KIEV —
«میدان استقلال،» در قلب «کی یف»، پایتخت اوکراین، شاهد سوگواری برای چندین تنی بود که هفته گذشته، در درگیری پلیس ضد شورش با معترضان هوادار اصلاحات در آن کشور کشته شدند. این سوگواری بر پس زمینه ای از رویدادهای تکان دهنده سیاسی برگزار شد.
اردوگاه معترضان در این میدان، که اوکراینی ها با کاربرد واژه ای فارسی، آن را به اختصار «میدان» می نامند، میزبان هزارن تنی بود که برای بزرگداشت قربانیان حمله پلیس ضد شورش و تک تیراندازان گرد آمده بودند.
مردمی که این قربانیان را ای بسا هرگز نمی شناختند، برای آن ها اشک ریختند، و در نیایشگاه های موقتی که برپا شده بود، برایشن دعا خواندن، به روانشان درود فرستادند و به آنان ادای احترام کردند.
«اولگا»، که تنها نام کوچکش را «به صدای آمریکا»گفت، یادآور شد:
"من برای گرامیداشت یاد کسانی به «میدان» آمده ام که در راه آزادی ما، در راه مردمی جانشان را فدا کردند که صرفاً خواهان زندگی بهتری هستند."
ضرب المثل قدیمی اوکراینی «افتخار بر دلیران!» یا «شکوه و جلال دلیران راست!» همزمان با بزرگداشت یاد معترضان به خاک افتاده بر دامنه تپه ای در «کی یف» بار و بار بر زبان ها آمد و نمودی نوین یافت.
مردم معترض، برغم معامله سیاسی روز جمعه گذشته، و سازش هایی که «ویکتور یانوکوویچ،، رئیس جمهوری، به آن تن در داد، دفتر کار و اقامتگاه او را تسخیر کردند، و پلیس نیز در برابر آنان عقب نشست. بسیاری از اوکراینی ها خواهان کناره گیری «ویکتور یانوکوویچ» اند، و بسیاری از خبرها نیز از کناره گیری او حکایت داشت. اما خود او، از پایگاه قدرتش در نزدیکی مرز اوکراین و روسیه، این خبر ها را بی پایه خواند.
مردم در «میدان» در قلب شهر «کی یف»، واکنش پر شور دیگری نشان دادند. بگفته مردی بنام «میخائیل»، "او نه تنها باید بی درنگ استعفاء دهد، که باید به زندانش انداخت."
«اوکسانا»، بانوی جوانی نیز که کارمند بانک است، می گوید:
"من روزهای آخر هفته به این جا می آیم تا پشتیبانیم را [از معترضان] به نمایش بگذارم چون تردیدی نیست که ما باید در کشوری آزاد زندگی کنیم."
«والری پکار»، کارآفرین و پژوهشگر، از رویدادهای هفته گذشته در «کی یف» به عنوان "نه تنها انقلابی سیاسی، که بمراتب بیش از آن، و به عنوان انقلابی در اندیشه" یاد می کند:
"این انقلابی در ذهنیت و اندیشه مردم است، این انقلاب ارزش هاست، ارزش های نوین در برابر ارزش های کهنه و نخ نما... این انقلاب جامعه مدرن در برابر جامعه پدرسالارانه به سبک شوروی است."
این اعتراضات، در واقع، هنگامی آغاز شد که «ویکتور یانوکوویچ» از توافقی با اتحادیه اروپا پای پس کشید، و بجای آن، با روسیه موافقتنامه امضاء کرد. اگر توافق روز جمعه گذشته جامه عمل بپوشد، این قضیه بار دیگر معکوس خواهد شد.
اما این قضیه با گذشت زمان مبهم، و مبهمتر شد. پارلمان، یا مجلس قانونگذاری اوکراین رشته ای از قوانینی را تصویب کرد که «ویکتور یانوکوویچ» گفت که هرگز آن ها را امضاء نخواهد کرد، مجلس نیز، در پاسخ، رای به سرنگونی او داد.
مجلس همچنین رای به آزادی «یولیا تیموشنکو» نخست وزیر پیشن و محبوب مردم، و رقیب سرسخت و دیرین «ویکتور یانوکویچ» داد. خانم «تیموشنکو» به اتهام فساد زندانی بود.
همزمان؛ «سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، معترضان را «افراطی های مسلح" نامید، و آن ها را به نقض پیمان نامه ای متهم کرد که روز جمعه گذشته به امضای «ویکتور یانوکوویچ» و رهبران مخالفان رسیده بود.
پابه پای این رویدادهای تکان دهنده، مردم کار دشوار بازگرداندن «میدان» به وضع عادیش را آغاز کرده اند. میدانی پر از سوراخ گلوله، تکه سنگفرش های از جا درآمده و گمشده، لایه ای برجای مانده از دود لاستیک های سوخته، و «میدان»ی سرشار از خاطرات یک هفته درگیری و اعتراض به حکومت.
