یادداشتی از ست لیپسکی در نیویورک پست
هنوز زیاد از دست دادن پرزیدنت ترامپ با کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، نگذشته بود که قائم مقام وزیر خارجه دولت باراک اوباما شروع کرد به توجیه این که بهترین نمونه آرمانی برای مذاکرات با کره شمالی توافق هسته ای ایران است.
آنتونی بلینکن در یادداشتی در نیویورک تایمز دلایل خود را در این باره توضیح داده است.
اما میان مذاکرات کره شمالی و مذاکرات ایران آن چه که بیشتر جلب توجه می کند تفاوت ها است.
پرزیدنت اوباما در مذاکرات با ایران میلیاردها دلار پول به ایران فرستاد که رژیم برای افزایش دردسر آفرینی های منطقه ای خرج کرد.
پرزیدنت ترامپ هنوز دلاری برای کره شمالی نفرستاده است.
تفاوت دیگر بزرگ این دو مذاکرات در نقش متحدان آمریکا است. در مذاکرات برجام اسرائیل و کشورهای عرب سنی منطقه خلیج فارس که در معرض مستقیم تهدیدهای ایران قرار داشته اند قویا با توافق هسته ای مخالفت می کردند. مخالفت های بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، کار را به سخنرانی در کنگره آمریکا کشاند.
در مذاکرات کره شمالی کافی است نگاهی به موضع سئول و مون جائه این، رئیس جمهوری کره جنوبی، بیاندازید تا تفاوت برای شما آشکار شود.
دیگر تفاوت این دو مذاکره، قائل شدن نقشی عمده برای کنگره است. اکثریت کنگره آمریکا در زمان توافق هسته ای ایران با آن مخالف بودند. دولت اوباما برجام را به شورای امنیت سازمان ملل متحد برد.
در جریان مذاکرات کره شمالی شاهد موجی از مخالفت در کنگره آمریکا نیستیم. دولت ترامپ گفته است هر گونه توافقی با کره شمالی را برای تصویب به سنا ارائه خواهد داد.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
