دانشگاه ییل Yale University در سال ۱۷۰۱ (۱۰۸۰خورشیدی) در نیوهِیوِن ایالت کنتیکت بنیان گذاشته شد. ییل یک دانشگاه پژوهشی خصوصی است و به نوشته وبسایت این دانشگاه، از لحاظ قدمت سومین مؤسسه آموزش عالی آمریکا است.
پنج رئیس جمهوری آمریکا فارغ التحصیل دانشگاه ییل هستند: ویلیام هاوارد تفت، جرالد فورد، جورج هربرت واکر بوش، جورج دبلیو بوش و بیل کلینتون. شش عضو هیأت علمی و فارغ التحصیل دانشگاه ییل از برندگان جایزه نوبل هستند. در فهرست شخصیت های برجسته دانش آموخته ییل همچنین نام چهار وزیر خارجه آمریکا دیده می شود: جان کری، هیلاری کلینتون – سایروس ونس، و دین اچسن.
دانشگاه ییل امروز با دانشکده های وابسته مثل کالج ییل و دانشکده عالی علوم و هنرها و ۱۳ دانشکده تخصصی دیگر، میزبان بیش از ۴،۱۰۰ عضو هیأت علمی و در حدود ۱۲،۰۰۰ دانشجو از ۱۱۹ کشور جهان در مقاطع تحصیلی از کارشناسی تا دکترا و فوق دکتراست. بیش از ۲،۳۰۰ پژوهشگر و بورسیه بین المللی از ۹۶ کشور در این دانشگاه به تحصیل و پژوهش مشغول هستند.
ارزش موقوفه مالی که به ییل تخصیص یافته ۲۰.۷ میلیارد دلار است، که این دانشگاه را در میان نهادهای آکادمیک سراسر جهان در مرتبه دوم قرار می دهد.
برنامه مطالعات ایرانی در مرکز مک میلان دانشگاه ییل
برنامه مطالعات ایرانی در مرکز مطالعات بین المللی مک میلان دانشگاه ییل قرار دارد و به ترویج مطالعات درباره ایران، افغانستان، و حوزه فرهنگی زبان فارسی می پردازد. برنامه مطالعات ایرانی در کنار زبان و فرهنگ به مسائل منطقه ای و بین المللی، تحولات سیاسی داخلی و نیز جامعه، تاریخ، مذهب، هنر، تاریخ هنر، فرهنگ، حقوق، طب و بهداشت عمومی، اقتصاد و محیط زیست کشورهای فارسی زبان می پردازد. در وبسایت دانشگاه ییل آمده برنامه مطالعات ایرانی تلاش دارد تا نظرات مختلف درباره سیاست خارجی، صداهای غیردولتی و نظر گروه های محروم ایران مثل زنان، روشنفکران دگراندیش، اقلیت های مذهبی و قومی و مخالفان را منعکس کند. این برنامه همچنین مطالعه ایران و افغانستان را در چارچوبی بزرگتر یعنی خاورمیانه، و به ویژه در رابطه با عراق، عربستان سعودی و دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس، پاکستان، هند، چین و آسیای مرکزی تشویق می کند.
پروفسور عباس امانت، رئیس برنامه پژوهش های ایرانشناسی دانشگاه ییل
دکتر عباس امانت، استاد تاریخ و مطالعات بین المللی و منطقه ای در دانشگاه ییل است. وی در سال ۱۹۷۱ (۱۳۵۰) از دانشگاه تهران لیسانس، در سال ۱۹۸۱ (۱۳۶۰) از دانشگاه آکسفورد دکترایش را گرفت. دکتر عباس امانت عضو شورای سردبیری و همکار سالیان دراز دانشنامه ایرانیکا بوده و سردبیری مجموعه پرشیا (از انتشارات میج) را برعهده داشته است. ایشان در سال های ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۷ سردبیر ژورنال ایرانشناسی از انتشارات انجمن بین المللی ایرانشناسی، و در سال های ۸۳-۱۳۷۲ رئیس شورای مطالعات خاورمیانه در دانشگاه ییل بوده است.
شماری از آثار عمده پروفسور امانت عبارتند از «آخرالزمان ایرانی: تشیع در ایران» (چاپ ۱۳۷۶)؛ «قبله عالم: ناصرالدین شاه قاجار و پادشاهی در ایران سال های ۱۲۱۰ تا ۱۲۷۵ خورشیدی» (۱۳۷۸)؛ «رستاخیز و نوآوری: تکوین جنبش بابی در ایران» (۱۳۷۸)؛ ویرایش کتاب شهر و تجارت: نظرات کنسول کیت ابوت درباره وضعیت اقتصادی و اجتماعی ایران (۱۳۶۲)؛ « اضطراب تاجگذاری: خاطرات شاهزاده خانم ایرانی از حرمسرا تا نوگرایی» (۱۳۷۴)؛ «تصور پایان جهان: تفکرات آخرالزمانی از خاورمیانه عهد باستان تا آمریکای مدرن» (۱۳۸۱)؛ «شریعت: قوانین اسلامی در دنیای معاصر» (۱۳۸۶)؛ «پژوهشی در مناسبات تاریخی آمریکا با خاورمیانه» (۱۳۸۶)؛ «آیا خاورمیانه وجود دارد؟: تحول و تکامل یک مفهوم تاریخی» (۱۳۹۱)؛ و «ایران رویاروی دیگران: مرزهای هویتی در چشم انداز تاریخی» (۱۳۹۱).
دکتر امانت ویراستاری کتاب «ایالات متحده و خاورمیانه: چشم انداز تاریخی روابط دیپلماتیک و اقتصادی» (۱۳۷۹)؛همکاری در ویرایش «رویارویی فرهنگی آمریکا و خاورمیانه» (۱۳۸۱)؛ و «تفکر آخر زمانی و خشونت» (۱۳۸۳) را هم برعهده داشته است.