یادداشتی در تایمز لندن از سِر گِرَم لَمب، ژنرال بازنشسته ارتش بریتانیا و عضو هیات مشاوران سازمان «متحد علیه ایران هسته ای»
در ۱۴ ژوییه ۲۰۱۵ قدرت های جهانی از جمله اروپا و آمریکا برای تصویب برنامه جامع اقدام مشترک موسوم به برجام در وین گردهم آمدند. با گذشت سه سال توافق هسته ای عملا مرده است. در پی خروج آمریکا از توافق هسته ای در ماه مه و تجدید تحریم ها در ماه های آینده بعید است برجام زیاد دوام بیاورد. این امر روابط با ایران را در آینده ای نامعلوم فرو برده است.
با فرا رسیدن سالروز تصویب برجام، رهبران سیاسی غرب باید لحظه ای به درسی که از شکست برجام به دست آمده است، فکر کنند. مدافعان برجام می گویند این توافق مانع گسترش برنامه هسته ای ایران شده و حتی در قالب یک توافق معیوب کانال های دیپلماتیکی را با ایران حفظ کرده است.
اما این فقط بخشی از ماجرا است. عمل ایران به تعهدات اش بر مبنای برجام محدود به زمان است و این تعهدات طی پنج تا ده سال آینده منقضی می شود.
حفظ کانال های دیپلماتیک با ایران مهم است. اما به هر حال توافق هسته ای مانع دسترسی ایران به جنگ افزار هسته ای نمی شود. مشکل در این بود که عمده خواست های ایران برای لغو تحریم های اقتصادی در همان آغاز ارائه شد.
برجام از بنیاد بر دکترینی نادرست بنا شده بود: حامیان آن تصور می کردند یک کشور سرکش را با ارائه کمک های اقتصادی به معتدل کردن رفتارش مجاب می کنند. در واقع، کوتاه آمدن در برابر خواست های یک متخاصم ممکن است کمی زمان به دست بدهد، اما متضمن امنیت در بلندمدت نخواهد بود. رژیم ایران چنین یاد گرفته است که با اتخاذ موضع و تهدید می تواند آن چه را می خواهد از غرب بگیرد. این درسی است که باید فراموش کند.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
