وال استریت ژورنال در مقاله‌ای نوشته است تظاهرات ضددولتی از ماه شهریور سراسر ایران را فراگرفته و اغلب، این زنان هستند که آن را رهبری می کنند. آنها خطرات زیادی را متحمل می شوند تا خشم فروخورده خود را، نسبت به محدودیت هایی که به نام اسلام بر آن ها تحمیل می شود، نشان دهند.
وال استریت ژورنال می‌نویسد این یکی از جدیترین چالش‌ها برای روحانیون حاکم بر کشور است و دولت مصمم به سرکوب آن است.
در ادامه مقاله آمده است زن ۲۳ ساله‌ای که حاضر به سرکردن روسری نبود، مورد اصابت گلوله های ضد شورش نیروهای امنیتی قرار گرفت. یک مادر مطلقه دستگیر شد و پنج شب را با ۳۲ زن دیگر در زندان گذراند. یک کارمند بخش بهداشت و درمان که به تظاهرات پیوسته میترسد شغل خود را از دست بدهد.
گروهی از زنان ایرانی که در تظاهرات اخیر شرکت کرده اند و «وال استریت ژورنال» با آنها مصاحبه کرده است عمیقا از زندگی در نظام دینی ایران – به ویژه به علت حجاب اجباری و حضور پلیس اخلاق – سرخورده اند ولی در ضمن در حال سنجیدن هزینه های تداوم اعتراضاتشان هستند.
علی خامنه‌ای روز چهارشنبه ۲۰ مهرماه گفت: «بعضی ها یا عامل دشمناند یا با دشمن همسو هستند و بعضیها هم هیجان زدهاند.»
یکی از کسانی که در اولین شب تظاهرات در ۲۵ شهریور شرکت کرده یک کارمند مجرد ۳۱ ساله بهداشت و درمان است که از نابرابریهای زندگی روزمره در ایران عصبانی است. او که در تظاهرات سال ۱۳۹۲ در اعتراض به افزایش قیمت بنزین هم شرکت داشته میگوید: «این جدیتر است چون ما آینده ای برای خودمان نمیبینیم. فقط در مورد حجاب نیست؛ مربوط به تمام زندگی هایی است که آنها برای ما ساخته‌اند.» ولی او گفت که با تشدید سرکوب از شرکت در تظاهرات خودداری کرده چون می ترسد که شغلش را از دست بدهد. او می گوید پدر و مادرش – که از حامیان انقلاب سال ۱۳۵۷ بودند – اکنون به خاطر جامعه ای که انقلاب به وجود آورده از او عذر می خواهند، نگران آینده اش هستند و می خواهند که اگر می تواند مهاجرت کند.
آزاده معاونی، نویسنده و استاد دانشگاه ایرانی- آمریکایی که در زمان شروع اعتراضات در تهران بوده می گوید که زنانی از هر سن را در برخی محله ها بدون روسری دیده است. ولی به نظر او مشخص نیست که آیا این اعتراضات می تواند به تغییر عمدهای در قانون حجاب، که ستونی اساسی از حکومت اسلامی ایران است، منجر شود.
زنان جوان تر البته سرکش‌ترند. یک زن ۲۳ ساله ی فارغ التحصیل دانشگاه - با موهای کوتاه و ناخن های صورتی - گفت که ماموران امنیتی هفته گذشته وقتی بدون روسری به سمت محل تظاهرات می رفته به او تذکر داده اند و وقتی بی اعتنایی کرده با گلولههای ضد شورش به او شلیک کرده اند. لب پایین او در اثر تیراندازی زخمی شد و با دوستانش به بیمارستان رفت ولی نام واقعی اش را ثبت نکرد تا نتوانند او را شناسایی کنند. روز بعد در تظاهرات باز هم به او شلیک شد و عکس هایی را از بیش از دوازده زخم گلوله روی بازو، پشت و گوش چپش به اشتراک گذاشت. او می گوید: «قبلا زنها با پلیس اخلاق دهن به دهن نمیشدند ولی حالا دیگر نمی ترسند.»
مونا تجلی، کارشناس مشارکت سیاسی زنان ایرانی، میگوید که چند ماه پس از انقلاب ۱۳۵۷ ، برنامه های دولت جدید برای الزامی کردن حجاب، زنان را معترضانه به خیابان کشید ولی قانون حجاب سرانجام در سال ۱۳۶۲ تصویب شد. از آن زمان زنان به مبارزات خود علیه حجاب اجباری و محدودیتهایی مانند ممنوعیت حضور در رویدادهای ورزشی ادامه دادند ولی دستاوردهای محدودی داشتهاند. او می گوید زمانی که اصلاح طلبان و میانه روها قدرت را در دست داشتند، زنان کمی آزادتر بودند ولی از وقتی که تندروها قدرت را در دست گرفته اند، اعمال قانون حجاب شدیدتر شده است.
یک زن ۳۲ ساله مطلقه در ۱۰ روز اول تظاهرات در کرج بوده و معترضان دیگر او را «پیر» می دانسته اند. خانواده اش به او توصیه کردند که از اشتباهات انقلاب ۱۳۵۷ درس بگیرد و به تظاهرات نپیوندد ولی او بعد از این که بارها به خاطر حجابش به او تذکر داده شد و دو بار دستگیر شد، به تظاهرات پیوست. او در روز دهم تظاهرات به همراه ۹۶ نفر دیگر شامل ۳۲ زن دستگیر شد و ۵ روز در بازداشت بود تا این که با قرار وثیقه آزاد شد. او میگوید که به مخالفت با حکومت ادامه خواهد داد. «زن ها به تنهایی نمی توانند این سیستم را نابود کنند. ولی در همه تظاهرات مردها هم کنار زنها ایستادند. به نظر من در این صورت است که جامعه می تواند این سیستم را تغییر دهد.»