احمد وحیدی، وزیر کشور جمهوری اسلامی ۱۸ دی ماه ۱۴۰۱ در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا ادعا کرد که ما در ایران «چیزی به نام پدیده لباس شخصی نداریم و این بیشتر جوسازی» است.
او به وضوح گفت: «بخش زیادی از این‌ها اگر نگوییم همه‌اش، اکثریت‌اش جوسازی است، نیروهای ما بسیار روشن با لباس رسمی در چهارراه‌ها و جاهای دیگر حضور داشتند. طبیعتا ماموران اطلاعاتی در همه جا موظف هستند با لباس خاص خودشان باشند و اسمش لباس شخصی نیست؛ وظیفه‌شان این است. لذا ما چیزی به نام پدیده لباس شخصی نداریم و این بیشتر جوسازی است.»
وب‌سایت راستی آزمایی «فکت‌نامه» با رد این ادعای وزیر کشور جمهوری اسلامی نوشت: «در ماه‌های اخیر اظهارات متعددی از سوی مسئولان امنیتی، نظامی و نمایندگان مجلس مطرح شده که بر حضور نیروهای لباس شخصی در اعتراضات صحه می‌گذارد.»
این وب‌سایت در ادامه به شواهدی برای اثبات گفته خود اشاره می‌کند و می‌نویسد: در روز ۱۸ مهر، موسی غضنفرآبادی، نماینده کرمان و رییس کمیسیون حقوقی مجلس در گفت‌وگو با وب‌سایت «فراز» در پاسخ به این سوال که نیروهای لباس‌شخصی حاضر در خیابان وابسته به کدام نهادند و از کجا دستور می‌گیرند، ضمن تایید تلویحی وجودشان گفت: «این نیروها باید خود مردم باشند».
در نمونه‌ای دیگر در روز ۳۰ آبان جلیل رحیمی جهان‌آبادی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، در رابطه با مسأله لباس شخصی‌ها ضمن تاکید بر وجود آنان، گفت: «برخی سودجویان از چنین فضایی سواستفاده می‌کنند، این ضعف سیستم امنیتی و انتظامی کشور است که افرادی بدون اینکه منتسب به جایی باشند و از نظر قانونی مشخص باشد که اختیار دارند یا ندارند در این مسائل و مداخلات حضور داشته باشند.»
محمدحسین آصفری نماینده مجلس و عضو کمیسیون امنیت ملی هم در گفت‌وگو با رویداد ۲۴ در جواب به این سوال که آیا «وقتی یک نیروی لباس شخصی به راحتی با اسلحه در شهر تردد می‌کند و تیراندازی هم می‌کند و نمی‌توان او را از نیروی رسمی نظامی تشخیص داد، طبیعتا فضا برای حضور نیروهای تروریست باز نمی‌شود؟» گفت:«اگر یک لباس شخصی کلت کمری در اختیارش باشد، اشکالی ندارد اما وقتی سلاح بزرگ دست یک نفر است باید حتما یونیفرم پلیس را بپوشد تا خدایی نکرده سبب سوء استفاده تروریست‌ها نشود و مردم بتوانند آن‌ها را هم تشخیص دهند.»
استفاده از ماموران لباس شخصی به عنوان نیروی سرکوب اعتراضات خیابانی در ایران بی‌سابقه نیست. موارد بسیاری از حضور این افراد در کنار نیروهای نظامی، انتظامی و گارد ویژه در سرکوب اعتراضات خیابانی ایران تا امروز گزارش شده و عکس‌ها و فیلم‌های فراوانی از آنان ثبت شده است که در آرشیو رسانه‌های اجتماعی موجود است.
«انصار حزب‌اله»، «حزب‌اللهی»ها، «چماقداران»، «نیروهای خودسر»، «آتش به اختیارها» و اخیرا «نیروهای حافظ امنیت» بعضی از اسم‌هایی است که مخالفان و موافقان نیروهای «لباس شخصی» در چهار دهه اخیر به آنان داده‌اند.
با این وجود ارتباط سازمانی لباس شخصی‌ها با نهادهای نظامی، انتظامی و امنیتی جمهوری اسلامی برای مردم مشخص نیست و همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.