با آغاز شمارش معکوس مهلت کنگره آمریکا برای اعلام رای نهایی در مورد توافق هسته‌ای با ایران، برخی از جمهوری‌خواهان بر این نکته اصرار دارند که بر خلاف نظر آقای اوباما، به جز توافق هسته‌ای موجود، گزینه‌های دیگری نیز برای برچیدن برنامه اتمی ایران بدون اقدام نظامی وجود دارد.
روز چهارشنبه ۱۹ شهریور ماه میزگردی در بنیاد هریتج شهر واشنگن برگزار شد که سخنران اصلی آن مایک پامپئو، نماینده جمهوری‌خواه ایالت کانزاس بود. پائولا دی سوتر، مشاور سیاسی مؤسسه تنر وریتاس؛ مارک دوبوویتز، مدیرعامل بنیاد دفاع از دموکراسی؛ متیو کروئینگ، استادیار دانشگاه جورج تاون؛ مِکِیلا داج، تحلیلگر سیاسی ارشد بنیاد هریتج و تام روگان، روزنامه‌نگار از نشریه اینترنتی نشنال‌ریویوز از دیگر حاضران این برنامه بودند که توافق هسته‌ای جامع ایران را از ابعاد مختلف اقتصادی و نظامی مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
مایک پامپئو عنوان کرد که از هر سه آمریکایی دو نفر با توافقنامه نهایی مخالف هستند: "آن طور که پرزیدنت مدعیست گزین بینابینی وجود ندارد...او می گوید یا به نفع توافقنامه رای بدهید یا ما باید ۱۵۰ هزار سرباز را برای جنگ به تهران بفرستیم."
در عین حال مارک دبوویتز معتقد بود که متن توافقنامه به خودی خود ناقص و خطرناک است :"اشکال توافقنامه این است که به ایران امکان می دهد سر فرصت به سلاح هسته‌ای و موشک‌های بالستیک دست یابد و از نظر اقتصادی به وضعیتی برسد که در مقابل فشارهای آینده ایمن باشد."
دوبوویتز همچنین گفت توافقنامه طوری تنظیم شده است که در بطن خود به مرور زمان، امر کنترل و نظارت بر فعالیت‌های اتمی ایران را بدون توجه به چگونگی عملکرد ایران رنگ می‌بازد و در نهایت از بین می رود.
متیو کروئینگ نیز گزینه نظامی را مؤثر ترین راه برای جلوگیری از برنامه اتمی ایران دانست و گفت که اقدام نظامی می‌تواند برنامه اتمی ایران را در بدترین شرایط، حداقل برای دو سه سال و در بهترین حالت برای همیشه از بین ببرد. او معتقد است حمله نظامی گرچه خطراتی به همراه دارد اما این خطرات بهتر از خطر زندگی در کنار بمب اتمی است.
پائولا دی سوتر توافقنامه را از بعد راستی‌آزمایی مورد تجزیه و تحلیل قرار داد و گفت که توافقنامه عمداً گمراه کننده، گیج کننده و مبهم است.
او عنوان کرد: "در مورد بازرسی ها ، پرزیدنت می‌گوید ما در طول ۲۴ ساعت شبانه روز در ۷ روز هفته می‌توانیم از تأسیسات اتمی ایران بازرسی کنیم. بله، اما این شامل تأسیساتی است که اعلام شده، اما خطرناک‌ترین بخش آنها در میان این فهرست نیست."
مکیلا داج، "ماهیت رژیم ایران" را اصلی‌ترین دلیل خود برای مخالفت با توافق هسته‌ای ایران عنوان کرد و گفت: "فراموش نکنیم که چه کسانی به موجب توافقنامه از تحریم‌ها خارج می شوند. مصطفی نجار، کسی که مسئول حملات لبنان و کشته شدن ۲۰۰ آمریکایی است یا وزیر کشور کنونی ایران که عامل سرکوب خونین جنبش سبز ایران در سال ۲۰۰۹ بود."
خانم داج اضافه کرد: "ما با رژیمی طرف هستیم که اوایل امسال ۷۰۰ نفر را اعدام کرد."
