تا بحال «روابط ویژه» بهترین و مناسب ترین دو واژه ای بود که می توانست برای روابط سیاسی – دیپلوماتیک – اقتصادی – فرهنگی– نظامی و تاریخی بین دو کشور ایالات متحده آمریکا و بریتانیا مورد استفاده قرار گیرد، ۲ واژه ای که وینستون چرچیل آن را در سخنرانی مشهور خود پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۶ میلادی بکار برد.
اما اکنون دیوید کامرون نخست وزیر آن کشور می گوید این روابط به مرحله اساسی رسیده است.
با این حال تاریخ نشان می دهد که بخش قابل توجهی از این رابطه بر پایه شکل گرفتن آمریکا بوجود آمده است، بر پایه حضور صدها هزار انسانی که در قرن های پانزدهم، شانزدهم، هفدهم و هیجدهم میلادی سرزمین های خود را در آرزوی یافتن دنیائی جدید ترک کرده و راهی ینگه دنیا شده بودند.
... و هر چند که هم آمریکا و هم بریتانیا با کشورهای دیگر روابط نزدیکی دارند با این همه، سطح همکاری ها این دو کشور در چارچوب اقتصادی، بازرگانی و تجارت ، طرح ریزی های بزرگ در عملیات نظامی، تکنوژی سلاح اتمی و سرانجام مبادله اطلاعات را نمی توان در بین قدرت های بزرگ دیگر مشاهده کرد.
آمریکا و انگلستان در جنگ جهانی اول، در جنگ جهانی دوم، در جنگ کره( بین کره شمالی و کره جنوبی) جنگ سرد، جنگ خلیج فارس و جنگ های عراق و افغانستان متحدان بسیار نزدیکی بوده اند.
نیروهای آمریکا و انگلستان در واقع از سال ۱۸۵۹ تا بحال در کنار یکدیگر در جنگ های گوناگونی جنگیده اند. دو کشور در دوران جنگ سرد متفقاً عملیات نظامی را در پایگاه های نظامی بریتانیا در دیگو گارسیا* در اقیانوس هند و در آسنشن آیلند** در اوقیانوس آتلانتیک انجام داده اند.
پس از حمله تروریست های القاعده به نیویورک و واشنگتن در یازدهم سپتامبر سال ۲۰۰۱، تونی بلر نخست وزیر وقت بریتانیا فوراً به واشنگتن آمد تا بریکپارچگی خود با واشنگتن تاًکید کند و ۹ روز پس از حمله های تروریستی ۱۱ سپتامبر بود که جورج دابلیو. بوش رئیس جمهوری وقت آمریکا در سخنرانی خود در کنگره آمریکا اعلام کرد که « آمریکا دوستی واقعی تر از بریتانیای کبیر ندارد».
آمریکا و انگستان همچنین در مورد تبادل مسائل اطلاعاتی و سیاست های اقتصادی همکاری های بسیار نزدیکی طی ده های اخیر با یکدیگر داشته اند.
در آن چه به روابط کنونی سیاسی دو کشور ارتباط دارد، پس از انتخاب دیوید کامرون به نخست وزیری بریتانیا در ۱۱ مه ۲۰۱۰، پرزیدنت اوباما نخستین رهبر یک کشور خارجی بود که این موفقیت را به وی تبریک گفت.
پرزیدنت اوباما پس از این گفتگو اظهار داشت که من به آقای نخست وزیر گفتم آمریکا دوست و متحد نزدیک تری از انگستان نداشته است و من شخصاً به ادامه روابط خاص بین دو کشور متعهد هستم، به پیوندی که برای نسل ها و در همه جا پایداری کرده است.
هنگامی که دیوید کامرون نخست وزیر انگلستان برای نخستین بار به دعوت کاخ سفید به واشنگتن آمد، هر دو رهبر اتحاد خود را با یکدیگر در موارد و مسائل گوناگون از جمله جنگ افغانستان، اعلام کردند. دیوید کامرون کمی پس از آن گفت: از زمانی که من باراک اوباما را دیده ام، ما روابط بسیار بسیار نزدیکی را با یکدیگر حفظ کرده ایم، روابطی در چارچوب وفاداری و مواضع بسیار نزدیک ما در باره تمام موارد کلیدی و حساس، اعم از این که افغانستان باشد یا روند صلح در خاور میانه یا ایران.
دیوید کامرون نخست وزیر انگلستان می گوید منافع ما با یکدیگر متصل شده است و ما باید کاری کنیم که این روابط نزدیک ادامه داشته باشد.
... و از سوی دیگر، نظر سنجی هائی که در آمریکا در باره روابط بین دو کشور صورت می گیرد نشان می دهد که آمریکائی ها نظر کاملاً مثبتی نسبت به بریتانیائی ها دارند.
در سال ۱۹۹۷ و پس از انتخاب تونی بلر، سازمان نظر سنجی هاریس اعلام کرد که ۶۳ در صد از آمریکائی ها، بریتانیائی ها را دوستان نزدیک خود به شمار می آورند و در سال ۲۰۰۶ میلادی، یک نظر سنجی دیگر توسط نظرسنجی ملی آمریکا نشان داد که انگلستان در مقام یک متحد نزدیک در جنگ با ترور در کنار آمریکا ایستاده است. آمریکائی ها شهروندان بریتانیائی را بیش از هر ملت دیگری در این مورد با خود نزدیک می دیدند.
... و سرانجام آن که در ماه مه سال ۲۰۱۰ میلادی یک نظرسنجی دیگر در بریتانیا اعلام کرد که ۶۶ در صد دیدی مثبت نسبت به آمریکا نشان داده اند. با این همه، این نظر سنجی همچنین نشان داد که ۸۵ در صد از شهروندان بریتانیائی بر این باورند که بریتانیا یا خیلی کم یا اصلاً هیچ نفوذی در سیاست خارجی آمریکا ندارد و ۶۲ در صد دیگر آنان می گویند آمریکا منافع بریتانیا را مورد نظر قرار نمی دهد.
*Diego Garcia
**Ascension Island
