همزمان با ورود رئیس جمهوری ایران به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، خانواده امیر حکمتی، تفنگدار دریایی پیشین ایالات متحده، که از سه سال پیش در ایران در زندان به سر می برد، با انتشار ویدئویی از مقام‌های ایران خواستند تا آقای حکمتی را آزاد کنند.
در این ویدئو پدر آقای حکمتی که از سرطان مغز پیشرفته رنج می‌برد، از رهبران ایران می خواهد تا به حبس فرزندش پایان دهند. در همین حال، دان کیلدی، نماینده دموکرات میشیگان، ایالت محل سکونت خانواده حکمتی، به اتفاق تعدادی از بستگان وی به نیویورک رفته تا با استفاده از حضور هیات عالی رتبه ایرانی در در این شهر برای آزادی امیر حکمتی تلاش کند.
سناتور کیلدی در گفتگویی اختصاصی با بخش فارسی صدای آمریکا در نیویورک در خصوص هدفش از این سفر گفت برای جلب توجه افکار عمومی به پرونده امیر حکمتی به نیویورک رفته است و هر چند برنامه ای برای دیدار با آقای روحانی ندارد، از ملاقات با رئیس جمهوری ایران استقبال می‌کند.
او در پاسخ به این سوال که آیا آزادی امیر حکمتی می‌تواند در مذاکره بر سر برنامه هسته‌ای ایران و گفتگوی احتمالی در مورد همکاری ایران و آمریکا برای مقابله با نیروهای گروه موسوم به «دولت اسلامی» گنجانده شود یا خیر گفت «به نظر من نباید جزئیی از مذاکرات باشد و آمریکا نباید در ازای تبادل امیر، یا هر زندان سیاسی دیگری، در برنامه هسته‌ای به ایران امتیلزی بدهد. اما مذاکره بستری فراهم کرده و فضا را برای گفتگو در این زمینه آماده می‌کند.»
سناتور کیلدی در ادامه افزود «به نظر من دولت ایران باید درک کند که اگر امیر حکمتی، یا هر فرد بی‌گناهی را در اسارت داشته باشد، آنگاه جامعه بین‌المللی با همان دید به یک توافق حاصل آمده نگاه نخواهد کرد.»
سناتور دان کیلدی روز دوشنبه با ارسال نامه‌هایی به نمایندگان اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل به علاوه آلمان، از آنها خواست که در طی اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل برای آزادی امیر حکمتی تلاش کنند. ادامه حبس امیر حکمتی که از تابعیت دوگانه ایرانی آمریکایی برخوردار است، به مشکلات روابط نه چندان گرم تهران و واشنگتن افزوده است.
آقای حکمتی که برای دیدار بستگان خود به ایران سفر کرده بود، ابتدا به جرم جاسوسی به اعدام محکوم شد اما بعدا در دادگاهی غیرعلنی جرم او به همکاری با قدرت متخاصم تبدیل شد و حکمش به ده سال زندان کاهش یافت. در جریان رسیدگی به اتهامات، آقای حکمتی از دسترسی به حمایتهای حقوقی قانونی محروم بوده و بنا به برخی گزارشها، حتی از برگزاری دادگاه تجدید نظر بی‌اطلاع بوده است.
