طی چند سال گذشته، شمار فزاینده ای از کشورها قوانینی تصویب کرده اند که کفرگوئی را جرم می شناسد ، واژه ای که می تواند هر سخن یا عملی را که ممکن است اهانت، یا حتی نبود احترام کافی، به مذهب فرد دیگر، یا خدا، یا مقامات یا نمادهای مذهبی دیده شود در بر گیرد.
بصورت ظاهر ممکن است عقیده بدی بنظر نرسد. با این حال، اجرای قوانین ضدکفرگوئی در بخش های گوناگون جهان آزادی های اساسی بیان و مذهب یا باور را نقض می کند، حفاظت های گسترده تر از حقوق بشر را ضعیف می سازد، و موجب تضعیف ثبات اجتماعی می شود.
ارسلان سلیمان، کفیل نماینده ویژه آمریکا در سازمان همکاری اسلامی گفت این "قوانین دولت را قادر می سازد داور واقعیت یا اصالت مذهبی باشد، که تقریبا همیشه نظریات اکثریت را بازتاب می دهد. وقتی به اجرا در آید، نتیجه نهایی این خواهد بود که افراد با باورهای گوناگون از بیان کامل یا انجام اعمال مذهبی صلح جویانه خود بازداشته می شوند."
قوانین یک کشور و اجرای آنها معیارها و انتظارات اجتماعی را شکل می دهد. بنابراین، وقتی دولتی قوانین کفرگوئی را تصویب و اجرا می کند، ممکن است بر شکاف ها در داخل جامعه بیافزاید، و ثبات اجتماعی را تضعیف کند. از این رو، شگفت آور نیست که پژوهش ها نشان داده است کشورهایی یا بیشترین محدودیت ها بر آزادی مذهبی، از جمله قوانین کفرگوئی، بالاترین سطح خصومت های مذهبی را نیز دارند.
در حقیقت، مطالعات روشن ساخته است بین قوانین کفرگوئی و بالا بودن میزان افراط گرائی خشن در درون جوامع، ارتباطی وجود دارد. در برخی موارد، حتی اتهام ساده کفرگوئی به خشونت و قتل منجر شده است.
سلیمان گفت "ایالات متحده آمریکا در مخالفت با قوانین کفرگوئی در سطح جهان کاملا روشن است، و ما این نظر را از طریق کانال های گوناگون ابلاغ می کنیم."
آمریکا آثار منفی چنین قوانینی را یادآور می شود و کشورهای دارای آنها را به فسخ قوانین ترغیب می کند. ما دولت ها را تشویق می کنیم با کسانی که به انگیزه اتهامات کفرگوئی مرتکب خشونت می شوند برخورد کند. ما با جامعه مدنی برای بهبود فضای آزادی مذهبی کار کنیم و کشورهای دیگر را نیز به چنین اقدامی فرا می خوانیم. ما به تدوین قطعنامه ۱۸/۱۶ سازمان ملل متحد، که از تمام کشورهای عضو می خواهد آزادی مذهبی و کثرت گرائی را تقویت کنند؛ کمک کردیم.
قوانین کفرگوئی یک نگرانی جهانی است. ما از جامعه بین المللی می خواهیم این قوانین را رد کنند و به پایبندی به حقوق بشر و آزادی های اساسی، مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر، ادامه دهد.