برخی مقامات سازمان حفاظت محیط زیست تأیید می‌کنند که نیمی از فاضلاب پردیس به سد ماملو وارد می‌شود و یک مقام انجمن آب و فاضلاب ایران نیز می‌گوید سالانه ۲۰ میلیون متر مکعب فاضلاب انسانی به مخزن این سد ریخته می‌شود.
به گزارش ایسنا در روز چهارم بهمن، وضعیت آلودگی آب سدها در ایران بدتر شده، از جمله «مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست می‌گویند نیمی از فاضلاب تولیدی پردیس به منابع آب سد ماملو وارد می‌شود.»
سد ماملو آب آشامیدنی بخش‌هایی از جنوب تهران و شهرهای ورامین، پیشوا، قرچک، و پاکدشت و همچنین آب مصرفی صنایع موجود در این مناطق را تأمین می‌کند و بنا بر این گزارش، «تا سه سال آینده هم نمی‌توان به احداث تصفیه‌خانه امیدوار بود.»
اظهارات درباره ورود فاضلاب «انسانی و صنعتی» از شهر پردیس به بالادست سد ماملو متناقض است، چنان‌که شرکت عمران شهر جدید پردیس که مسئول ساخت تصفیه‌خانه شماره ۲ فاضلاب این شهر است، ادعا کرده «فقط ۱۰ درصد از فاضلاب مسکن مهر به اراضی روستای باغکمش در چند کیلومتری سد ماملو می‌ریزد.»
بنا بر این گزارش، حسین نایب عضو هیات مدیره انجمن آب و فاضلاب ایران نیز گفته است که «سالیانه ۲۰ میلیون متر مکعب، فاضلاب انسانی وارد مخزن سد ماملو می‌شود.»
جمعیت منطقه بالادست سد ماملو «۶۰۰ هزار نفر» است و به گفته هدایت فهمی، رئیس مرکز «پژوهاب‌گستر وزارت علوم»، نیمی از فاضلاب پردیس به منابع آبی سد ماملو می‌ریزد و تنها «نیمی از جمعیت ۵۰۰ هزار نفری شهر جدید پردیس به تأسیسات جمع‌آوری و تصفیه فاضلاب دسترسی دارند.»
این مقام مسئول در وزارت علوم گفته است، حتی پیش از آبگیری سد ماملو در سال ۱۳۸۶ «پساب صنعتی و انسانی وارد رودخانه جاجرود» می‌شد و «در نقاط مختلف کشور شاهد ورود منابع آلاینده به سدها و رودخانه‌ها و دیگر منابع آبی هستیم.»
مصطفی فدایی‌فرد، کارشناس مدیریت منابع آب و رئیس پیشین کمیته تخصصی ارزیابی سیلاب کمیته ملی سدهای بزرگ ایران، نیز در تشریح وضعیت آلودگی آب برخی دیگر از سدهای کشور گفته است، مشکل سد قشلاق در سنندج «به مراتب بدتر از سد ماملو» است و تصفیه‌خانه سد ژاوه در جنوب غربی سنندج «۵۰ درصد از پساب را تصفیه می‌کند.»
هم‌زمان، ایرنا گزارش داد که علی سلاجقه رئیس سازمان محیط زیست با بیان این که «مدیریت آب در کشور عالمانه نبوده»، بازگرداندن رودخانه‌ها به حالت طبیعی «بدون دخالت انسان» و کاهش آلایندگی را ضروری دانست.