و مردم اوکراین خواهان نمایش افتخارشان به آن چه کرده اند نیز بودند؛ بالیدن به کوششی که اوکراین را، ای بسا، به راه دموکراسی یا مردمسالاری بیشتر، حتی در دل سوگواری برای قربانیان آن خواهد برد.
.
اردوگاه معترضان در این میدان، که اوکراینی ها با کاربرد واژه ای فارسی، آن را به اختصار «میدان» می نامند، میزبان هزارن تنی بود که برای بزرگداشت قربانیان حمله پلیس ضد شورش و تک تیراندازان گرد آمده بودند.
مردمی که این قربانیان را ای بسا هرگز نمی شناختند، برای آن ها اشک ریختند، و در نیایشگاه های موقتی که برپا شده بود، برایشن دعا خواندن، به روانشان درود فرستادند و به آنان ادای احترام کردند.
«اولگا»، که تنها نام کوچکش را «به صدای آمریکا»گفت، یادآور شد:
"من برای گرامیداشت یاد کسانی به «میدان» آمده ام که در راه آزادی ما، در راه مردمی جانشان را فدا کردند که صرفاً خواهان زندگی بهتری هستند."
ضرب المثل قدیمی اوکراینی «افتخار بر دلیران!» یا «شکوه و جلال دلیران راست!» همزمان با بزرگداشت یاد معترضان به خاک افتاده بر دامنه تپه ای در «کی یف» بار و بار بر زبان ها آمد و نمودی نوین یافت.
مردم معترض، برغم معامله سیاسی روز جمعه گذشته، و سازش هایی که «ویکتور یانوکوویچ،، رئیس جمهوری، به آن تن در داد، دفتر کار و اقامتگاه او را تسخیر کردند، و پلیس نیز در برابر آنان عقب نشست. بسیاری از اوکراینی ها خواهان کناره گیری «ویکتور یانوکوویچ» اند، و بسیاری از خبرها نیز از کناره گیری او حکایت داشت. اما خود او، از پایگاه قدرتش در نزدیکی مرز اوکراین و روسیه، این خبر ها را بی پایه خواند.
مردم در «میدان» در قلب شهر «کی یف»، واکنش پر شور دیگری نشان دادند. بگفته مردی بنام «میخائیل»، "او نه تنها باید بی درنگ استعفاء دهد، که باید به زندانش انداخت."
«اوکسانا»، بانوی جوانی نیز که کارمند بانک است، می گوید:
"من روزهای آخر هفته به این جا می آیم تا پشتیبانیم را [از معترضان] به نمایش بگذارم چون تردیدی نیست که ما باید در کشوری آزاد زندگی کنیم."
«والری پکار»، کارآفرین و پژوهشگر، از رویدادهای هفته گذشته در «کی یف» به عنوان "نه تنها انقلابی سیاسی، که بمراتب بیش از آن، و به عنوان انقلابی در اندیشه" یاد می کند:
"این انقلابی در ذهنیت و اندیشه مردم است، این انقلاب ارزش هاست، ارزش های نوین در برابر ارزش های کهنه و نخ نما... این انقلاب جامعه مدرن در برابر جامعه پدرسالارانه به سبک شوروی است."
این اعتراضات، در واقع، هنگامی آغاز شد که «ویکتور یانوکوویچ» از توافقی با اتحادیه اروپا پای پس کشید، و بجای آن، با روسیه موافقتنامه امضاء کرد. اگر توافق روز جمعه گذشته جامه عمل بپوشد، این قضیه بار دیگر معکوس خواهد شد.
اما این قضیه با گذشت زمان مبهم، و مبهمتر شد. پارلمان، یا مجلس قانونگذاری اوکراین رشته ای از قوانینی را تصویب کرد که «ویکتور یانوکوویچ» گفت که هرگز آن ها را امضاء نخواهد کرد، مجلس نیز، در پاسخ، رای به سرنگونی او داد.
مجلس همچنین رای به آزادی «یولیا تیموشنکو» نخست وزیر پیشن و محبوب مردم، و رقیب سرسخت و دیرین «ویکتور یانوکویچ» داد. خانم «تیموشنکو» به اتهام فساد زندانی بود.
همزمان؛ «سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، معترضان را «افراطی های مسلح" نامید، و آن ها را به نقض پیمان نامه ای متهم کرد که روز جمعه گذشته به امضای «ویکتور یانوکوویچ» و رهبران مخالفان رسیده بود.
پابه پای این رویدادهای تکان دهنده، مردم کار دشوار بازگرداندن «میدان» به وضع عادیش را آغاز کرده اند. میدانی پر از سوراخ گلوله، تکه سنگفرش های از جا درآمده و گمشده، لایه ای برجای مانده از دود لاستیک های سوخته، و «میدان»ی سرشار از خاطرات یک هفته درگیری و اعتراض به حکومت.
و مردم اوکراین خواهان نمایش افتخارشان به آن چه کرده اند نیز بودند؛ بالیدن به کوششی که اوکراین را، ای بسا، به راه دموکراسی یا مردمسالاری بیشتر، حتی در دل سوگواری برای قربانیان آن خواهد برد.
.