مقاله ای از تام روگن در نشنال ریویو
کره شمالی اعلام کرده است که مراحل ساخت یک موشک بالیستیک بین قاره ای آن کشور به سرعت پیش می رود. پیونگ یانگ هشدار داده است که اگر واشنگتن رضایت رهبر کره شمالی را جلب نکند، او «قابلیت حمله پیشگیرانه با تاکید بر قدرت هسته ای» را تولید خواهد کرد. آزمایش های موفقیت آمیز راکتی اخیر گویای این واقعیت است که باید این تهدیدها را جدی گرفت.
کره شمالی تنها نگرانی غرب نیست.
پژوهش های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران در حوزه موشک های بالیستیک هم بی وقفه ادامه دارد. دولت اوباما تحقیقات ایران در این باره را از توافق هسته ای مستثنی کرد. متاسفانه ایران وقتی از توافق هسته ای دست خواهد کشید که فناوری موشک های بالیستیک اش را تکمیل کند.
این تحولات نه فقط ثبات بین المللی بلکه جمعیت آمریکا را تهدید می کند. این اوضاع نیازمند واکنشی سریع به شکل بازدارندگی هسته ای از سوی آمریکا است. این «مصالحه ای واقعگرایانه» بین لغو کامل توافق هسته ای ایران و بهبود آن است.
دونالد ترامپ، رییس جمهوری منتخب ایالات متحده آمریکا، باید چهار اقدام را در راستای تهدیدهای ناشی از پیونگ یانگ و تهران در پیش بگیرد:
نخست؛ اصلاح توافق هسته ای و افزودن ممنوعیت ساخت موشک های بالیستیک توسط ایران به آن.
دوم؛ اضافه کردن برنامه های دفاع موشکی چند مرحله ای برای دفاع از آلاسکا، هاوایی و استرالیا در برابر خطر موشک های قاره پیمای کره شمالی.
سوم؛ تاکید بر تمایل به دست زدن به «حمله هسته ای اول» در صورت مشاهده یک خطر قریب الوقوع.
چهارم؛ اعمال فشار بر پاکستان، روسیه، و دیگر کشورهای جدا شده از اتحاد جماهیر شوروی سابق برای مقابله با قاچاق موشک های قاره پیما.
سرانجام اینکه، آمریکا نیاز به استراتژی جدید «اهداف واقعگرایانه» دارد. کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، و علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، افرادی متکبرند. اگر به آن ها فرصت برداشتن کوچکترین قدم داده شود، آن ها راه برخورداری از قدرت هسته ای را طی خواهند کرد. تاریخ گواه این است که قدرت های بزرگ و متعصبان خودکامه به ندرت به شکلی مثبت با هم کنار می آیند.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
