در ناحیه خود مختار سین کیانگ، واقع در شمال غربی چین، محرومیت، تبعیض و فقر بیشتر از اسلام پکن را تهدید می کند.
هنگامی که در خیابانهای کثیف دور افتاده مرکز شهر اویغور، یعنی بخشی از شهر ارومچی، مرکز قدیم سین کیانگ، از «ابودوواهاپو» سوال شد که نظر خود در مورد ریشه خشونت و ناآرامی در منطقه را بیان دارد، وی با حالتی اخم آلود گفت: چینی های «هان» تبار دین و ایمانی ندارند، ولی چینی های اویغوری مردمی اهل دین و ایمانند. به همین جهت همدیگر را خوب درک نمی کنند.» در واقع آقای ابودوواهاپو مسلمانان ترک زبان قوم اویغور را با مقامات حزب حاکم کمونیست چین، که وجود خدا را انکار می کنند، مقایسه می کرد.
ولی یک پسر فروشنده نوجوان دوره گرد گفت که اسلام عامل نآارامی ها و عملیات خشونت بار، مانند تصادف مهلک اتومبیل هفته گذشته در میدان تیانانمن نیست.
اما، دولت چین اسلام گرایان افراطی اویغوری را، که خواستار استقلال هستند، به عنوان عاملان این حادثه متهم کرده است.
ابودوواهاپو، که دوسال پیش از شهر قدیم کاشغر به ارومچی، واقع در نزدیکی مرز با افغانستان و پاکستان آمده، گفت: «برخی از اهالی قوم اویغور از استقلال منطقه پشتیبانی می کنند در حالی که برخی دیگر با آن مخالف هستند. او گفت کسانی که از استقلال پشتیبانی می کنند افراد فقیری هستند که از وضع کنونی ناراضی اند.
او که در کنار یک ساختمان مخروبه و در مقابل کوهی از زباله های متعفن ایستاده بود، گفت اهالی قوم هان از اویغورها می ترسند. آنها معتقدند که چنانچه اویغورها اسلحه داشته باشند آنها را می کشند.
دولت چین ادعا می کند که علیه شورشیان اسلامگرای افراطی در منطقه نفت خیز، کویری، کوهستانی، و جنگلی سین جیانگ، واقع در آسیای مرکزی جنگ می کند، که موضوع تازه ای نیست.
حدود ده سال پیش، چین با اشاره به حمله تروریستی یازدهم سپتامبر به خاک آمریکا، تلاش کرد علیه شورشیانی افراطی دست به مبارزه ای گسترده بزند. چین برای توجیه عملیات خود علیه اویغورها، آنها را وابسته به گروه تروریستی القاعده می خواند، که می خواهند دست به حملاتی مشابه یازدهم سپتامبر در سین جیانگ دست بزنند.
بسیاری از مردم چین، اهالی سین جیانگ را که از اقوام گوناگون تشکیل شده اند، مردمی مهربان و صلح جو می دانند که عاشق رقص و آوازند، در حالی که اکنون دولت چین تلاش می کند که آنها را افرادی ناآرام و مظنون معرفی کند.
دولت چین اعلام کرده است که «جنبش اسلامی ترکستان شرقی» با گروه تروریستی القاعده همکاری می کند. پکن این جنبش را خطرناکترین گروه تروریستی در سین جیانگ می داند، که با شعار نویسی بر روی دیوارها حزب التحریر را تهدید می کنند. پکن مدعی است هدف این جنبش ایجاد یک دولت صرفاً ملی (قومی) و مستقل اسلامی است.
گروههای حقوق بشر می گویند که دولت چین پس از حمله تروریستی سال ۲۰۰۱ به خاک آمریکا، و حتی پیش از آن، به جای ارائه آزادی به قوم اویغور، دست به سرکوب فرهنگ، مراسم سنتی مذهبی، و زبان مردم در سین جیانگ زده است. دولت چین این ادعاها را به شدت رد کرده است.
