یادداشتی در واشنگتن تایمز از کلیفورد می، رئیس «بنیاد دفاع از دموکراسی»
باراک اوباما شاید واقعا سزاوار جایزه صلح نوبل بود. دستاوردش: نزدیک کردن اعراب و اسرائیل به یکدیگر. اوباما با بی اعتنایی به هر دو به این مهم دست یافت.
شاهد این تنش زدایی نسبی: ملاقات ماه اکتبر بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، با سلطان قابوس در مسقط، پایتخت زیبای عمان. دو رهبر ۱۰ ساعت را در کاخ سلطنتی به گفت و گو درباره امور کشور، صرف شام و لذت بردن از اجرای موسیقی گذراندند. تصاویر دست دادن های صمیمانه شان در رسانه ها انعکاس پیدا کرد.
کمی بعدتر، به مناسبت اهدای مدال طلا به جودوکار اسرائیلی در یک تورنمنت بین المللی، برای نخستین بار سرود ملی اسرائیل در ابوظبی، پایتخت امارات متحده عربی، به اجرا درآمد. شوق میری رگو، وزیر ورزش اسرائیل اشک شوق ریخت.
پیشتر، بحرین از حق اسرائیل در دفاع از خودش در برابر نیروهای ایران در سوریه دفاع کرده بود. طی آخر هفته گذشته، وزیر خارجه بحرین از استرالیا برای به رسمیت شناختن غرب اورشلیم به عنوان پایتخت اسرائیل دفاع کرد. حمد بن خلیفه، پادشاه بحرین، حتی با تحریم اقتصادی کشور یهود مخالفت کرده است. عربستان سعودی با اسرائیل در حوزه های اطلاعاتی، امنیت سایبری و دیگر مسائل همکاری دارد.
سال ها پیش، کشورهای عرب اسرائیل را بهترین دشمن شان می دانستند. علت تغییر اوضاع چیست؟
زیرا حاکمان جمهوری اسلامی به دلایل ایدئولوژیک یا اراده معطوف به قدرت، فعالانه در پی سرنگونی یا مطیع کردن حکومت های عرب سنی هستند.
رژیم مذهبی در تهران حزب الله را به عنوان نایب اش در لبنان و بشار اسد را به عنوان مشتری اش در سوریه قرار داده است. تهران رهبران منتخب مردم در عراق را تحت فشار می گذارد و از شورشیان حوثی در یمن پشتیبانی می کند. چه کشوری غیر از اسرائیل عزم و توان لازم برای ایستادن در برابر این قدرت نو امپریالیست متخاصم را دارد؟
پاسخ روشن ایالات متحده است، اما پرزیدنت اوباما تصمیم به مماشات با تهران گرفت و به عربستان سعودی و جمهوری اسلامنی توصیه کرد، منطقه را با هم تقسیم کنند.
اوباما امکان انتقال یکصد میلیارد دلار را برای حاکمان رژیم فراهم کرد، تا سرعت برنامه جنگ افزار هسته ای را آهسته کند؛ برنامه ای که رژیم اصرار دارد وجود نداشته ولی به آزمایش موشک هایی با قابلیت حمل کلاهک هسته ای ادامه می دهد.
وقتی پرزیدنت ترامپ سیاست های رئیس جمهوری قبلی آمریکا را معکوس کرد، اعراب و اسرائیلی ها نفس راحتی کشیدند. هر چند نگران اند که رئیس جمهوری بعدی شرایط را تغییر دهد. اما اسرائیلی ها به روند ثابت خود ادامه خواهند داد.
شانس عادی سازی کامل روابط اسرائیل با سعودی ها، بحرینی ها، اماراتی ها، عمانی ها و شاید دیگران چقدر است؟ در شرایط حاضر زیاد بالا نیست.
کشورهای کوچک نمی خواهند پیش قدم شوند و ترجیح می دهد پیرو سعودی ها باشند. سعودی ها نمی خواهند به ایران بهانه ای بدهند تا آن ها را صهیونیست و خائن به آرمان فلسطینیان بخوانند.
این شرایط، نتانیاهو را در وضعیتی می گذارد تا جدی تر حل مناقشه فلسطینی اسرائیلی را دنبال کند.
حماس و محمود عباس در پی صلح با اسرائیل نخواهند بود.
با وجود پیمان صلح مصر و اردن با اسرائیل و همکاری های گسترده این کشورها در حوزه امنیت، انرژی، آب و دیگر مسائل، عوام در مصر و اردن از اسرائیل نفرت دارند و این روحیه به زودی تغییر نخواهد کرد.
رفتار امیرنشین های منطقه یک شکل نیست. عربستان سعودی و بحرین از همه جدی تر مهار جمهوری اسلامی را دنبال می کنند.
کویت روابطش با آیت الله های حاکم بر ایران را عالی توصیف می کند، ولی سال گذشته دستور اخراج دیپلمات های ایرانی شامل سفیر ایران در کویت را داد و ۲۳ نفر را به جاسوسی برای حزب الله محکوم کرد. چهره های شاخص کویت به موجودیت اسرائیل اذعان دارند و به فلسطینی ها توصیه کرده اند که کشتن اسرائیلی ها موضع مقام های اسرائیل را آشتی جویانه تر نخواهد کرد.
عمان خود را سوئیس خاورمیانه توصیف می کند.
رهبران قطر بازی دوگانه ای را در پیش گرفته اند. آن ها از روابط گرم با تهران، هماهنگی نظامی با ترکیه، حمایت از اخوان المسلمین و ظاهرا دیگر گروه های سنی جهادی خشنودند. قطری ها با استفاده از شبکه الجزیره تبلیغات خود را منتشر می کنند.
این مسائل و نکاتی دیگر باعث شد سعودی ها به همراه مصر، بحرین و امارات روابط دیپلماتیک خود با قطر را قطع کرده و آن کشور را در سال ۲۰۱۷ تحریم اقتصادی کنند.
قطر در عین حال، میزبان پایگاه هوایی آمریکا است و روابط معقولی با اسرائیل دارد. اسرائیل پول و نفوذ قطر در نوار غزه و کرانه باختری را به حضور تهران ترجیح می دهد.
شرایط چنان پیچیده است که می توان گفت: در خاورمیانه، دشمن دشمن شما لزوما دوست شما نیست. اما اگر این دشمن قصد محو شما از صحنه روزگار را ندارد، صرفا منطقی است با او قهوه و کمی باقلوا نوش جان کنید.
برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
