالم، ظلمش را تا کجا پیش خواهد برد. اما میدانم و ایمان دارم که چنین ظلمی، ظالم را به کام آتش ویرانگر آه مظلومان خواهد کشید. میدانم نرگس که نه سال است ، کیانا و علی را ندیده و تاب آورده ، این بی خبری و نشنیدن صدای پدرش را نیز تاب خواهد آورد. اما من تاب نخواهم آورد.»
برخی زندانیان سیاسی و مدنی پیشین، به سختی‌های سوگواری در زندان اشاره کرده و آن را رنجی «کشنده» دانسته‌اند.
جمهوری اسلامی علاوه بر زندانی کردن مدافعان حقوق بشر و فعالان سیاسی و مدنی، با محروم کردن خانواده‌ها از حق ملاقات و تماس تلفنی، خانواده‌های آنها را نیز آزار می‌دهد.
در ماه گذشته صدای آمریکا به نامه‌ای از رضا محمدحسینی، زندانی سیاسی در قزل‌حصار دست یافت که در آن با نگارش آن چه از زمان آخرین بازداشت بر او گذشته، تأکید کرد که درگذشت پدرش «قتل حکومتی» و «ایست قلبی» ناشی از مشاهده بازداشت «وحشیانه» او بوده و سپس مقامات قضایی در صدد اجرای «پروژه مجنون‌سازی» برای این زندانی سیاسی بوده‌اند.
رضا محمدحسینی با یادآوری «آخرين تصویر» پدرش از او حین «وداع زندگی»، شرح داده که ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲، یک روز مانده به تولد ۳۰ سالگی‌اش، در حالی که در تدارک یک «جشن کوچک» خانوادگی بوده‌اند، مأموران اطلاعات سپاه ناگهان به خانه آنها حمله کرده‌اند. در فاصله‌ای کوتاه پس از آن، پدر این زندانی سیاسی که حدودا ۶۰ ساله بود، با ایست قلبی جان باخت.