برخی از افراد قوم اویغور معتقدند تنها راه نجات آنها نزدیکی به اسلام است، تا بدینوسیله بتوانند از حزب کمونیست چین و چینی های «هان» تبار خدا نشناس حاکم بر حزب کمونیست، فاصله بگیرند.
در حالی که برخی از ساکنان ارومچی به سبک همشهریان «هان» خود لباس می پوشند، ولی برخی دیگر شروع به پوشیدن لباسهایی به سبک پاکستانی، افغانی و سین کیانگی کرده اند.
دولت چین ریشه اقتصادی برخی از مشکلات کنونی را تشخیص داده، و در ایجاد مدارس، بیمارستانها، و جاده ها سرمایه گذاری کرده است. دولت چین می خواهد اطمینان حاصل کند که درآمد مردم در روستاهای این منطقه ، که اکثر اهالی قوم اویغور در آنها زندگی می کنند، بالا رفته است.
در سال گذشته درآمد سالانه روستائیان قوم اویغور نزدیک به هزار دلار بود، که نسبت به سال ۲۰۱۱، ۱۵ درصد بالا رفته بود. اما در حال حاضر، درآمد سالانه قوم اویغور هنوز به مراتب کمتر از میانگین درآمد روستائیان در سطح کشور، و به ویژه روستاییان حومه شانگهای است، که پر درآمدترین روستاییان چینی به شمار می روند.
علیرغم تلاش های دولت علیه فقر و پایان دادن به تبعیض و محرومیت ، هنوز هم بازار اشتغال علیه افراد قوم اویغور تبعیض قائل شده، و از جمله، در اگهی های استخدامی خود رسماً می گویند، که افراد اویغوری برای استخدام پذیرفته نمی شوند، که موضوع دیگری است.
الهام توحتی، اقتصاددان اویغوری مقیم چین و منتقد قدیمی سیاست های چین در سین کیانگ به خبرنگار رویترز گفت که حادثه تصادف مهلک اتومبیل در میدان تیانانمن بیش از پیش سرکوب، محرومیت و تبعیض را در سین کیانگ توسعه داده، و افراد قوم «هان» حاکم بر این منطقه شرایط زندگی را برای ساکنان قوم اویغور سخت تر خواهند ساخت.
هنگامی که در خیابانهای کثیف دور افتاده مرکز شهر اویغور، یعنی بخشی از شهر ارومچی، مرکز قدیم سین کیانگ، از «ابودوواهاپو» سوال شد که نظر خود در مورد ریشه خشونت و ناآرامی در منطقه را بیان دارد، وی با حالتی اخم آلود گفت: چینی های «هان» تبار دین و ایمانی ندارند، ولی چینی های اویغوری مردمی اهل دین و ایمانند. به همین جهت همدیگر را خوب درک نمی کنند.» در واقع آقای ابودوواهاپو مسلمانان ترک زبان قوم اویغور را با مقامات حزب حاکم کمونیست چین، که وجود خدا را انکار می کنند، مقایسه می کرد.
ولی یک پسر فروشنده نوجوان دوره گرد گفت که اسلام عامل نآارامی ها و عملیات خشونت بار، مانند تصادف مهلک اتومبیل هفته گذشته در میدان تیانانمن نیست.
اما، دولت چین اسلام گرایان افراطی اویغوری را، که خواستار استقلال هستند، به عنوان عاملان این حادثه متهم کرده است.
ابودوواهاپو، که دوسال پیش از شهر قدیم کاشغر به ارومچی، واقع در نزدیکی مرز با افغانستان و پاکستان آمده، گفت: «برخی از اهالی قوم اویغور از استقلال منطقه پشتیبانی می کنند در حالی که برخی دیگر با آن مخالف هستند. او گفت کسانی که از استقلال پشتیبانی می کنند افراد فقیری هستند که از وضع کنونی ناراضی اند.
او که در کنار یک ساختمان مخروبه و در مقابل کوهی از زباله های متعفن ایستاده بود، گفت اهالی قوم هان از اویغورها می ترسند. آنها معتقدند که چنانچه اویغورها اسلحه داشته باشند آنها را می کشند.
