یادداشتی در «یو اس ای تودی» از تامس کین و لی همیلتون، رئیس و نایب رئیس کمیسیون تحقیق حملات تروریستی یازدهم سپتامبر و روسای کمیته افراط گرایی در کشورهای شکننده منصوب کنگره
ممکن است تصور کنیم موج تروریسم را خوابانده ایم. هر چه باشد، داعش در عراق و سوریه در فرار است و حملات تروریستی در سراسر جهان برای سومین سال متوالی روندی نزولی داشته است. اما این اشتباهی خطیر خواهد بود. افراطیون خشن در حال بازسازی خود هستند و دوباره حمله خواهند کرد.
«کمیسیون یازدهم سپتامبر» که ما ۱۴ سال پیش ریاست آن را برعهده داشتیم، سه هدف اصلی را برای سیاست آمریکا توصیه کرد: تروریست ها و سازمان هایشان را مورد حمله قرار دهید؛ در برابر حملات از خود حفاظت کرده و برای آن آماده باشید؛ و مانع ادامه رشد تروریسم اسلامگرایانه شوید. ایالات متحده دو عنصر اول این استراتژی را به شکلی موثر به اجرا گذاشته، اما در مورد سومی پیشرفت اندکی داشته است.
در سال ۲۰۱۷ در سراسر جهان ۱۰۹۰۰ حمله تروریستی انجام گرفته که بیش از پنج برابر شمار حملات در سال ۲۰۰۱ است.
گروه های افراطی خشونت طلب در ۱۹ کشور در سراسر خاورمیانه و آفریقا پا گرفته اند. آن ها کشورهای شکننده با حکمرانی های ضعیف را هدف گرفته اند.
گروه های افراطی مناطقی در ۱۰ کشور را در اختیار دارند. خلافت داعش در عراق و سوریه بارزترین نمونه آن بوده است.
این گروه ها الهام بخش حملات تروریستی خودجوش در دیگر کشورها از جمله ایالات متحده بوده اند. آن ها از یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ تا کنون ۵ هزار و ششصد میلیارد دلار هزینه مبارزه با تروریسم را به ما تحمیل کرده اند که پایانی برای آن قابل تصور نیست. ما تقریبا به تمام کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا کمک های امنیتی ارائه می دهیم.
نیروهای نظامی ما موثر بوده اند، ولی افراط گرایی را صرفا با نیروی نظامی نمی توان محدود کرد.
ایالات متحده برای متوقف کردن یازدهم سپتامبر بعدی به یک استراتژی جدید نیاز دارد تا شرایطی را که به ریشه گرفتن، گسترش و رشد گروه های افراطی کمک می کند، تخفیف بدهد. به همین دلیل کنگره، تحت رهبری سناتور جمهوریخواه لیندسی گراهم، به «انستیتو صلح آمریکا» ماموریت داده است تا یک «طرح جامع برای جلوگیری از دلایل افراط گرایی در کشورهای شکننده» تهیه کند و ما مفتخر به پیشبرد این تلاش مهم تازه هستیم.
ما باید به تقویت این کشورها کمک کنیم تا مجبور نباشیم ۱۷ سال دیگر درگیر این مبارزه باشیم.
آمریکا به جای کشورسازی باید از شرکای ملی و محلی در این مناطق پرتلاطم حمایت کند. ما باید به سرمایه گذاری در چنین تلاش هایی سرعت دهیم. باید بی عدالتی تخفیف یافته و مشارکت سیاسی تشویق شود تا از جذابیت ایدئولوژی افراطی کاسته و گسترش گروه های افراطی مهار شود.
ما نمی توانیم در انتظار حمله بعدی تروریست ها بنشینیم. اگر اکنون وارد عمل نشویم مصیبت اش را بعدتر باید متحمل شویم. زمان به نفع ما نمی گذرد.