تونس، اين کشور شمال آفريقا، پس از پيروزی انقلاب و برگزاری اولين انتخابات آزاد خود، بايد نظام سياسی جديدی را شکل دهد.
دولت جديد تونس با مشکلات اقتصادی بزرگی روبروست. آيا تونس که قيام مردمی اش الهام بخش طغيان های اجتماعی در جهان عرب بوده است، می تواند الگويی برای دموکراسی های جهان عرب باشد؟
برگزاری انتخابات در تونس يک پيشرفت تاريخی بود. اما قدم بعدی چيست؟ تيتر روزنامه ها سوال می کنند، آيا تونس راه درستی را انتخاب کرده است؟
صنعت گردشگری در اين کشور سقوط کرده است و نرخ بيکاری به بالاترين سطح خود رسيده است.
اما، اريک گلداستاين، از سازمان ديده بان حقوق بشر، تدوين قانون اساسی را بزرگترين چالش پيش رو دانسته و می گويد: تدوين قانون اساسی يوظيفه بزرگی است و نقشه راه آينده برای دولت و نحوه برخورد مردم با دولت را تعيين خواهد کرد. بر اساس قانون اساسی جديد مشخص خواهد شد تا چه حد رياست جمهوری و تا چه اندازه نظام پارلمانی در اين کشور، تعيين کننده خواهند بود.
کريم بوزوته، بلاگر سياسی، معتقد است که محو فساد حاکم در دوران بن علی، رييس جمهوری پيشين، يک دستاورد بزرگی خواهد بود و می گويد: با رژيم بن علی، تونس دارای يک رژيم مافيايی بود. در واقع تونس، بازار آزاد نداشت. اگر می خواستيد تجارت کنيد، بايد با خانواده بن علی کنار می آمديد.
استوين اکوويچ، از دانشگاه آمريکايی در پاريس، آينده دشواری را برای تونس پيش بينی کرده و می افزايد: مشکلات، درازمدت و عميق هستند. زمان طولانی لازم است که تونس بتواند از اين مشکلات خلاص شود. اما من مطمئنم تونس می تواند از عهده مشکلات بر آيد.
آيا تونس که الهام بخش بهار عربی بود، می تواند الگويی برای دموکراسی در جهان عرب باشد؟
دو کشور ديگر عربی، مصر و مراکش نيز ماه آينده انتخابات خود را برگزار خواهند کرد.
تونس يک کشور کوچک، مدرن، نسبتاً همگون و غرب گرا است. جمعيت تونس بسيار تحصيل کرده است. انقلاب تونس، بر عکس قيام های کشورهای عربی، يک انقلاب نسبتاً صلح آميز بود.
اما جهان عرب به تجربه دموکراتيک در تونس نگاه می کند. اگر اين تجربه موفق باشد، ممکن است تونس بار ديگر الهام بخش جهان عرب شود.