دولت چین ادعا می کند که علیه شورشیان اسلامگرای افراطی در منطقه نفت خیز، کویری، کوهستانی، و جنگلی سین جیانگ، واقع در آسیای مرکزی جنگ می کند، که موضوع تازه ای نیست.
حدود ده سال پیش، چین با اشاره به حمله تروریستی یازدهم سپتامبر به خاک آمریکا، تلاش کرد علیه شورشیانی افراطی دست به مبارزه ای گسترده بزند. چین برای توجیه عملیات خود علیه اویغورها، آنها را وابسته به گروه تروریستی القاعده می خواند، که می خواهند دست به حملاتی مشابه یازدهم سپتامبر در سین جیانگ دست بزنند.
بسیاری از مردم چین، اهالی سین جیانگ را که از اقوام گوناگون تشکیل شده اند، مردمی مهربان و صلح جو می دانند که عاشق رقص و آوازند، در حالی که اکنون دولت چین تلاش می کند که آنها را افرادی ناآرام و مظنون معرفی کند.
دولت چین اعلام کرده است که «جنبش اسلامی ترکستان شرقی» با گروه تروریستی القاعده همکاری می کند. پکن این جنبش را خطرناکترین گروه تروریستی در سین جیانگ می داند، که با شعار نویسی بر روی دیوارها حزب التحریر را تهدید می کنند. پکن مدعی است هدف این جنبش ایجاد یک دولت صرفاً ملی (قومی) و مستقل اسلامی است.
گروههای حقوق بشر می گویند که دولت چین پس از حمله تروریستی سال ۲۰۰۱ به خاک آمریکا، و حتی پیش از آن، به جای ارائه آزادی به قوم اویغور، دست به سرکوب فرهنگ، مراسم سنتی مذهبی، و زبان مردم در سین جیانگ زده است. دولت چین این ادعاها را به شدت رد کرده است.
برخی از افراد قوم اویغور معتقدند تنها راه نجات آنها نزدیکی به اسلام است، تا بدینوسیله بتوانند از حزب کمونیست چین و چینی های «هان» تبار خدا نشناس حاکم بر حزب کمونیست، فاصله بگیرند.
در حالی که برخی از ساکنان ارومچی به سبک همشهریان «هان» خود لباس می پوشند، ولی برخی دیگر شروع به پوشیدن لباسهایی به سبک پاکستانی، افغانی و سین کیانگی کرده اند.
دولت چین ریشه اقتصادی برخی از مشکلات کنونی را تشخیص داده، و در ایجاد مدارس، بیمارستانها، و جاده ها سرمایه گذاری کرده است. دولت چین می خواهد اطمینان حاصل کند که درآمد مردم در روستاهای این منطقه ، که اکثر اهالی قوم اویغور در آنها زندگی می کنند، بالا رفته است.
در سال گذشته درآمد سالانه روستائیان قوم اویغور نزدیک به هزار دلار بود، که نسبت به سال ۲۰۱۱، ۱۵ درصد بالا رفته بود. اما در حال حاضر، درآمد سالانه قوم اویغور هنوز به مراتب کمتر از میانگین درآمد روستائیان در سطح کشور، و به ویژه روستاییان حومه شانگهای است، که پر درآمدترین روستاییان چینی به شمار می روند.
علیرغم تلاش های دولت علیه فقر و پایان دادن به تبعیض و محرومیت ، هنوز هم بازار اشتغال علیه افراد قوم اویغور تبعیض قائل شده، و از جمله، در اگهی های استخدامی خود رسماً می گویند، که افراد اویغوری برای استخدام پذیرفته نمی شوند، که موضوع دیگری است.
الهام توحتی، اقتصاددان اویغوری مقیم چین و منتقد قدیمی سیاست های چین در سین کیانگ به خبرنگار رویترز گفت که حادثه تصادف مهلک اتومبیل در میدان تیانانمن بیش از پیش سرکوب، محرومیت و تبعیض را در سین کیانگ توسعه داده، و افراد قوم «هان» حاکم بر این منطقه شرایط زندگی را برای ساکنان قوم اویغور سخت تر خواهند ساخت.
